Thanksgiving: Γιορτάζοντας την απαρχή μιας γενοκτονίας

Το πράσινο φως για τη ληστρική και φονική πολιτική του, ο Λευκός αποικιοκράτης την έχει από τον ίδιο τον Ινδιανο, είναι το αφήγημα του Thanksgiving. Οι Ινδιάνοι όχι μόνο ταϊζουν και σώζουν τους λευκούς πουριτανούς, αλλά τους καλούν να μείνουν. Τους προσφέρουν τη Γη τους. Και οι πουριτανοί την παίρνουν, με δυτικούς όρους, όρους ιδιοκτησίας. Το έγκλημα ξεκινά. Και η ηθική δικαιολογία, που κρύβεται πίσω από το Thanksgiving, βάζει ρίζες.

Μέχρι και το 2017, ο «προοδευτικός» Καναδάς, στην επαρχία του Σασκατούν, υποχρέωνε τις ιθαγενείς γυναίκες σε στείρωση. Η καταγγελία, που έγινε μόλις πέρισυ, αφού συγκέντρωσε στοιχεία η πρώτη στη χώρα δικηγορική εταιρία που έφτιαξαν Ινδιάνοι δικηγόροι, αναφέρει ότι «την ώρα που τις έπιαναν οι πόνοι εύρισκαν την ευκαιρία να τις πιέσουν, ενοχλήσουν, υποχρεώσουν να υπογράψουν δίνοντας τη συγκατάθεσή τους». Αν δεν υπέγραφαν, τότε κρατούνταν, και δεν τους επιτρεπόταν να δουν τα νεογέννητα παιδιά τους, μέχρι να υπογράψουν ή και να πραγματοποιηθεί ο καυτηριασμός, ανέφερε η δικηγόρος Αλίσα Λόμπαρντ. Ανάμεσα σε όσα τους έλεγαν, είναι και πως η επέμβαση είναι αναστρέψιμη.

Οι αρχές του Σασκατούν και του Καναδά ζήτησαν συγγνώμη, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν πολλά ακόμη θύματα της εγκληματικής αυτής τακτικής.

Τη σχετική μήνυση, το Νοέμβριο του 2018, κατέθεσαν αρχικά εξήντα ιθαγενείς γυναίκες κι αφορά εκβιαστικές στειρώσεις που έγιναν τα τελευταία 25 χρόνια. Θα ήταν περισσότερες, αλλα «η επίμονη κατάθλιψη και τα άγχη» που ακολούθησαν την υποχρεωτική στείρωση έχουν πάρει και ζωές. Κάτι όχι ασυνήθιστο στις ινδιάνικες κοινότητες, όπου οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είναι «κάτι αναμενόμενο και φυσιολογικό».

«Αόρατες, αδύναμες, τρομαγμένες» δήλωναν οι γυναίκες θύματα, στην Ινδιάνα καθηγήτρια Ιατρικής και σήμερα βουλευτή, Υβόν Μπογιέρ, που έφερε πρώτη το θέμα στο φως, το 2017. «Και δε συνέβη μόνο στο Σασκατούν, συνέβη στη Ρετζίνα, συνέβη στο Ουίνιπεγκ, συνέβη όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός αυτοχθόνων γυναικών».

Είναι το πιο πρόσφατο κεφάλαιο σε μια γενοκτονία που κρατά πάνω από 500 χρόνια. Μια γενοκτονία που, σύμφωνα με μια ακραία θεωρία, ήταν τόσο μαζική ώστε έριξε τη μέση θερμοκρασία της γης. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, Βόρειας, Νότιας, Κεντρικής, σφαγιάζονται, κυνηγούνται, σκλαβώνονται, βασανίζονται ακόμη και σήμερα, στο όνομα του «Πολιτισμού» του Λευκού. Η εικόνα που κατέγραψε, μιλώντας για τη Βολιβία, ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα, δεν έχει αλλάξει καθόλου, επί σχεδόν έξι αιώνες. Το χρώμα του δέρματος, η διαφορετική μεταφυσική προσέγγιση και πνευματικότητα, η ιδιοπροσωπεία των ινδιάνικων φυλών μισήθηκαν και μισούνται από το Λευκό κατακτητή, που κάνει το χρώμα του δέρματός του σημαία. Οι ιθαγενείς ονομάζονται «απολίτιστοι» ώστε ο άπληστος, ληστρικός δυτικοευρωπαίος άνθρωπος να μπορεί να σκοτώσει, κλέψει και αρπάξει με ήσυχη της «πολιτισμένη» συνείδησή του. Οπως κάνει από το 1204 ως σήμερα.

