Η ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ

ο δίλημμα του δημοψηφίσματος δεν είναι το "Μένουμε Ευρώπη ή Πάμε Κάπου Αλλού". Είναι το εάν το βόλεμα αποτελεί ευρωπαϊκή αξία.

Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου έχει πλέον δημιουργήσει μια κοινωνική δυναμική, που έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο, τόσο αυτών που το προκήρυξαν (βλ. "ναι ή όχι στις απαιτήσεις των δανειστών"), όσο και των ευρωτεχνοκρατών -και μάλλον πιο ρεαλιστών- ερμηνευτών του (βλ. "ευρώ ή εθνικό νόμισμα"). Οπότε χάνουν κάθε σημασία οι ερμηνείες, οι θέσεις και οι παραινέσεις των πολιτικάντηδων (απ' όπου κι αν προέρχονται) και των τεχνοκρατίσκων: το μόνο που έχει πλέον σημασία είναι τα κίνητρα της συμπεριφοράς αυτών που καλούνται να ψηφίσουν.
 

    Σε αυτά τα πλαίσια είναι χαρακτηριστικό ότι η υποκρισία έχει την τιμητική της από τη μία πλευρά. Αυτοί που "μένουν Ευρώπη" επικαλούνται υποκριτικά τον ευρωπαϊκό πολιτισμό (για τον οποίο δεν είχαν ποτέ ιδέα), τη δυτική κουλτούρα (για την οποία επίσης δεν είχαν ποτέ ιδέα), την "ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας" (έχοντας ταυτίσει τη χώρα με τους εαυτούς τους) και άλλα βαρύγδουπα, τα οποία θα ίσχυαν αν αφορούσαν σε άλλη χώρα, αλλά που είναι εντελώς προσχηματικά και εκτός τόπου και χρόνου ιδεολογήματα, όταν αναφέρονται στην Ελλάδα και στους έλληνες.

      
   Ας μην κοροϊδευόμαστε: oύτε η Ελλάδα είναι δυτική χώρα, ούτε οι έλληνες είναι δυτικός λαός. Αν ήσαν, το (ψευδο)κράτος δεν θα είχε προδιαγεγραμμένα χρεωκοπήσει, και η πραγματική κοινωνία δεν θα ήταν σε αυτή την απελπισία γι' αυτούς τους λόγους που είναι σήμερα. Η έμφαση στη δυτικοφάνεια, η επίκληση της Ευρώπης και του "ευρωπαϊκού μέλλοντος" τής Ελλάδας είναι συμφεροντολογικά ψευδεπιχρίσματα απ' αυτούς που με τόσον στόμφο κραδαίνονται. Κυρίως, αν η Ελλάδα ήταν δυτική χώρα δεν θα είχε εκδηλωθεί τόσο απροσχημάτιστα αυτός ο ωμός φιλοτομαρισμός των υποκριτικών τριτοκοσμικών βλαχαδερών του "Μένουμε Ευρώπη", που απολαμβάνουμε τις τελευταίες μέρες.

Τριτοκοσμικά βλαχαδερά, που η "σχέση" τους με την "Ευρώπη" δεν διαφέρει σε τίποτα από  τη συμφεροντολογική πελατειακή, που είχαν ανέκαθεν με το κομματόσκυλο της περιοχής τους. Kαι που νομίζουν ότι επειδή έπιασαν ευρώ στα χέρια τους έγιναν ... ευρωπαίοι.

     
     Στην Ελλάδα έχει γίνει ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν όλοι να "μείνουν Ευρώπη". Όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί αυτές οι έννοιες χάνουν κάθε νόημα όταν εισάγονται στην Ελλάδα. Γιατί οι "μένουμε Ευρώπη" αντιλαμβάνονται την Ευρώπη με τον δικό τους φιλοτομαριστικό τρόπο. Πρόκειται για όλους αυτούς, τους οποίους η κοινωνική καταστροφή των τελευταίων ετών δεν ακούμπησε καν (ή ακούμπησε απλώς). Πρόκειται γι' αυτούς, τους οποίους το διεφθαρμένο τριτοκοσμικό καθεστώς ("μαζί τα φάγαμε - και μαζί θα σώσουμε ό,τι σώζεται") προστάτεψε -και  προστατεύει- όσο μπορεί. Πρόκειται γι΄αυτούς, τους οποίους η παραμονή (τους) στην ευρωζώνη προϋποθέτει το οριστικό θάψιμο των 2,5 (τουλάχιστον) εκατομμυρίων ζωντανών νεκρών της υπόλοιπης κοινωνίας (αναφερόμαστε στους εργασιακά τελειωμένους, "εγγεγραμμένους" και μή, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν συνέφαγαν με τους διάφορους Πάγκαλους τού καθεστώτος, και που η ζωή τους δεν ήταν "κατοχυρωμένη" ούτε πριν την "κρίση"). Πρόκειται για όλους αυτούς τους ευνοημένους, για τους οποίους η "Ευρώπη" δεν ήταν παρά -άλλη μια- μεγάλη "μπάζα" (ούτε πολιτισμός, ούτε αξίες). Και στις "μπάζες" δεν προσκαλούνται όλοι... Κάποιοι πρέπει να μείνουν στην "απ' έξω" για να πληρώσουν τον λογαριασμό όταν έρθει.

