ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ.

          από ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ 

  Προς τα σωματεία, τις κινήσεις, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες της εργατικής τάξης, των μαχόμενων κοινωνικών και εργατικών αγώνων. 
Προς τους ανένταχτους αγωνιστές και τους αλληλέγγυους. 
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ.    ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ   Η ΜΟΝΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ  Να ενώσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας  για να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν!   Τα εργοστάσια στους εργάτες, τα χρέη σε αυτούς που τα δημιούργησαν!     Οι εργαζόμενοι ΒΙΟΜΕ & ΡΟΜΠΕΝ του ξύλου, μαζί με τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, κατεβαίνουμε ενωμένοι στην Αθήνα, στο Υπουργείο Εργασίας, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Κατεβαίνουμε για να ενώσουμε τη φωνή μας με τον μαχόμενο πληθυσμό της Χαλκιδικής που παλεύει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, με τους εργαζόμενους των συγκοινωνιών, τους λιμενεργάτες, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους του LEDRA HOTEL που πτώχευσε, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τα κοινωνικά ιατρεία κι όλους τους εργαζόμενους που ανοίγουν τον αγώνα ενάντια στο 3ο Μνημόνιο, τη κυβέρνηση και τους διεθνείς υποστηρικτές της.   Ο λαός με τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων ζητούσε να μπει ένα τέλος στη φρίκη  των μνημονίων και η κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τους μνημονιακούς φίλους του παρελθόντος υποσχέθηκε μια φρίκη χωρίς τέλος.   Όχι μόνο υιοθέτησε το ασφαλιστικό έκτρωμα που ξεσήκωσε εργάτες, αγρότες κι ελευθεροεπαγγελματίες αλλά με το νέο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος εκποιεί όλες τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τις συγκοινωνίες ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ, ΕΘΕΛ, τα λιμάνια, ενώ στο δεύτερο πακέτο ξεπουλήματος βρίσκονται ΔΕΗ, ΕΛΠΕ,ΕΛΒΟ,ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ,ΔΕΠΑ.   Τσίπρας και Καμμένος ψήφισαν τον ανθρωποκόφτη δημοσιονομικής πειθαρχίας για να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, δηλαδή το πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής. Σήμερα δεν υπάρχει άλλος χρόνος αναμονής, ούτε οι αυταπάτες της υπομονής. Οι μάσκες έπεσαν κι εμείς έχουμε αποφασίσει ότι δεν θα ζήσουμε σα δούλοι. 
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ     Οι εργαζόμενοι των κατειλημμένων εργοστασίων ΒΙΟΜΕ (Θεσ/νίκη) και ΡΟΜΠΕΝ (Βέροια) και όλοι όσοι/ες στηρίζουμε τους αγώνες τους, καλούμε όλο το μαχόμενο εργατικό κίνημα  να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας και να πλαισιώσουμε το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης που θα ταξιδέψει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν, να στηρίξουμε τις δυναμικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Εργασίας και να ανοίξουμε νέους δρόμους ταξικής αλληλεγγύης και αγώνα.     Στις περσινές μας κινητοποιήσεις, την εποχή της «ευφορίας και της ελπίδας», οι εργάτες με τις κινητοποιήσεις του Καραβανιού τον Απρίλη 2015, τις κινητοποιήσεις στα δικαστήρια για να ακυρωθεί κάθε προσπάθεια ξεπουλήματος, κέρδισαν μια εξάμηνη αναβολή του πλειστηριασμού του οικοπέδου.     Όμως η ασπιρίνη της αναβολής εκπνέει τις 30 Ιουνίου 2016 και ξαναμπαίνει μπροστά ο μηχανισμός εκποίησης του οικοπέδου, του εργοστασίου καθώς και η βίαιη εκκένωση των εργαζομένων από αυτό.    Μέσα σε αυτό το εξάμηνο, οι βολές κατά των εργατών πολλαπλασιάστηκαν: Μια μειοψηφία εργαζομένων με επικεφαλής το ΔΣ του σωματείου της Φίλκεραμ να κινητοποιείται ενεργά, για πρώτη φορά τόσο έντονα, ενάντια στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ. Το αντιδραστικό ΠΟΤΑΜΙ να καταθέτει αλλεπάλληλες ερωτήσεις στη Βουλή με σκοπό να γίνουν οι πλειστηριασμοί εδώ και τώρα.  Στο χορό των ερωτήσεων μπήκε δυστυχώς και το ΚΚΕ υποστηρίζοντας το παράλογο αστικό δίκαιο της πτωχευτικής διαδικασίας, να εκποιηθεί το οικόπεδο προκειμένου να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι της ΦΙΛΚΕΡΑΜ όταν είναι γνωστό ότι στις πτωχευτικές διαδικασίες την εποχή της κρίσης οι εργαζόμενοι απαιτούν εργασία και όχι τα ψίχουλα που μένουν πάνω στο πτωχευτικό τραπέζι που λεηλατείται από τις τράπεζες και τους υποψήφιους επενδυτές.   Σε αυτές τις επίμονες ερωτήσεις της "αντιπολίτευσης" οι κυβερνώντες πέρα από τους υποκριτικούς δεκάρικους λόγους περί "συνεταιριστικής & αλληλέγγυας οικονομίας", όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν την έστω προσωρινή λύση την οποία οι ίδιοι ψήφισαν, αλλά αντίθετα διαβεβαίωναν στη Βουλή πως άπαξ και παρέλθει το εξάμηνο, τότε τον λόγο τον έχει η δικαστική εξουσία ...     Η ίδια κυβέρνηση που έχει βάλει στο στόχαστρο τις κοινωνικές ανάγκες, χάρισε τις Σκουριές στην Ελντοράντο και τον Μπόμπολα, έπνιξε χιλιάδες στα νερά του Αιγαίου κρατώντας το αίσχος του τείχους στον Έβρο στη θέση του, που έχει πάρει την θέση της σαν ο καλύτερος υπηρέτης των αφεντικών και του κεφαλαίου.  Μέσα σε αυτό το εξάμηνο όμως ο αγώνας των εργατών 
έδωσε και αυτός τις δικές του απαντήσεις:     Η διεύρυνση του εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ με χημικούς μηχανικούς και νέους εργαζόμενους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το άνοιγμα του e-shop και η μεγάλη επιτυχία του, έδειξαν ότι η εργατική χειραφέτηση και η αυτοδιαχείριση της παραγωγής με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, μακριά από καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης, αποτελεί τη μόνη απάντηση στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Η ΒΙΟΜΕ έχει αποδείξει ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης, ότι μπορεί να χτιστεί μια άλλη μορφή κοινωνικών σχέσεων βασισμένη όχι στη πίστη του κέρδους του κεφαλαίου αλλά στην εμπιστοσύνη των ελεύθερα άμεσων συνεταιρισμένων παραγωγών που μπορούν να δημιουργήσουν  μια άλλη κοινωνία απαλλαγμένα από ταξικές διακρίσεις κι εκμετάλλευση.     Μέσα σε αυτούς τους μήνες στη ΒΙΟΜΕ φιλοξενήθηκαν δεκάδες εκδηλώσεις αλλά διευρύνθηκε και το κοινωνικό αποτύπωμα του αγώνα. Το άνοιγμα του Εργατικού Ιατρείου της ΒΙΟΜΕ, η φιλοξενία προμηθειών για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η στήριξη των εργατών και των αλληλέγγυων σε δεκάδες κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες αλλά και οι δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, δείχνουν ότι ο αγώνας μας μπορεί να μην είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά μπορεί και πρέπει να νικήσει.       Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως του κινήματος, ήρθε από ανθρώπους που πριν από οκτώ μήνες δεν γνωρίζαμε καν. Η κατάληψη στην Πατρίδα Βέροιας, τα σημαντικά βήματα που κάνουν οι Ρομπέν του Ξύλου, κάνουν αυτό το δεύτερο εγχείρημα να μας γεμίζει πραγματική ελπίδα για το μέλλον και να τρομάζει τους κρατούντες. Ήδη τόσο στη Βέροια, όσο και στη Θεσσαλονίκη, είτε με αστυνομικές δυνάμεις, είτε με την προσπάθεια κοψίματος του ρεύματος, οι διαθέσεις του συστήματος είναι ξεκάθαρες όπως και η δικιά μας απάντηση: ΟΙ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.     Αφεντικά και κράτος, δικαστικοί και εργοδοτικοί μηχανισμοί κραυγάζουν ενάντια στο νέο παράδειγμα που έθεσε ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ και απαιτούν τη συνθηκολόγηση των εργαζομένων. Όπως έκλεισαν το κεφάλαιο του ΟΧΙ της αντίστασης με ένα ΝΑΙ της υποταγής, έτσι θέλουν να κλείσουν και όλες τις εστίες εργατικής και κοινωνικής αναταραχής, αμφισβήτησης και διεκδίκησης. Επιδιώκουν με όλους τους τρόπους να γονατίσουν τους αγωνιζόμενους εργάτες σε Βέροια και Θεσσαλονίκη. Λογάριαζαν όμως χωρίς τους αγώνες των εργατών και όλης της μαχόμενης κοινωνίας που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τα εγχειρήματα της κατάληψης και της αυτοδιαχείρισης.   Στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, απολύσεων, φτώχιας και ανεργίας πιστεύουμε πως ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας είναι αναγκαίο να παλέψουμε να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια των ίδιων των παραγωγών του πλούτου. Στα χέρια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός είναι ο δύσβατος αλλά και όμορφος δρόμος που χαράσσουν, με άμεση δημοκρατία, στη ΒΙΟΜΕ και στους ΡΟΜΠΕΝ.  
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ 
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ   ΠΕΜΠΤΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 20.00 ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