Την άδεια της ληστρικής και φονικής πολιτικής του, ο Λευκός αποικιοκράτης την έχει από τον ίδιο τον Ινδιανο, μας λέει στο Thanksgiving. Οι Ινδιάνοι όχι μόνο ταϊζουν και σώζουν τους λευκούς πουριτανούς, που φτάνουν άθλιοι και πεινασμένοι, αλλά τους καλούν να μείνουν. Τους διδάσκουν να καλλιεργούν το καλαμπόκι, να ψαρεύουν με τον ινδιάνικο τρόπο, να κυνηγούν μαζί τους. Τους προσφέρουν τη Γη τους. Και οι Πουριτανοί την παίρνουν, αλλά με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: με όρους ιδιοκτησίας. Εκεί, το έγκλημα αρχίζει. Εκεί η ηθική δικαιολογία που κρύβεται πίσω από το Thanksgiving, βάζει ρίζες. Οι Ινδιάνοι δεν ξαναεμφανίζονται, μετά εκείνη την πρώτη γιορτή, όπου οι λευκοί τρώνε το καλαμπόκι που έχουν καλλιεργήσει, τις γαλοπούλες που έχουν κυνηγήσει, τα ψάρια που έχουν μάθει και πιάνουν – οι Ινδιάνοι παρέδωσαν τη γη και τέλος του παραμυθιού, καλησπέρα σας. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο που κινούνται κι όσες άλλες ιστορίες Ινδιάνων πέρασαν στην Λευκή Ιστορία – όπως η Ποκαχόντας ή η Σακακαουέα που βοήθησε το Λούις και τον Κλάρκ.

Παράλληλα, ο Προτεσταντισμός βάζει βαθιά τις ρίζες του: οι Άγγλοι πουριτανοί είναι οι «γεννήτορες» της Λευκής Αμερικής, οι Λευκοί Αγγλοσάξονες Προτεστάντες (White Agglosaxon Protestants, WASP).  Εδώ είναι οι ρίζες εκείνου του περιβόητου άσματος της Κου Κλουξ Κλαν – και της ίδιας της Κου Κλουξ Κλαν, προφανώς:

Οταν το βαμβάκι θα φυτρώσει στη συκιά

Και τα φύτρα στο τριαντάφυλλο θα κρέμονται

Όταν οι ξένοι θα κυβερνούν τις ΗΠΑ

Κι οι Εβραίοι θα αποκτήσουν ίσια μύτη

Όταν όλοι υμνούν τον Πάπα

Στη γη του Θείου Σαμ

Κι ένας Έλληνας εκλεγεί πρόεδρος

Τότε η Κου Κλουξ Κλαν θα έχει ξεφτυλιστεί

When cotton grows on the fig tree

And alfalfa hangs on the rose

When the aliens run the United States

And the Jews grow a straight nose

When the Pope is praised by every one

In the land of Uncle Sam

And a Greek is elected President

Then–the Ku Klux won’t be worth a damn.

Οι Εβραίοι, οι ρωμαιοκαθολικοί και οι Έλληνες εδώ καταγράφονται σαφώς ως στόχοι – έχουν, άλλωστε, τελειώσει με τους Ινδιάνους οι WASP, τον 19ο και 20ο αιώνα, όταν χρειάζονται φτηνά εργατικά χέρια και τα βρίσκουν δημιουργώντας νέες μορφές δουλείας.

Η επιλογή των προτεσταντών πουριτανών ως «γεννητόρων» της Λευκής Αμερικής είναι πολιτική και όχι ιστορική. Η σημερινή γιορτή της Λευκής Bόρειας Αμερικής, το Thanksgiving, η Ημέρα την Ευχαριστιών, είναι ίσως η πιο υποκριτική γιορτή στον κόσμο. Θέτει τις ρίζες της στο 1619, στη Βιργινία των ΗΠΑ, όταν 38 βρετανοί πουριτανοί έποικοι γιόρτασαν τον πρώτο χρόνο από την άφιξή τους στην Αμερική, με μια μεγάλη γιορτή, στην οποία προσκάλεσαν και τους Ινδιάνους Ουαμπανόαγκ, γιατί χάρη στους ιθαγενείς, τις προσφορές και τη φιλοξενία τους, κατάφεραν να επιβιώσουν.

Με τη σημερινή της μορφή γιορτάζεται από τον αμερικάνικο εμφύλιο και μετά. Μέχρι τον αμερικάνικο εμφύλιο ήταν μια γιορτή δεμένη με τις πουριτανικές παραδόσεις. Το 1863 ο Αβραάμ Λίνκολν όρισε την Ημέρα των Ευχαριστιών ως εθνική αργία, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός θεσμού που θα βοηθούσε στην ενότητα του νέου έθνους. Του Λευκού Νέου Έθνους. Αυτό επιθυμούν να θυμούνται, όχι τη γενοκτονία των Ινδιάνων ούτε τη σκλαβιά των Αφροαμερικάνων.

Η ιστορία των «κατώτερων λαών», των «απολίτιστων» και των «αγρίων», που ξεκινάει από κει και πέρα, η γενοκτονία που ακολουθεί, δεν ενδιαφέρει κανέναν, μέχρι να αναλάβει ο αναρχικός ιστορικός, Χάουαρντ Ζην να μιλήσει για το λαό, τους λαούς της Νέας Γης.

