Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΥΣΣΑ :ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

"Πολιτικά αφελείς και επικίνδυνα ανιστόρητοι όσοι πιστεύουν ότι οι θιασώτες του φασισμού και των νεοναζιστικών μορφωμάτων μπορούν να εκδημοκρατιστούν", δηλώνει η οικογένεια του Παύλου Φύσσα και –μαζί με φίλους και συνηγόρους- καταγγέλλει προσπάθεια ξεδιάντροπου ξεπλύματος της Χρυσής Αυγής με την ακόλουθη επιστολή:
Για μία ακόμη φορά έγινε σαφές σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους, ότι η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από το πολιτικό σκηνικό το οποίο διαμορφώνουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Η δίκη, η οποία ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015, έχει καταδείξει μέχρι σήμερα με απόλυτη ευκρίνεια την δράση της εγκληματικής οργάνωσης επί τριάντα χρόνια τώρα. Η δράση αυτή, η οποία ενισχύθηκε από την ανοχή του κράτους, της αστυνομίας και άλλων συγκεκριμένων παραγόντων, είχε αποτυπωθεί στην πληθώρα των δικαστικών αποφάσεων για τα διάφορα εγκλήματα των στελεχών αυτής της οργάνωσης, αλλά η μεγάλη διαφορά είναι ότι επιτέλους είναι κατηγορούμενη και η ηγεσία της, δηλαδή οι άνθρωποι που διευθύνουν, διατάζουν και κατευθύνουν αυτή την εγκληματική οργάνωση. Προφανώς αυτό κάποιους ενοχλεί και για τον λόγο αυτό παρατηρούμε ότι στην πολιτική σκηνή επιχειρείται ένα ξεδιάντροπο ξέπλυμα του φασισμού και των ηττημένων του 1945, αφού σύμφωνα και με την ομολογία του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, οι Έλληνες συνεργάτες των γερμανών ναζί είναι οι «παππούδες» και οι «πατεράδες» των χρυσαυγιτών, οι πρόγονοί τους ιδεολογικά και ενίοτε κυριολεκτικά.
Οι πρόσφατες εμφανίσεις κυβερνητικών στελεχών αγκαλιά με νεοναζί βουλευτές αλλά και δηλώσεις, προσβάλλουν τη μνήμη των νεκρών και των υπολοίπων θυμάτων του φασισμού, νομιμοποιώντας ουσιαστικά τη δράση των ταγμάτων εφόδου και προτάσσοντας την λογική του «περασμένα, ξεχασμένα».
Για μας που μείναμε πίσω, και για τη μνήμη των δικών μας προγόνων, τίποτα δεν πέρασε, τίποτα δεν θα ξεχαστεί. Στον αγώνα κατά του φασισμού οι πολίτες είμαστε μόνοι. Όποιοι πιστεύουν ότι οι θιασώτες του φασισμού και των νεοναζιστικών μορφωμάτων μπορούν να εκδημοκρατισθούν, είναι πολιτικά αφελείς και επικίνδυνα ανιστόρητοι, είτε σε συνδυασμό με αυτά, εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Μπορεί ο φασισμός να μην είναι γονιδιακός, η ρήξη όμως μαζί του είναι η μόνη λύση, όπως η μάχη του σώματος απέναντι στον καρκίνο.
Οικογένεια και φίλοι Παύλου Φύσσα
συνήγοροι πολιτικής αγωγής οικογένειας Φύσσα
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού
Δηλητήρια στον υδροφόρο ορίζοντα, στον αέρα και στη θάλασσα, σοβαρές συνέπειες στην υγεία μας, ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή. Αυτές είναι μερικές από τις επιπτώσεις που έχει στη Χαλκιδική και στη Θεσσαλονίκη η λειτουργία του εργοστασίου της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές, όπως δεκάδες επιστημονικές μελέτες έχουν επισημάνει τα τελευταία χρόνια.
Εμείς, οι άνθρωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, έχοντας εκφράσει έμπρακτα την αντίθεση μας σε αυτή την εγκληματική εξόρυξη που σκορπίζει καταστροφή και θάνατο, μόνο αγανάκτηση μπορούμε να νιώθουμε για την αποδοχή χορηγίας της «Ελληνικός Χρυσός» από το δήμο της Θεσσαλονίκης για το Χριστουγεννιάτικο στολισμό της πόλης.