https://athens.indymedia.org/post/1560693/

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ/ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΓΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ Πέμπτη, 30 Ιουνίου 2016, 11.30 πμ

 

Εξη χρόνια διαδοχικών μνημονίων, με τις πρωτοφανείς περικοπές στο σύστημα υπηρεσιών της Υγείας, έχουν οδηγήσει στην κυριολεκτική διάλυσή του. Το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, που υπογράφτηκε και άρχισε να εφαρμόζεται από την παρούσα κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τον περιβόητο «κόφτη», που δεν θα κάνει διακρίσεις μεταξύ μισθών, συντάξεων, Παιδείας και Υγείας στις διαρκείς και επ’ άπειρον περικοπές (όταν το έλλειμμα ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια, που ορίζουν οι τοκογλύφοι δανειστές της ΕΕ και του ΔΝΤ), οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω επιδείνωση του ήδη καταβαραθρωμένου Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Ηδη, πριν καν την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, οι ελλείψεις σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, γιατρών, νοσηλευτών κλπ, ανέρχονται σε πάνω από 30.000, ενώ οι δαπάνες για την Υγεία είναι φέτος μειωμένες κατά 350 εκ. ευρώ.

Το πρόβλημα του διαρκώς πολλαπλασιαζόμενου αριθμού των ανασφάλιστων αντιμετωπίστηκε με μια, ως επί το πλείστον, προσχηματική νομοθετική ρύθμιση, που αφήνει τον κύριο όγκο του προβλήματος ανέγγιχτο, καθώς, όλοι όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 2.400 ευρώ ετησίως, θα πληρώνουν την (καθόλου μικρή) συμμετοχή τους στα φάρμακα - το ίδιο όπως και οι ασφαλισμένοι.

Αντίστοιχα ισχύουν για όσους πρόσφυγες και μετανάστες είναι πάνω από 18 ετών, δεν εμπίπτουν στις λεγόμενες ευάλωτες ομάδες και δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα (δηλαδή, για την πλειονότητα), οι οποίοι μπορούν να έχουν την όποια δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα μόνο ως επείγοντα περιστατικά στα ΤΕΠ. (και πάλι υπό τον όρο ότι διαμένουν στα γνωστά κέντρα «φιλοξενίας»/κράτησης).