Ακόμη και αυτό, το Νέα Γη, κουβαλάει το ρατσισμό και την βαρβαρότητα των αποικιοκρατών. Η «Γηραιά Ήπειρος», επίσης. Η βαρύτητα των λέξεων και ο τρόπος που η δικαιολόγηση της γενοκτονίας των Ινδιάνων περνούν στη γλώσσα, σε όλες της γλώσσες οι λαοί των οποίων ανήκουν ή διοικούνται από Imperium, είναι συγκλονιστική.

Οι Ινδιάνοι δολοφονούνται, οι ινδιάνοι δε χωρούν, για να χτιστεί ο κόσμος του Λευκού ανθρώπου, με «Ελευθερία, δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για ολους», του λευκού που ζητάει «τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους» για να χτίσει την αυτοκρατορία του, αφού πρώτα καθαρίσει τον τύπο από όσους έχουν διαφορετικό χρώμα από κείνον. Και, εδώ πάνω στηρίζεται όλο το οικοδόμημα των υπέρμαχων της υπεροχής των Λευκών (white supremacists) στις ΗΠΑ: στις ίδιες της ρίζες αυτού του κράτους, που γιορτάζονται μεγαλοπρεπώς και πάλι σήμερα. Εδώ βρίσκεται ο λόγος που, ακόμη, οι εναπομείναντες, αυτοκτονούν, γίνονται αλκοολικοί, καταφεύγουν στα ναρκωτικά, έχουν μέσο όρο ζωής κάτω των 35 ετών, μέσα στις «αναπτυγμένες» ΗΠΑ. Δούλοι και υποτελείς στην ίδια τους τη γη, αποστερημένοι από γλώσσα, παράδοση, ταυτότητα.

Kαι αυτοί οι λίγοι, πια, Ινδιάνοι, περιορισμένοι σε καταυλισμούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης με δώρο ένα καζίνο στους «τυχερούς». Και τα παιδιά τους, υποχρεωμένα να πηγαίνουν στο σχολειό της ζηλευτής λευκότητας, καλούνται να παίξουν,  με ψεύτικα φτερά στο κεφάλι, στην παιδική εορτή του Thanksgiving, τους Ινδιάνους που προσφέρουν τα πάντα στο Λευκό Αγγλοσάξωνα Προτεστάντη. Η ταπείνωση κι η περιφρόνηση σε όλο της το μεγαλείο.

Ο Λέοναρντ Πελτιέρ, ο φυλακισμένος ήρωας του Ινδιάνικου Κινήματος, αιχμάλωτος ενός μακραίωνου πολέμου, τα λέει όλα, στο φετινό του μήνυμα, από τη φυλακή:

«Το 2019 φτάνει στο τέλος του και μαζί του, έρχεται και η μέρα που οι περισσότεροι Αμερικάνοι θεωρούν ξεχωριστή, η Ημέρα των Ευχαριστιών. Καθώς αφήνω το νου μου να πλανηθεί πέρα από τα ατσάλινα κάγγελα και τους τσιμεντένιους τοίχους, προσπαθώ να φανταστώ τι κάνουν οι άνθρωποι έξω από τις πύλες της φυλακής, και τι σκέφτονται. Σκέφτονται ποτέ τους Ιθαγενείς λαούς που διώχθηκαν από τις πατρίδες τους; Καταλαβαίνουν ότι, σε κάθε τους βήμα, προς όποια κατεύθυνση, βαδίζουν πάνω σε κλεμμένη γη; Μπορούν να φανταστούν, έστω για ένα λεπτό, πως ήταν να βλέπει κανείς όσα υπέφεραν οι γυναίκες, τα παιδιά, τα μωρά, οι ασθενείς και οι γέροντες, όταν τους υποχρέωναν να πάνε όλο και πιο δυτικά, χωρίς τροφή, μέσα στο άγριο κρύο; Αυτοί ήταν ο λαός μου, και αυτή ήταν η Γη μας. Ήταν καιρός που είμασταν ελεύθεροι και μπορούσαμε να κυνηγήσουμε το βούβαλο και να μαζέψουμε τροφή και ιερά φάρμακα. Μπορούσαμε να ψαρεύουμε και απολαμβάναμε το καθαρό νερό! Ο λαός μου ήταν γενναιόδωρος, μοιράστηκε όλα όσα είχε, μοιράστηκε και τη γνώση της επιβίωσης στους άγριους χειμώνες ή τα καυτά, υγρά καλοκαίρια. Σεβόμασταν τα δώρα του Δημιουργού μας και θυμόμασταν να τον ευχαριστούμε καθημερινά. Είχαμε τελετές και ειδικούς χορούς, που ήταν μια γιορτή της ζωής.