      Αν όλοι αυτοί οι υποκριτές που "μένουν Ευρώπη" έπαιρναν τα ευρώ τους π.χ. από τις αλβανικές τράπεζες, θα "έμεναν Αλβανία". Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την ελίτ της χώρας (αυτούς δηλαδή που την έβαλαν λαθραία, με χαλκευμένα στοιχεία, στην Ο.Ν.Ε.). Όλοι αυτοί έχουν εμφανώς τρομοκρατηθεί στην απλή πιθανότητα μιας εξόδου απ' την ευρωζώνη (πράγμα που άλλωστε τα κανάλια τους δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να το κρύψουν). Και ενώ έλαμψαν δια της κοινωνικής απουσίας τους όταν καταστρέφονταν π.χ. τα χτικιάρικα εργασιακά δικαιώματα που υπήρχαν (έστω, μόνο "στα χαρτιά") στον ιδιωτικό τομέα της Ελλάδας, ή όταν οι άστεγοι αυξάνονταν κατά χιλιάδες κάθε μήνα, τώρα "διαδηλώνουν" απαιτώντας ουσιαστικά την έκδοση μαζικής ληξιαρχικής πράξης θανάτου και το σκάψιμο ομαδικών τάφων για τους ήδη ζωντανούς νεκρούς. Και ταυτόχρονα παραδίδουν μαθήματα "ευρωπαϊκής" συνείδησης και "δυτικού" πολιτισμού. 
    Πρόκειται απλώς για τον συνήθη τρόπο με τον οποίο είθιστο ανέκαθεν να διαστρέφονται τα εισαγόμενα στην Ελλάδα δυτικά πολιτισμικά προϊόντα. Αλλά και για τον εξίσου συνήθη τρόπο με τον οποίο έπεφταν ανέκαθεν οι μάσκες των απανταχού υποκριτών.

Οι φτωχοί κάνουν λάθος επιλογές στις κρίσιμες (για τους βολεμένους) στιγμές...

     Από την άλλη είναι οι  αποκλεισμένοι από το παρόν και το μέλλον, οι εργασιακώς τελειωμένοι που δεν θα ξαναδουλέψουν ποτέ, οι χιλιάδες άστεγοι, οι λιμοκτονημένοι και, φυσικά, τα παιδιά τους. Είναι αυτοί που αποφασίστηκε ερήμην τους ότι θα θυσιαστούν, για να συνεχίσουν το βόλεμά τους οι υπόλοιποι. Είναι η κοινωνική εκατόμβη. Είναι αυτοί που καλούνται να πεθάνουν ησύχως, αφού πρώτα προσποιηθούν ότι καταπίνουν το αναισθητικό που αποκαλείται αορίστως "ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας". Ωστόσο έχουν πλέον αντιληφθεί ότι αυτό το μέλλον δεν τους περιλαμβάνει. Έχουν αντιληφθεί ότι ο θάνατός τους σχετίζεται αιτιακά με το βόλεμα και το μέλλον των υπολοίπων. Και γι' αυτό σε αυτούς δεν "πιάνουν" τα ψευδοεπιχειρήματα και κυρίως η λογική του "μή χείρονος" της άλλης πλευράς. Κι ούτε τους νοιάζει (και γιατί θά 'πρεπε άλλωστε;) αν με επιστροφή στη δραχμή εκπληρωθεί το "γαία πυρί μιχθήτω" (κοινώς: "στάχτη και μπούρμπερη"). Και έχουν αποφασίσει ότι: "όχι, δεν θα πεθάνουμε ησύχως". Αυτό είναι το "όχι" τους, που θα ρίξουν στην κάλπη την Κυριακή. 

     Και αυτό το "όχι" είναι το μεγαλύτερο και ευρωπαϊκότερο "μένουμε Ευρώπη" που θα μπορούσε ποτέ να ειπωθεί σ' αυτή την ανατολίτικη χώρα. Είναι ο ορισμός και η έμπρακτη συμπύκνωση των αξιών που ανέδειξαν η αληθινή Ευρώπη, ο δυτικός ανθρωπισμός και οι δυτικοί λαοί με το αίμα τους τους τελευταίους τρεις αιώνες δυτικής κοινωνικής Ιστορίας.

       Καμμία "εθνική" συναίνεση στο τριτοκοσμικό βόλεμα των βλαχαδερών. Καμμία "εθνική" συναίνεση στο να συνεχίσει η ελληνική κοινωνία ως μια  τριτοκοσμική φιλοτομαριστική ζούγκλα με ευρωπαιοφανές ψευδεπίχρισμα. Καμμία "εθνική" συναίνεση στον εξευτελισμό των (όποιων) ευρωπαϊκών αξιών από τους εγχώριους υποκριτάκους. 
     Διχασμός με τους εχθρούς της πραγματικής κοινωνίας. Διχασμός με τους βολεμένους μασκοφόρους. Σε αυτή τη χώρα χωράνε όλοι με ίσο μερίδιο στα οικονομικά βάρη και στα ανθρώπινα δικαιώματα: λίγο ή πολύ χειρότερα για όλους σήμερα, λίγο ή πολύ καλύτερα για όλους στο μέλλον. 
      Στην Ευρώπη (την αληθινή και όχι των υποκριτών) το λένε και Κοινωνική Δικαιοσύνη.    
     Το "όχι" θα είναι το πρώτο ειλικρινές βήμα αυτού του λαού να γίνει επιτέλους δυτικός και ευρωπαϊκός.  
       Ή όλοι σ' αυτή τη χώρα θα μπορέσουν κάποτε να "μείνουν Ευρώπη", ή ΟΧΙ.

Θ. Λ. 

Αντιγραφή από http://hypnovatis.blogspot.de/2015/07/blog-post_3.html