Ως αυτοοργανωμένα Κοινωνικά Ιατρεία/Φαρμακεία Αλληλεγγύης, που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια ως κινηματική απάντηση, από τα κάτω, στην κατάρρευση του όλου, ανέκαθεν σαθρού, συστήματος Υγείας θα συνεχίσουμε να απαντούμε στις ανάγκες όλων, ανασφάλιστων και ασφαλισμένων, προσφύγων και μεταναστών, σε άμεση συνάρτηση με την λογική και την πρακτική της αλληλεγγύης ως μιας κινηματικής διαδικασίας αμφισβήτησης των ασκούμενων πολιτικών και όλων των κατεστημένων εξουσιών που τις ασκούν.

Γι΄ αυτό καλούμε όλους και όλες, χρήστες των υπηρεσιών, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, πρόσφυγες και μετανάστες, λειτουργούς της Υγείας, κοινωνικές συλλογικότητες, σωματεία εργαζομένων και ληπτών των υπηρεσιών

σε μια μαζική κινητοποίηση έξω από το Υπουργείο Υγείας, την Πέμπτη, 30 Ιουνίου, 11.30 πμ, διεκδικώντας

να γίνουν άμεσα όλες οι αναγκαίες ρυθμίσεις που θα επιτρέπουν την άμεση, ανεμπόδιστη και δωρεάν πρόσβαση στο δημόσιο Σύστημα Υγείας όλων, ασφαλισμένων και ανασφάλιστων, προσφύγων και μεταναστών (με, ή χωρίς, χαρτιά), χωρίς καμιά οικονομική συμμετοχή κανενός σε εξετάσεις και φάρμακα, για όλους, εργαζόμενους και ανέργους, άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ, στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, για τη επαρκή στελέχωσή τους και την ποιοτική και αποτελεσματική λειτουργία τους, την δραστική  ενίσχυση των προϋπολογισμών.

Ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, για μια αποκλειστικά δημόσια Υγεία ως κοινωνικό αγαθό, επαρκώς χρηματοδοτημένη, που θα παρέχει δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου περίθαλψη και φροντίδα (σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο) σε όλους/ες, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

-ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ  ΙΛΙΟΥ    

-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ/ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, Ν. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΏΝ

-ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ /ΑΧΑΡΝΩΝ

-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ/ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ

-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

 

Καμπάνια "Ξανα-SOSTE το νερό"

 Τον Μάιο του 2014 το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης συμμετείχε στο δημοψήφισμα ενάντια στην παραχώρηση του Νερού σε πολυεθνικές. Τότε, 218.000 άνθρωποι, το 98% όσων συμμετείχαν, ψήφισαν ενάντια στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ.

   Στην υλοποίηση του δημοψηφίσματος αυτού –το 1ο δημοψήφισμα μετά τη χούντα- συμμετείχαν ενεργά 2000 περίπου εθελοντές από τη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων και πολλά μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, που εξ’ αρχής στηρίζει τον αγώνα ενάντια στην πώληση του νερού.  Για μας στο ΚΙΑ το νερό, όπως και η υγεία, είναι και θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Είναι κοινή κτήση όλων και δεν πωλείται! Έκτοτε, παρά τις προσπάθειες κυβέρνησης και δανειστών για την υπερίσχυση του δόγματος ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) της Θάτσερ, η Θεσσαλονίκη δεν άλλαξε γνώμη...

Τελευταία, με την επικείμενη ένταξη της ΕΥΑΘ στο Υπερ-ταμείο δημοσιοποιήθηκαν προθέσεις παραχώρησης της διαχείρισης των δικτύων ύδρευσης σε ιδιώτες και μάλιστα στις πολυεθνικές εκείνες που πολλές πόλεις της Ευρώπης εξεδίωξαν, κρίνοντας την εμπειρία ιδιωτικοποίησης ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ για το δημόσιο συμφέρον. Πριν λοιπόν οι φήμες  γίνουν βεβαιότητες, πριν οι καταστροφικές προθέσεις υλοποιηθούν, πριν οι μετοχές της ΕΥΑΘ πουληθούν, το ΚΙΑ απευθύνει κάλεσμα στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης για την υπεράσπιση του νερού.

Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε ποσοστά παραχώρησης.

Το ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ.

 

Καλούμε όλους τους πολίτες που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση του μεγαλειώδους κινήματος και στη νίκη του δημοψηφίσματος εναντίον της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υπηρεσίας διαχείρισης του νερού σε συντονισμό, ώστε να μην ανατραπεί η νίκη. Το 98% της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης ψήφισε ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού.

Ας ξεκινήσουμε με μια πρώτη συνάντηση όλων των ανθρώπων και συλλογικοτήτων που συνέδραμαν στο κίνημα ενάντια στα σχέδια μετατροπής ενός δημόσιου αγαθού σε ιδιωτικό εμπόρευμα. Το 98% των πολιτών δεν μπορεί παρά να νικήσει.

Για να συντονίσουμε τις ενέργειές μας καλούμε σε συνάντηση στην ΕΔΟΘ τη Δευτέρα 13/6/2016 στις 7:30 το απόγευμα.

 

Αυτό το ΟΧΙ δε θα επιτρέψουμε να γίνει ΝΑΙ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΘΑ ΣΩΘΕΙ – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ

http://www.kiathess.gr/gr/yliko/arthra/248-soste

Ιάκωβος Καμπανέλλης: Περί νεοναζισμού

Επιμέλεια: ofisofi 

Η άποψη του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι δημοσιευμένη στο αφιερωματικό τεύχος  του περιοδικού «Εμβόλιμον» , το οποίο εκδόθηκε από τον Δήμο Διστόμου τον Ιούνιο του 1994 για τα 50 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944.