Θεωρούμε ότι ο δήμαρχος κύριος Γ. Μπουτάρης καθώς και η παράταξή του εμπαίζουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, «στολίζοντας» την πόλη με λαμπιόνια και φιογκάκια τα οποία "ευγενικά" προσφέρουν αυτοί που για το κέρδος τους – το οποίο μεταφέρουν στο φορολογικό παράδεισο των νησιών Μπαρμπέιντος - αδίστακτα μετατρέπουν την πόλη μας σε αποδέκτη τόνων τοξικής σκόνης με βαρέα μέταλλα και αμίαντο.
Στο δε νέο υπουργό Ενέργειας και Περιβάλλοντος Γιώργο Σταθάκη, που έσπευσε από την 1η εβδομάδα που ανέλαβε το υπουργείο, να αδειοδοτήσει το εργοστάσιο στις Σκουριές και φυσικά έλαβε τα συγχαρητήρια του αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα, Τζέφρυ Πράιτ, δηλώνουμε για ακόμα μία φορά τη θέση μας : «ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ? ΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!»
Καλούμε όλους τους κατοίκους Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής να σταματήσουμε την εξόρυξη θανάτου στις Σκουριές
Γιατί για μας η ζωή αξίζει
ΥΓ: Όσο για τον έτερο χορηγό του χριστουγεννιάτικου στολισμού της πόλης, την coca cola, που εδώ και τρία χρόνια έχει αφήσει άνεργους 2500 εργάτες στα εργοστάσιά της, ε τι να πούμε! Η coca cola πάει με όλα! Και κυρίως χέρι χέρι με την «Ελληνικός Χρυσός»
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, Δεκέμβρης 2016
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016
Επισκεφτήκαμε τους πρόσφυγες στη Softex στα Διαβατά..
Όπως είχαμε προαναγγείλει δημοσίως, οι άνθρωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης επισκεφτήκαμε πρόσφατα τους πρόσφυγες στη Softex στα Διαβατά. Χίλιοι περίπου πρόσφυγες είναι συγκεντρωμένοι στη Softex. Σε έναν χώρο περιφραγμένο με τρίμετρο φράχτη και αγκαθωτό συρματόπλεγμα στρατιωτικού τύπου. Η πρόσβαση ελέγχεται από στρατό και αστυνομία και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε μέλη φορέων και ΜΚΟ διαπιστευμένων από το υπουργείο, διαδικασία την οποία συνειδητά επιλέξαμε να μην ακολουθήσουμε, σε μία έμπρακτη προσπάθεια να “σπάσουμε” αυτόν τον αποκλεισμό.
Στην επίσκεψή μας βλέπουμε πράγματα, τα οποία η φαντασία μας δεν μπορούσε να τα συλλάβει..
Οι σκηνές όπου διαμένουν οι πρόσφυγες, κάτω από ένα υπόστεγο η μία πάνω στην άλλη. Μέσα στο σκοτάδι και σε πνιγηρή ατμόσφαιρα. Καμία πρόβλεψη για θέρμανση – πώς θα βγάλουν αυτοί οι άνθρωποι το χειμώνα μέσα σε σκηνές, κάτω από ένα ανοιχτό υπόστεγο; Πώς μπορείς να ζεστάνεις το Γενάρη ένα ανοιχτό υπόστεγο;
Χημικές τουαλέτες (αρκετές) και κουβούκλια – ντουζιέρες (λίγες – ζεστό νερό καναδυό ώρες την ημέρα για λίγους τυχερούς). Λίγοι νιπτήρες στις εξωτερικές μεριές των τοίχων του υπόστεγου για μπουγάδα.
Μεγάλο κανάλι με στάσιμα νερά – εστία μόλυνσης – που περνάει και δίπλα από το ιατρείο του Ερυθρού Σταυρού.
