Όποιος ήρθε εδώ είναι από δω.

Το προσφυγικό θέμα θέτει πολλά δεδομένα και αυτονόητα της ζωής μας σε κρίση αναθεώρηση.

Αν τα πάντα είναι ισορροπίες δύναμης  και επιβολής, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες διαταράσσουν τις γνωστές ισορροπίες και τις μεταβάλλουν.

Τους  θεωρούμε αδύναμους αλλά, αν σκεφτούμε, θα  μας αποκαλυφθεί η δύναμή τους.

Είναι αδύναμοι απέναντι στις συνθήκες του πολέμου στις χώρες τους και στις παγκόσμιες ανισότητες, είναι, ίσως αδύναμοι απέναντι στους φράχτες και την καταστολή.

Όμως είναι δυνατοί γιατί αποφάσισαν να ωθήσουν τη ζωή τους προς τα εμπρός και να αντιδράσουν πορευόμενοι αδιανόητες αποστάσεις.

Είναι δυνατοί γιατί επιβάλλουν με τη μαζικότητά τους και το μέγεθος της δυστυχίας τους, τον επανα-ορισμό του τι συνιστά πολιτισμό, τι σύνορο και τι εθνική κυριαρχία.

 Είναι δυνατοί γιατί ελπίζουν κι ας έχουν χάσει τα πάντα.

 

Είναι φανερό σε όσους δεν λένε ψέματα στον εαυτό τους, ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι το κόστος της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου τα πράγματα κυκλοφορούν ελεύθερα αλλά όχι οι άνθρωποι. Όπου αναδύονται νέες μορφές απαρτχάιντ.

Αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν “μικτές μεταναστευτικές ροές” είναι το αποτέλεσμα  της συμμετοχής των δυτικών, των ευρωπαϊκών κρατών στους πολέμους της μέσης Ανατολής. Είναι το αποτέλεσμα της άκρατης εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και του ανθρώπινου μόχθου από τους ισχυρούς της γης.

Έτσι η χαμένη τιμή της πολιτισμένης Ευρώπης, την οποία εμείς όλοι δεν έχουμε καμιά ανάγκη να θρηνήσουμε, χάνεται στο νεκροταφείο της Μεσογείου, κάτω από τα χιλιάδες οδοιπορούντα κουρασμένα πόδια, μπροστά στα μάτια των τρομαγμένων παιδιών.

 

Σήμερα 14000 άνθρωποι στοιβάζονται στην Ειδομένη για να κάνουν πραγματικότητα μία και μόνο επιθυμία, μία και μόνο ανάγκη. Να διαβούν τα σύνορα.

Στον Πειραιά, στην Καβάλα, στην πλατεία Βικτωρίας, στο Ελληνικό, στα Διαβατά, χιλιάδες άνθρωποι -ποιός ξέρει κάθε μέρα πόσοι- αλλού “φυλασσόμενοι” και αλλού κατασκηνώνοντας μόνοι τους, έγιναν μέρος της δική μας καθημερινότητας ..

Όσο και αν είναι περαστικοί, ήρθαν για να μείνουν.

Και θα μένουν όσο ο πόλεμος μαίνεται στον τόπο τους, όσο η φτώχια και η δυστυχία τους απαγορεύει τη ζωή.

Η μόνη ανθρώπινη λύση για την υποδοχή των ξένων μας, με όλη τη φιλικότητα που περιέχει αυτός ο όρος, είτε μείνουν μαζί μας για λίγο είτε για πολύ, είναι να εγκατασταθούν, έχοντας πλήρη δικαιώματα και ελευθερίες,  σε κενά κτίρια  μέσα στον ιστό της πόλης, στις γειτονιές μας, στα σπίτια μας...

Έτσι ώστε να μπορούμε να  τους φροντίσουμε, να τους γνωρίσουμε, να έχουμε ανθρώπινες σχέσεις μαζί τους.

 Και όσο για αυτούς που φοβούνται ότι οι πρόσφυγες συνιστούν απειλή, ας τους δείξουμε ότι η αληθινή απειλή δεν είναι οι ξένοι αλλά  ο φόβος και η αδράνεια. Αληθινή απειλή είναι και η δυναμική του παγκόσμιου καπιταλισμού, στη δίνη της οποίας βρισκόμαστε και εμείς και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Ξέρουμε τι μας αντιστοιχεί.

Αφήνοντας το κράτος να «διαπραγματεύεται» τη δική του χαμένη τιμή, να βρούμε εμείς τους τόπους και τους τρόπους να  συνδεθούμε μαζί τους, υψώνοντας την ανθρωπιά μας και τη δύναμή μας.

Ας συστρατευθούμε όλοι, κινήματα, συλλογικότητες, οργανώσεις, σύλλογοι,  γειτονιές, σχολεία και σχολές, δυναμώνοντας ο ένας τον άλλον σε αυτή την κατεύθυνση.

 Και ίσως ακούσουμε το σύστημα να τρίζει περισσότερο, αν καταφέρουμε, παρά τις διαφορές μας, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για μια κοινωνία με βάση τους ανθρώπους.

Πριν γίνουμε και οι ίδιοι, καθώς και άλλοι Ευρωπαίοι, πρόσφυγες (καθόσον μετανάστες έχουμε ήδη γίνει).

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μας καλούν να διαβούμε τα δικά μας σύνορα .της μικρής ιδιωτικής μας ζωής (τα σύνορα που συνιστούν έννοιες όπως ιδιοκτησία, κουλτούρα, τρόπος σκέψης, πεποιθήσεις), ίσως και τα σύνορα της συλλογικής μας ζωής, και να συναντηθούμε στο αίθριο νέων νοημάτων. Ας τους πούμε ότι αντί να προσπαθούν να φτάσουν στην πραγματικότητα της χώρας των ονείρων τους, ας προσπαθήσουμε σε ένα κοινό αγώνα να δημιουργήσουμε μια κοινωνική πραγματικότητα που θα αξίζει σε όλους..

 

 

 

Ωστόσο,

Το ΚΙΑ Θεσσαλονίκης, με δεδομένη τη δριμύτητα της κατάστασης, δε μπορεί να μείνει  μονάχα στις καταγγελίες και τα λόγια

αλλά 

Κάνει ότι μπορεί, όπου μπορεί για τους πρόσφυγες
στην Ειδομένη, στα Διαβατά κ σε άλλους ανοιχτούς χώρους φιλοξενίας, όπου παραστεί ανάγκη.


Συγχρόνως, επιδιώκουμε συντονισμό με άλλες ομάδες κ συλλογικότητες προς αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων φιλοξενίας μέσα στον αστικό ιστό για όσους πρόσφυγες το επιθυμούν.

Μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα
και οι άνθρωποι που βρέθηκαν εδώ να μπορούν τα διαβούν με ασφάλεια.

Μέχρι οι άνθρωποι που βρέθηκαν εδώ, για όσο καιρό χρειαστεί, να ζουν ανθρώπινα και ελεύθερα.

Μέχρι να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. 

Μέχρι να νικήσει η ανθρωπιά.

Καλούμε την κοινωνία να στηρίξει αυτή τη στάση.

Γιατί  στηρίζοντας τους πρόσφυγες  στηρίξει την ίδια της την ύπαρξη.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

5 Μάρτη του 2016