Ο χαρακτηρισμός «νεοναζισμός» είναι λάθος. Δεν πρόκειται για κάτι «νέο». Είναι ο ίδιος εκείνος ναζισμός που έφερε τη θεομηνία που κατακρεούργησε και τους αθώους κατοίκους του Διστόμου. Είναι ο ίδιος εκείνος παληός ναζισμός που έχασε τον πόλεμο, αλλά το τέλος του πολέμου δεν ήταν και δικό του τέλος. Και δεν ήταν το τέλος του γιατί αυτοί οι ίδιοι που τον πολέμησαν για να τον εξαλείψουν έγιναν μαθητές και διάδοχοι της πολιτικής θεωρίας του «ζωτικού χώρου» και της υπεροχής δια των εξοπλισμών. Τα γεγονότα, που συντάραξαν την οικουμένη στα χρόνια 1933 -1945, αντί να είναι για την ανθρωπότητα μάθημα για να αποφύγει τα ίδια κακούργα λάθη, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν προηγούμενο, σαν άδεια που επιτρέπει την επανάληψή τους. Ο ναζισμός στην πραγματικότητα δεν δικάστηκε και δεν καταδικάστηκε ποτέ. Η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν μια θεαματική παράσταση δίκης για να δοθεί στον πικραμένο μια εντύπωση δίκης και τιμωρίας. Τρίχες. Ουσιαστικά η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν συχωροχάρτι. Ο γερμανικός λαός αθωώθηκε για την λατρεία του στον Χίτλερ, για την συμμετοχή του στα όσα διέταξε ο Φύρερ του, για τη συνεργασία ή ανοχή στα αδιανόητα εγκλήματα του ναζισμού και των ναζί δολοφόνων. Η Γερμανία ενισχύθηκε οικονομικά όσο καμιά άλλη χώρα για να ξαναχτίσει και να ξαναβάλει μπροστά τη βιομηχανία της. Οι στρατάρχες  της, οι στρατηγοί της, οι επί πολέμου και κατοχής αξιωματούχοι της έγιναν  τα νέα αφεντικά. Εν ονόματι του σοβιετικού και κομμουνιστικού κινδύνου μπήκε και στο ΝΑΤΟ, έγινε μεγάλη πολιτική και (έστω και χωρίς στρατό) μεγάλη στρατηγική δύναμις. Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ήταν το δυναμικώτερο μέλος και τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι παραπάνω από ο υπ’ αριθμόν Ένα εταίρος. Είναι ο κυρίαρχος εταίρος που χρησιμοποιώντας προς ίδιο όφελος την οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεμβαίνει καθοριστικά στη μοίρα άλλων χωρών. Ίδε διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τις συνέπειες σ’ όλη την έκταση των Βαλκανίων.

Δεν τα λέω αυτά για να κατηγορήσω τη Γερμανία. Ο κάθε λαός το συμφέρον του κοιτάζει να υπηρετήσει και πολύ περισσότερο οι λαοί που το επιδιώκουν αυτό «με όλα τα μέσα». Άλλωστε για το ότι σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης έχουν για «ανώτερό τους» την γερμανική ευθύνεται ολόκληρη η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα «δυτική συμμαχία».

Όταν παρ’ όλα τα χιλιάδες στην κατεχόμενη τότε Ευρώπη Δίστομα και Καλάβρυτα, τα Άουσβιτς, τα Μαουτχάουζεν και τα άπειρα πρωτοφανή κακουργήματα που συνθέτουν τη μεγαλύτερη και ειδεχθέστερη ανθρωποκτονία στην παγκόσμια ιστορία, η Γερμανία και οι γερμανοί έχουν την λαμπρή τύχη να είναι τα αφεντικά της Ευρώπης, γιατί να μην ξανανθίσει ο ναζισμός; Σε καλό δεν τους βγήκε;

Η αναγέννηση του ναζισμού δεν οφείλεται βέβαια μόνο σ’ αυτό. Είναι κι άλλες οι αιτίες, είναι καθαρά κοινωνικές. Αλλά…την άδεια να εμφανίζεται με τα ίδια σύμβολα και να δρα με τα ίδια τρομοκρατικά μέσα την παίρνει απ’ τον ατιμώρητο, ακαταδίκαστο, προστατευμένο και φυλαγμένο χιτλερικό ναζισμό. Δυστυχώς.

Μην πάψετε ποτέ να θυμάστε και να μνημονεύετε τη σφαγή του Διστόμου. Ποτέ! Μην αφήσετε να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκαν άλλα παρόμοια εγκλήματα. Μην αφήσετε να την παραλάβει η τεχνητή αμνησία της πολιτικής. Αμνησία και πολιτική που συμφέρουν μόνον τους ενόχους. Η μόνη αντίσταση στην κτηνωδία της αμνησίας, της λήθης, της ύπουλης συχώρεσης είναι ο πόνος για τα αθώα θύματα όπως τα τραγικά εκείνα  του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944. Ενώνω τη μνήμη μου με τη δική σας και σας υπόσχομαι πως «δε θα ξεχάσω…»

• Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην πλατεία του Διστόμου μετά τη σφαγή. Την διέσωσε ο Π. Καρακίτσης και την γνωστοποίησε ο Σπύρος Μελετζής.

ΠΗΓΗ http://atexnos.gr/iakovos-kampanellis-peri-neonazismou/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork#prettyPhoto

Όταν η «δικαιοσύνη» γεννά την αδικία

Του Γιώργου Ε. Μουργή

 

Διώκομαι γιατί είμαι η γυναίκα του Γεράσιμου Τσάκαλου…

Διώκομαι γιατί είμαι η μάνα του Γεράσιμου Τσάκαλου…

• Δυο λόγια με αφορμή τη συνέχιση της δίκης για το σχέδιο απόδρασης των «Πυρήνων της Φωτιάς»

Όταν η «δικαιοσύνη» γεννά την αδικία

Το βαθύ χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και στον θεσμικό ρολό της δικαιοσύνης φαντάζει αγεφύρωτο. Η αποκατάσταση της ισονομίας και του κράτους δικαίου, δε, αποτελεί μέρος ενός απλουστευμένου ευχολογίου. Η θέση για μια ανεξάρτητη θεσμικά δικαιοσύνη κερδίζεται στην πράξη, μακριά από τη νομικίστικη τεχνογνωσία, στον κοινωνικό ιστό, με όρους αναφοράς και προέλευσης από τη φαρέτρα του πολιτικού μας πολιτισμού.