Το ιατρείο, μία πρόχειρη αλλά περιποιημένη κατασκευή, το λειτουργεί ο Γερμανικός Ερυθρός Σταυρός (ΜΚΟ). Ο φιλανδός γιατρός μας λέει ότι καλύπτουν πλήρως υγειονομικά τους πρόσφυγες. Τον ρωτάμε γιατί δίνουν στους πρόσφυγες τα χάπια που χρειάζονται 2-3 τη φορά με αποτέλεσμα να στήνονται στην ουρά σχεδόν καθημερινά, για να πάρουν τις επόμενες δόσεις. Μας απαντά γιατί θα τα πουλήσουν – κάτι το οποίο δεν έχουν διαπιστώσει να συμβαίνει εδώ αλλά λέει ότι το γνωρίζουν από άλλους καταυλισμούς προσφύγων στην Αφρική και στην Ασία. Πόσο μη άνθρωπος άραγε αισθάνεσαι όταν το κουτί την αντιβίωση που χρειάζεσαι εσύ ή το παιδί σου το παίρνεις σε δόσεις; Σε τι βαθμό εξαθλίωσης πρέπει κανείς να φτάσει, για να πουλά τα φάρμακα τα δικά του ή του παιδιού του, αν όντως ισχύει αυτό που μας λένε ότι γίνεται αλλού;
Υποστηρίζουν ιατροφαρμακευτικά όλους τους χρόνιους ασθενείς, μας λένε – όμως μόνο 10 (δέκα) είναι καταγεγραμμένοι, όταν μέσα στο στρατόπεδο ζουν περίπου 1000 πρόσφυγες. Παγκόσμιο ρεκόρ σφύζουσας υγείας οι πρόσφυγες – εκτός κι αν όλοι οι ανήμποροι και άρρωστοι πνίγηκαν στη Μεσόγειο.
Στη συζήτηση που κάναμε έγινε φανερό ότι όσο βαριά και αν είναι ο ασθενής (πχ γενικευμένη κρίση επιληψίας – βαρύς τραυματισμός), το προσωπικό του ιατρείου απαιτεί τη μεταφορά του στο ιατρείο και δεν προσφέρει τις υπηρεσίες του έξω από αυτό. Πρακτική που δημιουργεί προφανείς σοβαρότατους κινδύνους για τους ασθενείς – τραυματίες και δεν συνάδει με την καθιερωμένη ιατρική πρακτική και δεοντολογία.
Είναι η ώρα του συσσιτίου. Οι πρόσφυγες στημένοι στην ουρά, παίρνουν ένας ένας την πλαστική καραβάνα από το catering. Αλήθεια, πόσο καιρό μπορεί να τρώει κανείς από catering; Το φαγητό το μοιράζουν στρατιώτες και υπάλληλοι της catering, όλοι με μάσκες και πλαστικά γάντια – και ο στρατιώτης παραπέρα που ελέγχει τα χαρτιά των ανθρώπων στην ουρά, κι αυτός μάσκα και γάντια φοράει..
Εδώ κι εκεί, γύρω μας, περιδιαβαίνουν άνθρωποι. Συρτά βήματα, σκυφτά κεφάλια, άδεια βλέμματα.. Παραίτηση; Απομόνωση; Απελπισία; Οργή; Θάνατος;
Αποανθρωποποίηση, ασυλοποίηση, γκετοποίηση.. Μαντρωμένοι και απομονωμένοι, δίπλα σε μία μεγάλη πόλη αόρατη σε αυτούς - και αόρατοι για αυτήν και για τους ανθρώπους της. Άνθρωποι που δεν ξέρουν πότε θα φύγουν, που θα πάνε, που απλά περιφέρονται άπραγοι, που δεν ζούνε αλλά απλά επιζούνε – προσμονώντας τι; Για πόσο; Άγνωστο..
Για εμάς, ειδικά μετά την επίσκεψή μας στη Softex στα Διαβατά, τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα:
- Οι “χώροι φιλοξενίας” των προσφύγων μόνον κατ ευφημισμό είναι τέτοιοι. Είναι χώροι φυλασσόμενοι από στρατό και αστυνομία, με περιορισμένη και ελεγχόμενη πρόσβαση. Ουσιαστικά συνιστούν ένα ιδιότυπο γκέτο, ένα ιδιότυπο άσυλο, όπου οι πρόσφυγες ζουν απομονωμένοι χωρίς πρακτικά καμία ελεύθερη επαφή με τον έξω κόσμο. Είναι υποκρισία να λέμε ή να πιστεύουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να βγουν από εκεί που μένουν και να πάνε όπου θέλουν. Πώς να βγουν χωρίς καθόλου χρήματα; Πώς θα πάρουν εισιτήριο για το λεωφορείο; Πώς θα βρουν τη στάση του λεωφορείου σε μία χώρα και με μία γλώσσα που είναι τόσο διαφορετικά από τα δικά τους; Πώς θα αλλάξουν τρία λεωφορεία, για να κατέβουν στην πόλη; Τι θα κάνουν στην πόλη χωρίς δεκάρα στην τσέπη; Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο ελεύθεροι όσο ελεύθεροι θα ήταν πεταμένοι σε μία βραχονησίδα..