Με τον ερχομό των ξένων στις ακτές μας, η ζωή που ξέραμε θα άλλαζε δραματικά, καθώς η ατομική ιδιοκτησία ήταν απολύτως ξένη στο λαό μου. Φράχτες;;;; Ούτε που τους είχαμε ακούσει ποτέ τότε. Είμασταν ένας κοινωτικός λαός και φροντίζαμε ο ένας τον άλλο. Οι παππούδες μας δεν ζούσαν απομονωμένοι από μας! Ήταν οι κάτοχοι της σοφίας και οι ιστορικοί μας, και ένας σημαντικός δεσμός στις οικογένειές μας. Τα μωρά μας; Ήταν και είναι το μέλλον μας! Δείτε αυτά τα υπέροχα παιδιά που διακινδυνεύουν και αγωνίζονται για να κρατήσουν το νερό μας και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές για τις γενιές που δεν έχουν έρθει ακόμη. Είναι πρόθυμα να αντιμετωπίσουν τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες, να επιμορφώσουν το κοινό για την καταστροφή που προκαλούν. Χαμογελώ με ελπίδα όταν τα σκέφτομαι. Είναι ατρόμητα και έτοιμα να πουν την αλήθεια, σε όποιον θέλει να την ακούει. Και ακόμη, θυμόμαστε τους αδελφούς και τις αδελφές μας στη Βολιβία, που έχουν εξεγερθεί, υποστηρίζοντας τον πρώτο Ιθαγενή πρόεδρο, τον Έβο Μοράλες. Η αφοσίωσή του στο λαό, στη Γη, στον πλούτο και την προστασία της γης, ενάντια στη διαφθορά είναι αξιοσημείωτα. Αναγνωρίζουμε και ταυτιζόμαστε τόσο με αυτόν τον αγώνα…

Έτσι λοιπόν, σήμερα, ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που θέλουν να είναι ανοικτόμυαλοι, αυτούς που είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη να σχεδιάσουν για επτά γενιές μετά, αυτούς που θυμούνται τις θυσίες των προγόνων μας ώστε να συνεχίζουμε να μιλάμε τη δική μας γλώσσα, να ευχαριστούμε με τον δικό μας τρόπο μέσα στο δικό μας δέρμα, και να αναγνωρίζουμε πάντα και να σεβόμαστε την ιθαγενή μας καταγωγή.

Εσείς, που είστε ευγνώμονες γιατί έχετε αρκετό φαγητό να ταϊσετε τις οικογένειές σας, δώστε παρακαλώ σας, και στους λιγότερο τυχερούς. Αν είστε στα ζεστά και έχετε ένα άνετο καταφύγιο στο οποίο ζείτε, δώστε παρακαλώ σας, και σε εκεινους που κρυώνουν και είναι άστεγοι. Αν δείτε κάποιον δυστυχισμένο που να χρειάζεται έναν καλό λόγο, ή και δύο, γίνετε αυτός που θα κάνει το βήμα και θα απλώσει το χέρι. Και, το σημαντικότερο, όταν βλέπετε την αδικία, όπου και αν τη βλέπετε, να είστε γενναίοι, να μιλάτε και να την αντιμετωπίζετε.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που με θυμάστε και εμένα και την οικογένειά μου, στις προσευχές σας. Σας ευχαριστώ που συνεχίζεται να με στηρίζετε και να πιστεύετε σε μένα. Δεν υπάρχει λεπτό μέσα στη μέρα που περνά που να μην ελπίζω ότι αυτή η ίδια μέρα θα είναι και η μέρα που θα ελευθερωθώ. Ζω για τη μέρα που θα μυρίσω πάλι τον καθαρό αέρα, που θα νοιώσω την αύρα στα μαλλιά μου, θα δω τα σύννεφα να τρέχουν να κρύψουν τον ήλιο και το φεγγάρι να χαράζει με το φως του το δρόμο για το ιερό Ινιπι. Αυτή όντως θα είναι η μέρα που θα μπορώ να την ονομασω ημέρα των Ευχαριστιών.

Ευχαριστώ όποιον με ακούει και ακούει τις λέξεις μου.

Το Πνεύμα μου είναι εκεί μαζί σας.

Ντόκσα [εις το επανιδείν],

Στο Πνεύμα του Τρελλού Αλόγου,

Λέοναρντ Πελτιέρ».

 

 

Οι φωτογραφίες που στολίζουν το άρθρο είναι του Νίκου Βεντούρα

https://thepressproject.gr/thanksgiving-giortazontas-tin-aparchi-mias-genoktonias/#prettyPhoto

Το κέρδος των τραπεζών από το προσφυγικό -σε αριθμούς

του Σταύρου Μαλιχούδη

9 Οκτωβρίου, 2019

Μέρος των προσφύγων λαμβάνει μηνιαίως και για ορισμένο χρονικό διάστημα ένα μικρό ποσό χρημάτων. Από τη μικρή αυτή παροχή προκύπτουν, τελικά, πολλαπλάσιοι ωφελούμενοι.

Το κέρδος των τραπεζών από το προσφυγικό -σε αριθμούς

Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019, ο Θωμάς Μαυροφίδης βρισκόταν σε ένα υποκατάστημα της Alpha Bank στην Λέσβο, όπου ζει και διδάσκει Συστημική Θεωρία και Πληροφορική στο πανεπιστήμιο Αιγαίου, όταν παρατήρησε τρεις πρόσφυγες να δείχνουν να ταλαιπωρούνται από την αναμέτρησή τους με ένα ΑΤΜ.