Η γνωστή τροπολογία Παρασκευόπουλου θεωρητικά τερμάτιζε την ποινικοποίηση των ανθρώπινων ή συγγενικών σχέσεων με κατηγορουμένους σε ποινικά αδικήματα και αποκαθιστούσε τη δομή του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης σε αυτές. Η έκτη απόρριψη αποφυλάκισης της Εύης Στατήρη, καθώς έχει συμπληρωθεί το εξάμηνο κράτησής της στις φυλακές, όχι μόνο καθιστούσε ανενεργή την τροπολογία, αλλά επιβεβαίωνε τότε την πρόθεση της δικαστικής εξουσίας να μονιμοποίησει αυτήν την ιδιόμορφη ποινικοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων.

Στην έβδομη, τελικά, είχαμε την αποφυλάκισή της μετά την απεργία πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά της, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ενώ είχε καταντήσει ένα μάτσο κόκκαλα.

Αντίστοιχα, με μια πράξη ηθικής συμπαράστασης και μεγαλείου, η 62χρονη Αθηνά Τσάκαλου είχε αρνηθεί την αποφυλάκισή της με δημόσια επιστολή, τον Απρίλιο του 2015, στεκόμενη αλληλέγγυα στην άδικα προφυλακισμένη ως ένδειξη συμπαράστασης, στην 26χρονη σύζυγο του γιου της Γεράσιμου Τσάκαλου, η οποία παρέμενε στη φυλακή.

Η εμμονή από δικαστικούς κύκλους επιβεβαιώνει τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους προσβάλλοντας τους νόμους, κατασκευάζοντας νέο ιδιώνυμο αδίκημα. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή του νόμου και των διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας.

Ακυρώνοντας, μάλιστα, έξι εισαγγελικές αθωωτικές προτάσεις για τη συμμετοχή της σε τρομοκρατική οργάνωση.

Η ίδια εξουσία που ερμηνεύει ή αποφασίζει, άλλοτε αντιφατικά, άλλοτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν πρόκειται για επίδειξη αυστηρότητας με σκοπό τον δήθεν παραδειγματισμό, τότε έχουμε να κάνουμε με ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας με πρόθεση να επιβληθεί κυρίαρχα ο φόβος ή να κοπεί επιδεικτικά ο ομφάλιος λώρος των κρατουμένων με την κοινωνία και το οικογενειακό περιβάλλον.

Αγνοώντας θεσμικά το νομικό πλαίσιο με αποφάσεις και ερμηνείες κατά το δοκούν. Ακυρώντας ταυτόχρονα το αξιακό πλαίσιο του δικονομικού μας πολιτισμού, την κοινωνική αίσθηση δικαίου, προτάσσοντας την αποτυχία του κράτους να σταθεί δίπλα στα δικαιώματα του πολίτη.

Στο πρόσωπο της Εύης Στατήρη συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί βρήκαν να θυμίσουν προσφιλείς μεθόδους εξόντωσης που στήθηκαν από ολοκληρωτικά καθεστώτα σε οικογένειες εξαιτίας των συγγενικών δεσμών με όσους θεωρούσαν πολιτικά αντίπαλούς τους.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο δεν της αποδίδεται καμμία ποινικά κολάσιμη πράξη, πάρα μόνο ο συζυγικός δεσμός της. Ο ποινικός κώδικας έχει προβλέψει να μην τιμωρείται κανένας εξαιτίας των δεσμών του με κατηγορουμένους που έχουν παραβιάσει τον νόμο. Η ποινικοποίηση της συζυγικής της σχέσης όχι μόνο προσβάλλει αλλά απαξιώνει για ειδικούς σκοπούς την ίδια την τροπολογία Παρασκευόπουλου, που προβλέπει την μη προφυλάκισή της.

Η υπέρβαση αυτή προκαλεί οργή στον νομικό κόσμο, αλλά αποδεικνύει ότι καμμία νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί ικανή στις ορέξεις δικαστικών κύκλων που νέμονται την εξουσία με αλαζονεία και αυθαιρεσία, ακυρώνοντας κάθε προφύλαξη, όπως στην περίπτωση της Εύης Στατήρη.

Ακυρώνει κάθε έννοια ισονομίας και αποτελεί επίδειξη ισχύος που προσπαθεί να επιβάλλει τον φόβο, την ιδιώτευση και κατά περίσταση τον χαφιεδισμό.

Μια δικαιοσύνη όχι τυφλή, αλλά τυφλά εμπαθής!

Στην πολιτική προσπάθεια ενσωμάτωσης και διασύνδεσης της κοινωνίας με το λαϊκό κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κρατούμενος δεν τα χάνει αλλά και το κράτος δεν παίζει τον ρόλο του σχολιαστή. Το οικονομικό ιστορικό πλαίσιο της συγκυρίας των μνημονίων επιβάλλει το κράτος δικαίου που καλούμαστε να οικοδομήσουμε. Η διαλεκτική σχέση στη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμέλιο λίθο να προφυλαχθούμε αλλά και να προφυλάξουμε, πέρα από κάθε δικαστική ή κατασταλτική αυθαιρεσία.

Μέσα από τις συνταγματικές δομές ελευθερίας ασκούμε την εξουσία, και όχι αντίστροφα. Η δικαστική εξουσία έχει υποχρέωση να ασκεί το έργο της μέσα από το συνταγματικό πρότυπο κανόνων και νόμων, χωρίς ίχνος ανελευθερίας ή αποδόμησης στα αυτονόητα. Αν ο ρόλος αυτός δεν υφίσταται, καλούμαστε να τον επινοήσουμε με τρόπο που θα ανακινεί το αξιακό πρότυπο άσκησης εξουσίας για ένα κράτος δικαίου και ισονομίας.

Η Εύη Στατήρη και η Αθηνά Τσάκαλου, ο Χρήστος Πολύδωρος (αδελφός, απλά, ενός κατηγορούμενου, χωρίς καμμιά εμπλοκή, όπως αποδείχθηκε στην προανάκριση) είναι θύματα μιας ιδιάζουσας παραεξουσίας μέσα στη δικαιοσύνη, που η ίδια η κοινωνία με αγώνες καλείται καταργήσει, αφού το κράτος απουσιάζει ή οι θεσμοί του απαξιώνουν τα ελευθεριακά διακαιώματα του ατόμου. Η Εύη Στατήρη μετά από μέρες απεργίας πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα της αποφυλάκισής της, όπως προβλέπεται από τον νόμο, κατάντησε ένα μάτσο κόκκαλα. Το ίδιο και η ψυχή της μάνας του Γεράσιμου.