- Η διαβίωση στους χώρους αυτούς συνιστά συνθήκη εγκλεισμού – ακόμα και αν είχαν μαρμάρινα μπάνια και αλαβάστρινες τουαλέτες, ακόμα και αν έτρωγαν κάθε μέρα πολυτελέστατα εδέσματα, δεν θα έπαυαν αυτοί οι χώροι να είναι μία ιδιότυπη φυλακή. Και ο πολύμηνος, μακρόχρονος και αόριστος εγκλεισμός στους χώρους αυτούς είναι μία νοσογόνος συνθήκη, που επάγει αρρώστια, ψυχική και σωματική. Ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την πλημμελή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τις κακές συνθήκες υγιεινής και την πρακτικά απόλυτη έκθεση στις καιρικές συνθήκες. Απότοκη της απελπισίας, της αδυναμίας, της αβάσταχτης απραξίας. Και επάγει και θάνατο. Όπως τους δυσεξήγητους θανάτους που είχαμε τους τελευταίους μήνες.
- Σημαντικό μέρος της διαχείρισης του προσφυγικού έχει εκχωρηθεί σε ΜΚΟ, με αντίτιμο εκατοντάδες εκατομμύρια και τουλάχιστον αμφίβολα αποτελέσματα. Οι πληροφορίες μας λένε ότι η συνεργασία μεταξύ τους, στο ίδιο στρατόπεδο, σχεδόν δεν υπάρχει. Για άλλη μία φορά η πολιτεία αποσύρεται από τις υποχρεώσεις της, ενώ πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για όφελος της κοινωνίας ολόκληρης καταλήγουν σε οργανώσεις που στην καλύτερη περίπτωση κάνουν αποσπασματική και πλημμελή διαχείριση του προβλήματος – στη χειρότερη απλά σπαταλιούνται.
Για εμάς, του ανθρώπους του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη, τα πράγματα είναι απλά. Απαιτούμε:
- Να κλείσουν τα στρατόπεδα. Άμεσα. Οι πρόσφυγες να μετακινηθούν στον αστικό ιστό και να ενσωματωθούν στην κοινωνία της πόλης.
- Ο πακτωλός των πόρων που εκχωρείται σε ΜΚΟ με αμφίβολα και προσωρινά αποτελέσματα, να κατευθυνθεί σε δημόσιες δομές. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να καλύψει τις ανάγκες των προσφύγων. Να ενισχυθούν λοιπόν το υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι υγειονομικές και άλλες δημόσιες δομές, κάτι που όχι μόνο θα διασυνδέσει τους πρόσφυγες με την ντόπια κοινωνία αλλά θα μείνει και παρακαταθήκη αν και όταν με το καλό φύγουν οι πρόσφυγες για τους προορισμούς τους.
- Εμείς θα συνεχίσουμε να συνδεόμαστε και να συνομιλούμε με τους πρόσφυγες και σε αυτό και σε άλλα στρατόπεδα. Όχι ως διαπιστευμένος φορέας, αλλά ως ελεύθεροι άνθρωποι που πάμε να συναντήσουμε άλλους ελεύθερους ανθρώπους. Για να διασυνδεθούμε οριζόντια μαζί τους. Για να τους συνδράμουμε στις διεκδικήσεις τους, στην πορεία χειραφέτησής τους και σε κάθε τους προσπάθεια να ακουστεί η φωνή τους και να βγούνε έξω από αυτά τα στρατόπεδα, διεκδικώντας μία αξιοπρεπή ζωή όπως οι ίδιοι την επιθυμούνε.