«Ηλικιακά ήταν μεταξύ 25-35 ετών», λέει ο ίδιος στο Solomon MAG, προσθέτοντας πως συναντά συχνά πρόσφυγες, είτε από τον καταυλισμό της Μόριας είτε από κάποια άλλη δομή, στο υποκατάστημα της τράπεζας. «Τα χρήματα εμφανίζονται στον λογαριασμό τους συγκεκριμένη ημέρα. Οι οδηγίες του μηχανήματος είναι στα αγγλικά και επειδή συνήθως οι περισσότεροι αγγλικά δεν γνωρίζουν, βλέπεις συχνά ολόκληρες παρέες στα ΑΤΜ. Κάποιος από όλους τους θα γνωρίζει αγγλικά, οπότε εκείνος παίρνει την κάρτα του καθενός και σηκώνουν με την σειρά τα χρήματά τους».

Οι τρεις πρόσφυγες που συνάντησε εκείνη την ημέρα δεν γνώριζαν αγγλικά. Καθώς περίμενε από πίσω τους στην ουρά, κι έβλεπε πως τα λεπτά περνούσαν δίχως να μπορούν να βγάλουν άκρη, ο Μαυροφίδης αποφάσισε να παρέμβει. Είδε πως προσπαθούσαν να σηκώσουν 90 ευρώ έκαστος -τόσα τους είχαν πει πως αντιστοιχούσαν στον καθένα τους. Το μηχάνημα ωστόσο ειδοποιούσε πως για την πραγματοποίηση της συναλλαγής απαιτούνταν χρέωση 2,5 ευρώ. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν μπορούσαν να σηκώσουν το σύνολο των χρημάτων τους.

Ύστερα από κάποια ώρα και αρκετές προσπάθειες στην νοηματική, ο Μαυροφίδης τους έκανε να καταλάβουν πως για να μπορέσουν να λάβουν χρήματα στα χέρια τους, έπρεπε να επιλέξουν την ανάληψη των 80 ευρώ. Και οι τρεις άντρες αποχώρησαν έχοντας πραγματοποιήσει τις συναλλαγές τους.

Το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας της Ύπατης Αρμοστείας

Από τους πρώτους μήνες ακόμη της προσφυγικής κρίσης, όταν έγινε σαφές πως πρόσφυγες θα παραμείνουν και στην ελληνική επικράτεια, υπήρξε ενδιαφέρον για τη δημιουργία ενός πλαισίου χρηματικής υποστήριξης.

Ο σκοπός ήταν διττός: Αφενός, έχοντας κάποια χρήματα στην διάθεσή τους, οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να τα αξιοποιήσουν οι ίδιοι για την ικανοποίηση των αναγκών τους, ανακτώντας την αυτονομία και αξιοπρέπειά τους αλλά θα είχαν πλέον και μία εναλλακτική ώστε να αποφύγουν την κακή ποιότητα του φαγητού που εξακολουθεί να παρέχεται στις δομές φιλοξενίας. Αφετέρου, οι κατά τόπους κοινωνίες που γειτνιάζουν με τις προσφυγικές δομές θα μπορούσαν να λαμβάνουν σημαντική οικονομική ενίσχυση από τις αγορές που θα πραγματοποιούνταν με τα χρήματα αυτά. Τελικά, το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας των προσφύγων ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2017, με αρχικούς ωφελούμενους 33.000 πρόσφυγες για εκείνον τον μήνα.

Σε αντίθεση με τα fake news που κατά καιρούς διαδίδονται, οι πόροι του προγράμματος προέρχονται εξ ολοκλήρου από κονδύλια της Κομισιόν και δεν επιβαρύνουν τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό.

Το πρόγραμμα, αποτελεί μέρος του προγράμματος ESTIA, που χρηματοδοτείται από την Πολιτική Προστασία και Ανθρωπιστική Βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, με τη συμμετοχή εταίρων της που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ταυτόχρονα, σε αντίθεση με τα fake news που κατά καιρούς διαδίδονται, οι πόροι του προγράμματος προέρχονται εξ ολοκλήρου από κονδύλια της Κομισιόν και δεν επιβαρύνουν τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία, ύστερα από επικοινωνία του Solomon MAG, από την έναρξη του προγράμματος «έχουν διανεμηθεί κάρτες σε περίπου 65.000 νοικοκυριά, καλύπτοντας τις ανάγκες περισσότερων από 128.000 ατόμων». Όσον αφορά στο χρονικό διάστημα που απαιτείται για να αρχίσει να λαμβάνει ένα άτομο την οικονομική υποστήριξη, «η Ύπατη Αρμοστεία εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι επιλέξιμοι ωφελούμενοι θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα όσο το δυνατόν συντομότερα. Ανάλογα με την περιοχή και το επίπεδο των νέων αφίξεων, αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει από ένα έως δύο μήνες», για κάθε νέο πρόσφυγα που φτάνει στην Ελλάδα.