Η «τυφλή δικαιοσύνη», που διώκει και ποινικοποιεί σχέσεις στην ευκολία της κατασκευασμένης συγγενικής ενοχής, καταργώντας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, αναδεικνύει την εξουσιαστική εκδικητική πλευρά της σημερινής «αστικής δημοκρατίας». Το παραδικαστικό σύστημα αλλά και οι ταγοί του νεομνημονιακού καθεστώτος της σημερινής εξουσίας έχουν σκοπό την ήττα όλων των κεκτημένων και των αγώνων που δόθηκαν για δικαιοσύνη, ισονομία, και τη διαφύλαξη κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και λαϊκής κατάκτησης. Πλανάται πλάνη οικτρά όποιος νομίζει ότι θα το ανεχθούμε ή θα το νομιμοποιήσουμε. Το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής δεν εκχωρείται ούτε παραβιάζεται, όπως πράξατε με τη χώρα ξεπουλώντας όνειρα, ελπίδες και αξιοπρέπεια.

• (ΕΝΘΥΜΙΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ…)

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ :«Το γέλιο του νερού» της ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

• ΑΘΗΝΑ ΤΣΑΚΑΛΟΥ • ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ
• Η Αθηνά Τσάκαλου ΔΕΝ θα μπορέσει να παραστεί …Γιατί; Διότι είναι «εξορισμένη» στη Σαλαμίνα με απαγόρευση εξόδου από το νησί…

• Η Εύη Στατήρη επίσης ΔΕΝ θα μπορέσει να παραστεί …Γιατί; Διότι της απαγορεύεται να απομακρυνθεί σε απόσταση μεγαλύτερη του 1 χιλιομέτρου από το σπίτι της…)

«Συγγενείς-Φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών»

ΠΗΓΗ http://www.hitandrun.gr/otan-dikeosini-genna-tin-adikia/

Γράμμα των νεαρών εξεγερμένων γάλλων στους γονείς τους

Mαμά,

Συζητήσαμε σήμερα το πρωί σε ένα μπαρ, με τους φίλους μου. Ψάχνουμε ένα τρόπο για να αντιδράσουμε σε αυτό που συμβαίνει σε όλους μας αυτή την στιγμή. Την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που ανανεώθηκε για τρίτη φορά ύστερα από τις επιθέσεις και εξ αιτίας της οποίας απαγορεύτηκε στους ανθρώπους να προσέρχονται στις διαδηλώσεις. Εκδιωγμένοι από ολόκληρες συνοικίες. Τους απαγορεύεται να πουν πως δεν συμφωνούν, το φαντάζεσαι;  Και η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει επίσης πως είναι παράνομο να το κάνουν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση… Θυμάσαι τα περί του Δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα [το 2005 για την επικύρωση του ευρωπαϊκού συντάγματος ]; Ήταν μόλις λίγο νωρίτερα από  τα  18 μου χρόνια, εάν είχα μπορέσει να ψηφίσω θα έλεγα Όχι, NO! όπως η πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν. Εκείνη την στιγμή σκεφτόμουν πραγματικά πως η ψήφος στο Όχι κάτι θα είχε αλλάξει. Και μετά, ένα χρόνο αργότερα, αυτό το ίδιο σύνταγμα πέρασε, παρά το Όχι. Πως θέλεις να πιστέψω στην ψήφο όταν λαμβάνω την εκλογική μου ταυτότητα το 2005;

Σήμερα, ξέρεις πολύ καλά πως πλέον δεν ψηφίζουμε, πως τους απεχθανόμαστε, εγώ και οι φίλοι μου, αυτούς τους πολιτικούς. Στην αρχή σε ενοχλούσε μα νομίζω πως τελικά συνήθισες στην ιδέα. Ξέρεις όμως, παρ’ όλα αυτά, πως βρισκόμαστε σε όλες τις πορείες.

Μερικές φορές ανησυχείς διότι διαβάζεις στο internet πως υπήρξαν “συγκρούσεις”, πως η πορεία “εκφυλίστηκε”, και γενικότερα πως αυτό συνέβη εξ αιτίας των “black-bloc”. Πρόκειται για λέξεις που κάνουν εντύπωση. Μα μητέρα, εάν έλεγαν πως “ ο Baupin [αντιπρόεδρος της εθνικής Συνέλευσης που υποχρεώθηκε να παραιτηθεί εξ αιτίας ενός σεξουαλικού σκανδάλου ] βάζει χέρι στις κούκλες” ή “ο Valls διώχνει τους σκατοάραβες”, θα αντιλαμβανόσουν πως υπάρχει ένα πρόβλημα στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται. Υπάρχουν όροι που δεν είναι αθώοι. Σε κάθε λέξη που επιλέγεται, στα λόγια των πολιτικών, στις διηγήσεις των media, αντιστοιχεί μια όψη του κόσμου. Για τις γυναίκες και τους ξένους το αντιλαμβάνεσαι και θυμώνεις. Για τους λεγόμενους “σπαζοβιτρίνες” θα έπρεπε να γίνεται το ίδιο. Θα έπρεπε να λέγεται τις σπάζουν. Σπάζουν τράπεζες, σπάζουν διαφημίσεις, σπάζουν εμπορικά κέντρα. Σπάζουν έναν κόσμο αηδιαστικό, Μαμά, μέσα στον οποίον οι γυναίκες αποκαλούνται κούκλες και τις βάζουν χέρι, μέσα στον οποίον οι άραβες είναι σκατοάραβες και τους κλείνουν πίσω από τα συρματοπλέγματα και μέσα στον οποίον οι  “θεματοφύλακες της τάξης” δεν υπερασπίζονται τον λαό αλλά τις τράπεζες, τα μεγάλα μαγαζιά, τις εξευτελιστικές διαφημίσεις, τις αποθήκες με ρυπογόνα καύσιμα.