Υστερόγραφο: Το στρατόπεδο προσφύγων στη softex το επισκεφτήκαμε πριν το πρόσφατο κύμα κακοκαιρίας. Για όποιον άνθρωπο ζει σε αυτήν τη χώρα είναι σαφές ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε πολλά τέτοια κύματα κακοκαιρίας, βροχές, χιόνια και παγετούς. Και οι πρόσφυγες θα συνεχίζουν να μένουν σε αντίσκηνα, κάτω από ανοιχτά υπόστεγα στην καλύτερη των περιπτώσεων – κατά κανόνα άμεσα εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες; Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα – είτε από το κρύο, είτε από τις απελπισμένες προσπάθειες των προσφύγων να ζεσταθούν με κάποιον τρόπο, ανάβοντας φωτιές σε μαγκάλια ή με γκαζάκια. Οι προδιαγεγραμμένοι θάνατοι δεν είναι δυστύχημα – είναι έγκλημα. Και όσοι από θέση ευθύνης δεν κάνουν τίποτα ουσιαστικό, για να τους αποσοβήσουν, είναι υπαίτιοι.
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, Δεκέμβρης 2016
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
ΤΕΤΑΡΤΗ 7/12 ΩΡΑ
9μ.μ
This is not a coup 2016
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
ΣΚΗΝ. ΑΡΗΣ
ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΡΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Εξετάζοντας τον ενεργό ρόλο που έπαιξε η Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα στη διακυβέρνηση των χωρών που χτύπησε η ευρωπαϊκή κρίση χρέους τα
τελευταία χρόνια, ο Έλληνας ερευνητής/δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου θέτει
ερωτήματα που κυρίως έχουν να κάνουν με τη δημοκρατία της νέας εποχής.
ΤΕΤΑΡΤΗ 14/12 ΩΡΑ 9μ.μ
SNOWDEN
Διαρκ. 134’
Σκην. OLIVER STONE
Όλα ξεκίνησαν με ένα ανώνυμο e-mail: «Είμαι προϊστάμενο
στέλεχος της intelligence». Αυτό που ακολούθησε ήταν η πιο θεαματική διαρροή
πληροφοριών, από έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν είναι ένας
29χρονος, διάνοια στα κομπιούτερ, που εργάζεται στην εθνική υπηρεσία ασφάλειας
των ΗΠΑ και σοκάρει τους πάντες αποκαλύπτοντας την ομπρέλα παρακολούθησης της
κυβέρνησης σχεδόν σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτά που λέει αναστατώνουν όλες τις
κυβερνήσεις και ανοίγουν έναν δημόσιο διάλογο πάνω στους κινδύνους της
παρακολούθησης και της παραβίασης της ιδιωτικής μας ζωής.
ΤΕΤΕΡΤΗ 21/12 ΩΡΑ 9μ.μ
HELL OR HIGH WATER (ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ)
Σκην. DAVID MAKENZIE
Διαρκ. 102’
Δύο αδέλφια, ένας πρώην κακοποιός και ένας χωρισμένος
πατέρας δύο παιδιών, αντιμετωπίζουν την κατάσχεση της οικογενειακής τους φάρμας
από την τράπεζα στο δυτικό Τέξας. Για να γλυτώσουν αυτό το γεγονός, μπαίνουν σε
σπείρα ληστών τραπεζών, και δεν αργούν να γίνουν στόχοι ενός αποφασισμένου
ρέιντζερ.
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/12 ΩΡΑ 9μ.μ.
EL CRIMEN
PERFECTO
Ειδ. ΚΩΜΩΔΙΑ
Σκην.ALEX DE
LA IGLESIA
Διαρκ.98’
Μια κατάμαυρη κωμωδία από τον καλύτερο στο είδος, Ο
θεοπάλαβος Ισπανος Alex de la Iglesia ο οποίος μετά το El dia de la bestia που
τα βάζει με την Καθολική εκκλησία, και το La comunidad που είναι ένα κριτικό
σχόλιο πάνω στην απληστία, με αυτήν την μαύρη κατάμαυρη κωμωδία έρχεται να
σατιρίσει τον κόσμο της ομορφιάς και της κατανάλωσης.
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016
ΟΙ ΤΕΜΠΕΛ ΧΑΝΕ ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
Έχουμε την τιμή να φιλοξενήσουμε τους ΤΕΜΠΕΛ ΧΑΝΕ στο Πιθάρι την Παρασκευή 9/12 και ώρα 9μ.μ. ΄με σμυρναίικα,παραδοσιακά και ρεμπέτικα.
Οι ΤΕΜΠΕΛ ΧΑΝΕ αποτελούνται από τους : Εύα Μισοκέφαλου: Ούτι,φωνή
Αστέρης Βαρβέρης:κιθάρα,φωνή
Νίκος Σαριλάκης: μπουζούκι,φωνή
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Και μην ξεχνάμε ότι η αμοιβή των μουσικών είναι στο χέρι μας.