Ο Οκτώβριος του 2017 είναι ο πρώτος μήνας για τον οποίον υπάρχουν διαθέσιμα δημοσιευμένα στοιχεία. Τον μήνα εκείνο διατέθηκαν συνολικά 15.153 κάρτες για την υποστήριξη 33.595 προσφύγων, και το συνολικό ποσό των χρημάτων που διατέθηκαν ανέρχεται σε 3.300.000 ευρώ. Έκτοτε, ο αριθμός των ωφελουμένων, των καρτών και των ποσών που διατίθενται μηνιαίως, αντίστοιχα, προοδευτικά αυξάνεται.

Κάθε πρόσφυγας που θεωρείται επιλέξιμος για την λήψη οικονομικής ενίσχυσης λαμβάνει μηνιαίως 150 ευρώ, εάν στην δομή όπου μένει δεν παρέχεται φαγητό, και 90 ευρώ εάν παρέχεται.

Τον Ιανουάριο του 2018, οι ωφελούμενοι είχαν φτάσει τους 39.233, οι κάρτες τις 17.903 και το συνολικό ποσό ενίσχυσης του συγκεκριμένου μήνα τα 3.900.000 ευρώ. Τον Οκτώβριο του 2018, οι ωφελούμενοι ήταν 56.674, οι κάρτες 27.377 και το συνολικό ποσό άγγιζε τα 5.700.000 ευρώ. Με βάση την εικόνα του περασμένου Αυγούστου, του τελευταίου μήνα για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, οι αριθμοί εμφανίζονται υπερδιπλάσιοι σε σχέση με την έναρξη του προγράμματος.

Κατά τον μήνα αυτό, οι ωφελούμενοι ήταν 74.349, οι κάρτες που διατέθηκαν 37.325 και το συνολικό ποσό έφτανε τα 7.600.000 ευρώ. Συνολικά, από τον Οκτώβριο του 2017 έχουν δοθεί 127.550.000 ευρώ.

Πώς αποδίδονται οι κάρτες

Κάθε πρόσφυγας που θεωρείται επιλέξιμος για την λήψη οικονομικής ενίσχυσης λαμβάνει μηνιαίως 150 ευρώ, εάν στην δομή όπου μένει δεν παρέχεται φαγητό, και 90 ευρώ εάν παρέχεται. Για τις οικογένειες, ορίζεται ένας εκπρόσωπος, ο οποίος λαμβάνει μια κάρτα, στην οποία περιλαμβάνεται το ποσό που αντιστοιχεί σε όλη την οικογένεια ανάλογα με το μέγεθός της. Στην περίπτωση μιας οικογένειας που διαμένει σε δομή όπου παρέχεται φαγητό, τα χρήματα που αναλογούν είναι 190 ευρώ εάν είναι τριμελής, 290 ευρώ αν είναι πενταμελής, και 330 ευρώ εάν αποτελείται από επτά ή περισσότερα άτομα. Εάν δεν παρέχεται φαγητό, αντίστοιχα, τα χρήματα είναι 340 ευρώ για μια τριμελή οικογένεια, 450 ευρώ για μια πενταμελή, και 550 ευρώ για οικογένεια επτά ή περισσότερων ατόμων.

Προϋπόθεση για να συνεχίσουν οι πρόσφυγες να λαμβάνουν τα χρήματα είναι η παραμονή τους στην Ελλάδα, καθώς εάν επιχειρήσουν να πραγματοποιήσουν συναλλαγή στο εξωτερικό η κάρτα μπλοκάρει αυτόματα και απενεργοποιείται. Όπως υπογραμμίζει η Ύπατη Αρμοστεία, η κάρτα αυτή, που είναι μπλε και φέρει το λογότυπο της Ύπατης Αρμοστείας και της Mastercard, δεν είναι συνδεδεμένη ούτε με συγκεκριμένη τράπεζα, ούτε με συγκεκριμένο λογαριασμό. Τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά, πως οι πρόσφυγες δεν μπορούν, για παράδειγμα, να καταθέσουν χρήματα σε αυτήν.

Ταυτόχρονα, όπως σημειώνουν στο Solomon MAG οι πρόσφυγες που είναι ωφελούμενοι του προγράμματος, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν αναλήψεις από ΑΤΜ όποιας τράπεζας οι ίδιοι επιθυμούν. Η Ύπατη Αρμοστεία δεν χρεώνει κάποιο ποσό για τις συναλλαγές. Οι τράπεζες όμως χρεώνουν, κάτι που φαίνεται πως γίνεται εν γνώση της Ύπατης. Σε σχετική ερώτησή μας, η Ύπατη Αρμοστεία επιβεβαιώνει:

«Έχουμε πληροφορίες από ωφελούμενους πως από κάποια (sic) ΑΤΜ επιβάλλεται χρέωση». Κι όπως θα δούμε, τα ποσά που καταλήγουν κάθε μήνα σε αυτές, μέσα από τις συναλλαγές των προσφύγων, δεν είναι διόλου αμελητέα.