Εμείς εκφράζουμε την άρνηση μας να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτό τον τρόπο, αρνούμαστε να βλέπουμε το μέλλον μας, εκείνο των παιδιών μας, των γονιών μας, των αδελφών μας, κλπ, να έχει καταστεί μια μορφή οικονομικής σκλαβιάς. Η αλαζονεία την οποία δοκιμάζει η κυβέρνηση διαμέσου της κατάστασης εξαίρεσης μας σπρώχνει στην αγανάκτηση, στη εξέγερση, στην σύγκρουση με την αστυνομία κάποιες φορές. Ετυμολογικά  émeute [scontro/riot, σύγκρουση/] σημαίνει λαϊκό συναίσθημα. Δεν υπάρχουν black-bloc μα άτομα σαν κι εσένα, που αποφασίζουν με τον τρόπο τους να πάρουν στα χέρια τους το μέλλον.

Προύχοντες δημοκρατικοί, προύχοντες της οικονομίας και του χρήματος, προύχοντες πολιτικοί: ο κόσμος τους δεν θα είναι ποτέ ο δικός μας. Γιατί προσπαθούν δίχως ανακωχή να μας τον επιβάλλουν; Μιλούν για τις αξίες της δημοκρατίας και της ρεπούμπλικας, δεν σέβονται ούτε τους δικούς τους νόμους και ζητούν από εμάς να τους σεβαστούμε? Είναι ένας αγώνας για να διατηρήσουν τα προνόμια τους, το σύστημα τους, τον έλεγχο που έχουν επί του κόσμου. Καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό για το κέρδος κάποιων, καταστρέφουν τα οικοσυστήματα όπου κι αν έχουν επιβάλλει τους νόμους τους, φυλακίζουν, κακομεταχειρίζονται αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί τους.  Και μας μιλούν για δημοκρατία; Αφήνουν τους ανθρώπους να ψοφήσουν την ώρα που αποδρούν απ’ τους πολέμους. Ας είμαστε τίμιοι, ο κόσμος τους είναι σάπιος. Για να εξαναγκάσουν τους νόμους ξεθάβουν όλο το νομοθετικό τους οπλοστάσιο, που έχει αποφασιστεί μεταξύ προυχόντων. Αυτοί υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, εμείς τα δικά μας.

Μαμά σε διαβεβαιώνω πως καμία διαδήλωση δεν έχει “εκφυλιστεί” διότι αυτό θα σήμαινε πως ξαφνικά θα έχει πάρει μια άλλη κατεύθυνση σχετικά με εκείνη για την οποίαν προέκυψε. Οι διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών καλέστηκαν γιατί η αδιαφορία είναι ανυπόφορη, γιατί έχουμε αγανακτήσει, είμαστε θυμωμένοι, σοκαρισμένοι. Αυτός ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για εμάς μα θέλουμε ωστόσο μια θέση στον ήλιο, και πάνω απ’ όλα εάν για να την έχουμε χρειάζεται να βγάλουμε από τον δρόμο μας διαφημιστικές πινακίδες, τράπεζες και μπάτσους, θα το κάνουμε.

Οι διαδηλώσεις αναδύθηκαν διότι ζούμε ήδη με έναν άλλο τρόπο, γιατί πιστεύουμε πως δεν υπάρχει ανάγκη αρχηγών για να προχωρά η ζωή, διότι πιστεύουμε πως όλοι είναι ικανοί να συζητήσουν, να εκφράσουν τα συναισθήματα  και τις απόψεις τους, πως εάν κάποιος δώσει προσοχή στην γη και τους αγρούς γίνεται καλύτερος, διότι πιστεύουμε πως με λιγότερα χρήματα γινόμαστε εξυπνότεροι, διότι πιστεύουμε πως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζει κανείς. Αναπτύσσουμε άλλους τρόπους με τους οποίους ζούμε, κάθε ημέρα, με οριζόντιο τρόπο. Οι ανησυχίες μας είναι κοινωνικές, οικολογικές, οικονομικές και πολιτικές.

Μαμά, μην ανησυχείς όταν βλέπεις στον δρόμο που περνάμε σπασμένες βιτρίνες. Είναι μόνο βιτρίνες, δεν έχουν νευρικές απολήξεις. Ξέρεις πολύ καλά, όμως, αυτά που κρύβουν: χρήματα, αλυσίδες, απειλές, τα συμφέροντα των μεγάλων. Ξέρεις πως όταν περνούν αυτοί, αντιθέτως, είναι τα μάτια που σπάζονται, τα σώματα που ανοίγουν, οι αγκώνες σπασμένοι, τα πόδια ακρωτηριασμένα, κλπ.  Στις 28 Απριλίου, μέσα μόνο σε μια μέρα, σε έξι πόλεις, είχαμε πάνω από 200 τραυματίες μεταξύ των δικών μας. Δεν είχαν την θωράκιση, τις πανοπλίες των αστυνομικών των ΜΑΤ και των άλλων δυνάμεων που διατηρούν την τάξη. Υπήρξαν πάνω από 1.300 προσαγωγές από την αστυνομία μέσα σε δυο μήνες, κάποιοι μάλιστα κατηγορήθηκαν για θεληματική προσπάθεια ανθρωποκτονίας, μιλούν για οργανωμένες ομάδες, ένοπλες συμμορίες και άλλα πολλά που τα προσπερνώ. Πάλι μεγάλα λόγια, για να προκαλέσουν φόβο, για να ποινικοποιήσουν μια πολιτική εξέγερση… Λόγια που κάνουν την πλάτη ν’ ανατριχιάζει, κατηγορίες δίχως νόημα που οδηγούν ανθρώπους στην φυλακή.