Οι ΤΕΜΠΕΛ ΧΑΝΕ αποτελούνται από τους : Εύα Μισοκέφαλου: Ούτι,φωνή
Αστέρης Βαρβέρης:κιθάρα,φωνή
Νίκος Σαριλάκης: μπουζούκι,φωνή
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Και μην ξεχνάμε ότι η αμοιβή των μουσικών είναι στο χέρι μας.
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016
Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου (Βασίλης Κυριάκου)
ΣΝΜΕΡΑ 26/11 ΚΑΙ ΩΡΑ 9μ.μ. ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
ΕΙΣΟΔΟΣ 5 ΕΥΡΩ
«Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου»
ΕΡΓΟ του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ενός 26χρονου ΑΨΟΓΟΥ απόφοιτου ΝΟΜΙΚΗΣ και πρώην ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ της ΕΣΑ για το φόνο της αριστερής φοιτήτριας και κοπέλας του Καίτης. Κίνητρα πολιτικά και ερωτικά. Ψυχολογικά στοιχεία ενός ανθρώπου στα όρια της «κανονικότητας» και της «σχιζοφρένειας» σε μια «κανονική» κοινωνία που έχει σύνθημα » O ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ»
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Mια ώρα και πέντε-δέκα λεπτά.
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ενός 26χρονου ΑΨΟΓΟΥ απόφοιτου ΝΟΜΙΚΗΣ και πρώην ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ της ΕΣΑ για το φόνο της αριστερής φοιτήτριας και κοπέλας του Καίτης. Κίνητρα πολιτικά και ερωτικά. Ψυχολογικά στοιχεία ενός ανθρώπου στα όρια της «κανονικότητας» και της «σχιζοφρένειας» σε μια «κανονική» κοινωνία που έχει σύνθημα » O ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ»
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Mια ώρα και πέντε-δέκα λεπτά.
To τελευταίο διάστημα συνάντησα πολλούς ΑΨΟΓΟΥΣ τύπους. Και κυρίως αμέμπτου ηθικής. Ανθρώπους τέλειους πάνω σ`αυτό που κάνουν που δεν διστάζουν στην κρίσιμη στιγμή να σου ρίξουν πισώπλατες μαχαιριές όπως τραγούδαγε και ο KILLAH – P. Τελικά τί είμαστε εκτός από πιόνια του συστήματος ή ούτω καλούμενο επαναστάτες χωρίς ηθική; Και στον Μαρξ που επισκέφτηκε το Σόχο μου μπήκε το ερώτημα : » Eίσαι τελικά ό,τι δηλώσεις;» Και καθάρισες;
Ή αν δεν είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε τουλάχιστον ΚΑΙ οι επιλογές μας;
Και πόσο σχιζοφρενής είναι τελικά ο ΑΨΟΓΟΣ απόφοιτος νομικής και αξιωματικός της ΕΣΑ που δολοφονεί την κοπέλα του για πολιτικούς και υπαρξιακούς λόγους ταύτισης με το καθεστώς της ΧΟΥΝΤΑΣ αλλά και για λόγους ζήλιας;
Και στα πλαίσια ποίας υγειούς κοινωνίας που ρωτάς τον συνάνθρωπο σου για μια διεύθυνση και σε βλέπει σαν τον τελευταίο δήμιο της Τζιχάντ;
Tελικά, όλοι αυτοί οι αδιάφοροι περί της πολιτικής πού εν τέλει γέρνουν την πλάστιγγα και μέχρι σε ποιό σημείο φτάνουν για να επιβιώσουν σαν σκουλήκια;
Tελικά πόσο μοιάζει ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΣΑΦΟΣ με τους πραξικοπηματίες καυλωμένους που έβαλλαν ενάντια στο προεδρικό μέγαρο της Κύπρου; Υπήρχαν επιλογές εναντίωσης γι αυτούς ή και αξιοπρέπειας καλύτερα;
Τι σχέση έχει ο δήμιος με τον Χένρυ Τάσκα, με τον Χένρυ Κίσσιγκερ και με τον κύριο Ιωαννίδη υπεύθυνο της ΕΣΑ ;
Και τι σχέση έχει ο Τσάφος με τον Κορκονέα, το Μελίστα, το Ρουπακιά ακόμη και με τον Κατίδη και με το ναζιστικό χαιρετισμό
Όπως λέει και το σύνθημα: Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη! του;
Mπορούμε εν τέλει να είμαστε και κάτι άλλο πέραν από μαριονέτες;
Η ψυχή της δολοφονημένης Καίτης πώς θα βρει λύτρωση και από ποιο δικαστήριο; Mάλλον όχι από το ίδιο που αποφυλακίζει το Ρουπακιά!