Τουλάχιστον 100.000 ευρώ το μήνα στις τράπεζες

Σχετικά με το ζήτημα που έχει προκύψει με τις χρεώσεις των συναλλαγών των προσφύγων, από την Ύπατη Αρμοστεία, πληροφορηθήκαμε πως υπήρξε δική τους ενημέρωση στις αρχές του καλοκαιριού. Σύμφωνα με όσα μας μετέφεραν, υπήρξε τότε επικοινωνία με τον πάροχο και την Mastercard προκειμένου να βρεθεί μια λύση και οι κάρτες να μην εκδίδονται ως κάρτες εξωτερικού, ώστε να μην υπάρχει και η ακόλουθη χρέωση.

«Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό και πλέον βρισκόμαστε σε απευθείας επικοινωνία με τις ελληνικές συστημικές τράπεζες, προκειμένου να μπορέσει σύντομα να βρεθεί μια λύση», είπε εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας στο Solomon MAG.

Η χρέωση που επιβάλλεται σε κάθε ανάληψη ποικίλλει ανάλογα με την τράπεζα. Ένα στοιχείο που έχει τη δική του σημασία είναι πως στα τέλη Ιουλίου 2019 το τέλος για την πραγματοποίηση διεθνών συναλλαγών στα ΑΤΜ των ελληνικών τραπεζών αυξήθηκε, με τις εγχώριες τράπεζες να χρεώνουν πλέον για κάθε ανάληψη ποσά από 2,5 ευρώ (Alpha Bank, Eurobank), έως 2,6 ευρώ (Εθνική Τράπεζα) ή 3,0 ευρώ (Τράπεζα Πειραιώς).

Πόσα λεφτά καταλήγουν στις τράπεζες μέσα από την χρέωση των συναλλαγών των προσφύγων κάθε μήνα; Λαμβάνοντας υπόψη τις 37.325 κάρτες που διατέθηκαν στους πρόσφυγες τον Αύγουστο, αντιλαμβάνεται κανείς πως το ελάχιστο έσοδο που αποκόμισαν οι ελληνικές τράπεζες κατά τον μήνα αυτό, ακόμη και εάν κάθε κάρτα χρησιμοποιήθηκε για μία μόνο ανάληψη, αγγίζει τις 100.000 ευρώ. Με την παρούσα συνθήκη, λοιπόν και στην περίπτωση που αυτή συνεχιστεί, στα πλαίσια ενός έτους το ελάχιστο ποσό που θα καταλήξει στις τράπεζες από τα χρήματα που διατίθενται για το προσφυγικό, θα ξεπεράσει το 1.200.000 ευρώ.

Ταυτόχρονα, η κατάσταση στις δομές των νησιών, στις οποίες εξακολουθεί να διαβιεί πληθυσμός πολλαπλάσιος της χωρητικότητας, παραμένει τεταμένη. Εκεί, ο κίνδυνος να κλαπούν τα χρήματα που έχει σηκώσει ένας πρόσφυγας παραμένει υπαρκτός («εδώ μπορούν να σε σκοτώσουν για 20 ευρώ», μας είπε ένας πρόσφυγας από την Σάμο), έτσι συχνά οι άνθρωποι αναγκάζονται να πραγματοποιούν συχνές και μικρές αναλήψεις, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο απώλειας του συνόλου των χρημάτων τους σε περίπτωση ληστείας.

Για παράδειγμα, ένας δικαιούχος των 90 ευρώ μπορεί να πραγματοποιήσει μέσα στον μήνα τρεις ή τέσσερις αναλήψεις, με συνέπεια το πραγματικό ποσό που του αποδίδεται να περιορίζεται στα 80 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση (εάν έχει μείνει κάποιο υπόλοιπο στον λογαριασμό ενός ωφελουμένου μπορεί να το χρησιμοποιήσει τον επόμενο μήνα). Έτσι, τα ποσά που καταλήγουν στις ελληνικές τράπεζες είναι ακόμη σημαντικότερα, ιδίως καθώς αυτή την επιλογή φέρονται να κάνουν και αρκετές από τις οικογένειες που έχουν περισσότερα μέλη, και άρα χρήματα στον λογαριασμό τους.

Εάν, λοιπόν, θέσουμε το κατώτατο όριο αναλήψεων ανά κάρτα στις δύο, το ελάχιστο μηνιαίο ποσό που καταλήγει στις ελληνικές τράπεζες είναι 200.000 ευρώ, το οποίο όμως μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερο. Με έναν μέσο τριών αναλήψεων ανά κάρτα, πράγμα διόλου απίθανο εάν λάβουμε υπόψη τον υψηλό αριθμό των πολυμελών οικογενειών, το κατώτατο ποσό φτάνει τις 300.000 μηνιαίως.

Θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς;

Η συνθήκη που δημιουργείται με τη χρέωση των συναλλαγών των προσφύγων έχει την σημασία της για δύο λόγους. Αφενός, καθώς πρόκειται για την μεγαλύτερη ίσως ανθρωπιστική κρίση των καιρών μας, θα περίμενε κανείς να έχει ίσως υπάρξει μια πρότερη συνεννόηση προκειμένου να μην πραγματοποιείται χρέωση για κάθε συναλλαγή (ή έστω για έναν συγκεκριμένο αριθμό συναλλαγών ανά μήνα) που πραγματοποιούν οι πρόσφυγες με τις κάρτες αυτές.

Αφετέρου, σε αντίθεση με οποιονδήποτε ιδιώτη έχει λογαριασμό σε κάποια τράπεζα, οι ωφελούμενοι του προγράμματος δεν έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν το ΑΤΜ μιας τράπεζας στην οποία δεν θα χρεωθούν για την συναλλαγή τους. Έτσι, καλούνται εκ των πραγμάτων να χρεωθούν για κάθε συναλλαγή που θα πραγματοποιήσουν.

Θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς; Γεγονός που έχει τη δική του σημασία είναι πως το 2016 για την ανάθεση του έργου η Ύπατη Αρμοστεία πραγματοποίησε διεθνή διαγωνισμό, σε συμφωνία με τα κριτήρια και τις διατάξεις που διέπουν τις ανάλογες αναθέσεις οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, όπως δήλωσε στο Solomon Mag. Στον διαγωνισμό υπήρξε ενδιαφέρον και από ελληνικές τράπεζες.

Επέλεξε, όμως, για την ανάθεση του έργου, έναν πάροχο που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, του οποίου και η προσφορά κρίθηκε η πιο κατάλληλη.

 

 https://solomonmag.com/kinonia/to-kerdos-ton-trapezon-apo-to-prosfigiko-se-arithmous/?fbclid=IwAR3gsuIYbqdPNK5Q3P2_2SEM7ACYMpkfo2OfL1t3Lufm2IGcN6w98KnhGnI

Καλωσορίζουμε τους πρόσφυγες και μετανάστες στη Νάουσα

Πριν από λίγες ημέρες καταλύσανε και φιλοξενούνται ,σε 2 ξενοδοχεία της πόλης μας , 150 πρόσφυγες και μετανάστες.Εμείς τους καλωσορίζουμαι και τους ευχόμαστε καλή διαμονή.

Επειδή ακούστηκαν και ακούγονται πολλά ουρλιαχτά με αφορμή την εθνική μας επέτειο και την έλευση των προσφύγων σταχυολογήσαμε ορισμένες απόψεις αστών διανοουμένων περί πατριωτισμού.

*** Πατριωτισμός είναι η προθυμία να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για ασήμαντη αφορμή. (Μπέρτραντ Ράσσελ)

*** Ένα κράτος αρχίζει να αυτοαποκαλείται πατρίδα όταν ετοιμάζεται να διαπράξει φόνους. (Φρήντριχ Ντύρενματ)

*** Οι ιστορικοί είναι για τον εθνικισμό ό,τι οι καλλιεργητές παπαρούνας για τους ηρωινομανείς: προμηθεύουν τη βασική πρώτη ύλη. (Έρικ Χομπσμπάουμ)

*** Η Ρώμη όφειλε μεγάλο μέρος του πατριωτισμού της στους πολλούς εορτασμούς της. (Ζαν-Πωλ Ρίχτερ)

 *** Ο δάσκαλος λέει ότι είναι ένδοξο να πεθάνουμε για την πίστη, ο μπαμπάς λέει ότι είναι ένδοξο να πεθάνουμε για την πατρίδα κι εγώ αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς στον κόσμο που να θέλει να ζήσουμε. (Φρανκ ΜακΚωρτ)

*** Θεός και πατρίδα είναι άπαιχτη ομάδα: σπάνε όλα τα ρεκόρ καταπίεσης και αιματοχυσίας. (Λουίς Μπουνιουέλ) 

*** Είναι κρίμα που για να είσαι καλός πατριώτης πρέπει να γίνεις εχθρός της υπόλοιπης ανθρωπότητας. (Βολταίρος)

*** Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής. (Αλμπέρ Καμύ)

*** Θα έδινα και τη ζωή μου γι’ αυτήν τη χώρα, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα 'ρθει κανένας στην κηδεία μου. (Αλτάν)

*** Πατριωτισμός είναι η πεποίθηση πως αυτή η χώρα είναι ανώτερη απ’ όλες τις άλλες, επειδή γεννήθηκες εσύ σ' αυτή. (Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω)

*** Εθνικισμός είναι δίψα για εξουσία ενισχυμένη από αυταπάτες. (Τζωρτζ Όργουελ)

*** Ο εθνικισμός είναι μια παιδική ασθένεια, είναι η ιλαρά της ανθρωπότητας. (Αλβέρτος Αϊνστάιν)

 *** Είναι καθήκον κάθε πατριώτη να προστατεύει την χώρα του από την κυβέρνησή της. (Τόμας Παίην)

*** Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων. (Σάμουελ Τζόνσον)