Μάνα, το ξέρω πως η “βία” σε κάνει να μη νιώθεις καλά. Δεν χρειάζεται να σπάσεις ένα bancomat για να είμαστε από την ίδια πλευρά. Μαμά, την επόμενη φορά που θα είσαι σε μια πορεία, μπορείς να προστατέψεις αυτούς που έχουν άλλα εργαλεία αγώνα σε σχέση με τα δικά σου. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις την τηλεόραση ή θα διαβάσεις την εφημερίδα, να θυμηθείς πως υπάρχουν λέξεις που χρησιμοποιούνται με συγκεκριμένο σχεδιασμό, και δεν πρέπει να ξεγελαστείς.

Ξέρεις, μια μέρα πήγαμε σε ένα bar. Ήταν εκεί αναρχικοί, τοπικοί διαχειριστές, μέλη οικολογικών κομμάτων, αυτόνομοι, μαοϊκοί. Όλοι γνωρίζονταν, εξ όψεως τουλάχιστον. Και μιλήσαμε. Όλοι μαζί. Σίγουρα, υπήρξαν στιγμές που οι τόνοι υψώθηκαν. Μα αντί να φύγουμε βαρώντας πίσω μας την πόρτα, ένας από εμάς σηκώθηκε για να φέρει σε όλους να πιούν, διότι η κουβέντα έπρεπε να συνεχιστεί . Αποδεχόμενοι και αναγνωρίζοντας τα εργαλεία του αγώνα των άλλων, κι ας μην έχουμε όλοι τα ίδια, θα ήταν άσχημο να στερηθούμε ακόμη και την ελάχιστη πιθανότητα να αγωνιστούμε δίπλα δίπλα. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι ένα απέραντο τεράστιο bar. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και να δουλέψουμε μαζί. Κι ας μη συμφωνούμε στις ίδιες αναλύσεις και στους ίδιους στόχους.

Σήμερα, εδώ, τώρα ποιος μπορεί να ανεχθεί και να υπομένει πως σε μια χώρα που παρουσιάζεται σαν μια δημοκρατία μοντέλο (δεν ζητούσαμε τόσα πολλά!), κάτω από μια κυβέρνηση που ονομάζεται σοσιαλιστική (βλέπεις, η χρήση των λέξεων…), για τέταρτη φορά γίνεται προσφυγή  – και για 45η από το 1988 – σε αυτό το περίφημο άρθρο 49.3 που επιτρέπει να περάσουμε επάνω από οποιαδήποτε ιδέα διαβούλευσης, ακρόασης, λαϊκής αντιπροσώπευσης; Ποιος μπορεί να υπομένει πως στα σύνορα μας χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν δίχως να μπορούν να προχωρήσουν, και πως στην πρωτεύουσα γίνεται δυνατή η απαγόρευση μετακινήσεων σε αυτούς που δεν συμφωνούν με την κυβέρνηση? Βλέπεις είναι το ίδιο πράγμα. Στο όνομα τίνος πράγματος όλα αυτά  τα κινήματα και οι μετακινήσεις απαγορεύονται;

Σήμερα αντιπαλεύουμε αυτό τον κόσμο και φαίνεται περίπλοκο να βρεθεί συμβιβασμός. Ο κοινωνικός διάλογος που προωθούν δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, βασίζεται μόνο στους κανόνες τους. Να σταματήσουν με τα ψέματά τους, την πλεονεξία τους, τις παρενοχλήσεις τους, και να σταματήσουν να υποβάλλουν να καταπιέζουν και να καταστέλλουν τους λαούς με τον πόλεμο, να επιβάλλουν την δική τους άποψη με τόση αλαζονεία . Οι υπερβολές τους μας προκαλούν εμετό. Μας σπρώχνουν σιγά σιγά προς μια κατάσταση αυταρχική, δεν είναι ανεκτό. Δεν θέλουμε πλέον τον κόσμο τους, δεν θέλουμε πια να ζούμε ή να επιβιώνουμε σύμφωνα με τους κανόνες τους. Μας προκαλεί έκπληξη το πείσμα τους.

Μαμά, μίλα με τους συναδέλφους σου. Δες με το συνδικάτο σου, κι ας πήρες την ταυτότητα μόνο για λόγους αρχής, και πριν πολύ καιρό. Ξαναγύρνα να διαδηλώνεις, κι ας διάβασες κάπου πως ήταν βίαιες: έχουμε ανάγκη να γνωρίζουμε πως είσαι μαζί μας. Ψάξε τις ειδήσεις αλλού, δεν έχουμε όλοι τις ίδιες οπτικές. Ρώτα με αν θες, θα μπορέσω να σου εξηγήσω αυτό που ζούμε κι αυτό που αγαπάμε. Και για τι πολεμάμε. Και μετά,  εξουσιοδότησε και τον εαυτό σου για όλο εκείνο που θα μπορούσες να κάνεις και σε αντιπροσωπεύει, που σου αντιστοιχεί. Ξέρουμε πως το να διαδηλώνουμε δεν φτάνει. Πως πρέπει να μαχόμαστε με χίλιους τρόπους, ο καθένας μπορεί να ανακαλύψει, να εφεύρει τους δικούς του.

Μητέρα, σε αφήνω, σε λίγο είναι η ώρα της διαδήλωσης και δικαίως, πάω να δω μήπως είναι η ευκαιρία να στείλω κανένα μήνυμα…. Ναι θα φορέσω παπούτσια γυμναστικής και μια μαύρη αθλητική μπλούζα με κουκούλα, να θυμάσαι όμως πως δεν είναι για να σε φοβίσω, είναι για να προστατευτώ… Εάν βλέπεις αθλητικά παπούτσια και μια μαύρη μπλούζα με κουκούλα να περνά τρέχοντας, είμαστε ίσως εγώ ή οι φίλοι μου, μην φοβάσαι. Θα τα πούμε αργότερα (εάν έχουμε αρκετή βενζίνη)…

 

Ένας/Μια από τις/τους εξεγερμένους – 

Μετάφραση σε επιμέλεια της σύνταξης του InfoAut. Το κείμενο εμφανίστηκε αρχικά στοwww.paris-luttes.info

 inred

http://www.infoaut.org  | μέσω https://athens.indymedia.org/post/1559635/

Αντιγραφή από  : http://www.nostimonimar.gr/gramma-ton-nearon-exegermenon-gallon-stous-gonis-tous/