Κάποιες δικές μου σκέψεις ανήμερα της δολοφονίας του Μπελογιάννη και των συντρόφων του από κάποιους Πόντιους Πιλάτους που μιλούσαν για μέτρα ειρήνευσης!
Ή αν δεν είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε τουλάχιστον ΚΑΙ οι επιλογές μας;
Και πόσο σχιζοφρενής είναι τελικά ο ΑΨΟΓΟΣ απόφοιτος νομικής και αξιωματικός της ΕΣΑ που δολοφονεί την κοπέλα του για πολιτικούς και υπαρξιακούς λόγους ταύτισης με το καθεστώς της ΧΟΥΝΤΑΣ αλλά και για λόγους ζήλιας;
Και στα πλαίσια ποίας υγειούς κοινωνίας που ρωτάς τον συνάνθρωπο σου για μια διεύθυνση και σε βλέπει σαν τον τελευταίο δήμιο της Τζιχάντ;
Tελικά, όλοι αυτοί οι αδιάφοροι περί της πολιτικής πού εν τέλει γέρνουν την πλάστιγγα και μέχρι σε ποιό σημείο φτάνουν για να επιβιώσουν σαν σκουλήκια;
Tελικά πόσο μοιάζει ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΣΑΦΟΣ με τους πραξικοπηματίες καυλωμένους που έβαλλαν ενάντια στο προεδρικό μέγαρο της Κύπρου; Υπήρχαν επιλογές εναντίωσης γι αυτούς ή και αξιοπρέπειας καλύτερα;
Τι σχέση έχει ο δήμιος με τον Χένρυ Τάσκα, με τον Χένρυ Κίσσιγκερ και με τον κύριο Ιωαννίδη υπεύθυνο της ΕΣΑ ;
Και τι σχέση έχει ο Τσάφος με τον Κορκονέα, το Μελίστα, το Ρουπακιά ακόμη και με τον Κατίδη και με το ναζιστικό χαιρετισμό
Όπως λέει και το σύνθημα: Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη! του;
Mπορούμε εν τέλει να είμαστε και κάτι άλλο πέραν από μαριονέτες;
Η ψυχή της δολοφονημένης Καίτης πώς θα βρει λύτρωση και από ποιο δικαστήριο; Mάλλον όχι από το ίδιο που αποφυλακίζει το Ρουπακιά!
Κάποιες δικές μου σκέψεις ανήμερα της δολοφονίας του Μπελογιάννη και των συντρόφων του από κάποιους Πόντιους Πιλάτους που μιλούσαν για μέτρα ειρήνευσης!
ΡΕ ΑΛΕΞΗΣ
(Βασίλης Κυριάκου)
(Βασίλης Κυριάκου)
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ '' Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΣΑΦΟΥ ''ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
Ο αυτοδιαχειριζόμενος χώρος ΠΙΘΆΡΙ και η θεατρική ομάδα
“ΡΕ ΑΛΕΞΗΣ” παρουσιάζουν τον μονόλογο του Νίκου Κούνδουρου
"Η Απολογία του Θεόφιλου Τσάφου"
Το Σάββατο 26/11 και ώρα 9,00 μ.μ.
ΕΙΣΟΔΟΣ 5 ευρώ
Εισιτήρια προπωλούνται στο κατάστημα μουσικών οργάνων ''ΤΡΙΑ ΤΕΤΑΡΤΑ'' Καμπίτη 5 και στο ''ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ'' Ζαφειράκη 24.Οι θέσεις είναι περιορισμένες.
«"Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου" γράφτηκε από τον Νίκο Κούνδουρο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, τον Απρίλιο του 1973, όταν ο γνωστός σκηνοθέτης ήταν αυτοεξόριστος στο Λονδίνο. Το 1975 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κείμενα, στη δημοτική, πράξη εξόχως συγκρουσιακή αν σκεφτούμε την εποχή. Έναυσμα της συγγραφής αποτέλεσε ένα έγκλημα που συγκλόνισε το Πανελλήνιο, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν ένας πρώην ΕΣΑ-τζης δολοφόνησε τη σύντροφο του».
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΘΩΜΑΣ ΜΠΕΡΕΤ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΛΕΤΑΣ
ΠΑΙΖΕΙ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΡΟΛΟΥ - ΓΙΩΤΑ ΚΟΥΝΔΟΥΡΑΚΗ
ΦΩΤΙΣΜΟΣ - ΘΩΜΑΣ ΜΠΕΡΕΤ
ΕΜΨΥΧΩΣΗ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΙΧΑΣ
ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΑΒΡΑΣ
ΑΦΙΣΑ , ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ , VIDEO ART - ΣΤΕΛΛΑ KAΝΑΒΟΥ
Το σποτάκι
www.youtube.com
Από το θεατρικό εγχείρημα ''ΡΕ ΑΛΕΞΗΣ''' https://www.youtube.com/watch?
|
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Με αφορμή την 17η Νοέμβρη η ανεξάρτητη πρωτοβουλία και το πιθάρι διοργανώνουν την προβολή του ντοκιμοντέρ ''ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ''.Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα την εναλλακτική οικονομία.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (ΝΤΟΚΙΜΟΝΤΕΡ 2013)
Οικοκοινότητες και οικοχωριά, επανακτήσεις αγροτικής γης, καταλήψεις στέγης και κέντρα κοινωνικής συμβίωσης, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι αγρόκηποι, αεικαλλιέργεια (permaculture) και βιολογικές καλλιέργειες, ανταλλακτήρια και τράπεζες παραδοσιακών σπόρων, εργασιακές κολεκτίβες, ηθικές τράπεζες, αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, τοπικά ανταλλακτικά δίκτυα προϊόντων και υπηρεσιών, λαϊκές συνελεύσεις και συμμετοχικοί προϋπολογισμοί σε επίπεδο κοινότητας συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύμορφο παζλ εναλλακτικών προτάσεων σαν απάντηση στην πολλαπλή κρίση που βιώνουμε.
Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (ΝΤΟΚΙΜΟΝΤΕΡ 2013)
Τετάρτη 16-11 9μ.μ.
Σκην. Δημήτρης Μελέτης
Δειαρ. 92’
Παραγ. ΗΛΙΟΣΠΟΡΟΙ
Οικοκοινότητες και οικοχωριά, επανακτήσεις αγροτικής γης, καταλήψεις στέγης και κέντρα κοινωνικής συμβίωσης, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι αγρόκηποι, αεικαλλιέργεια (permaculture) και βιολογικές καλλιέργειες, ανταλλακτήρια και τράπεζες παραδοσιακών σπόρων, εργασιακές κολεκτίβες, ηθικές τράπεζες, αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, τοπικά ανταλλακτικά δίκτυα προϊόντων και υπηρεσιών, λαϊκές συνελεύσεις και συμμετοχικοί προϋπολογισμοί σε επίπεδο κοινότητας συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύμορφο παζλ εναλλακτικών προτάσεων σαν απάντηση στην πολλαπλή κρίση που βιώνουμε.
Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες.
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ
Στα πλαίσια του κινηματογράφου χωρίς είσοδο το Πιθάρι καλεί
όσους ενδιαφέρονται για την δημιουγία ανοιχτής ομάδας κινηματογάφου την Τετάρτη
9/11 μετά την προβολή της ταινίας να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε για τις
μελλοντικές προβολές.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΟΔΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΟΕΒΡΙΟΥ
Τετάρτη 2-11 9μ.μ.
FEBRE DO
RATO (2012)
Σκην. Claudio Assis
Δειαρ. 110’
Παραγ. Βραζιλία
Μια δυνατή ταινία γύρω από την ποίηση την ελευθερία τον
έρωτα αλλά και τον αγώνα για ζωή στην παραγκούπολη Ρεσίφε της Βραζιλίας.Ο Ζίζο
ένας ποιητής εκδίδει την εφημερίδα δρόμου ‘Ο πυρετός του αρουραίου’ απαγγέλει
τα ποιήματα του στο δρόμο αγωνίζετε ερωτεύεται και πεθαίνει όπως μόνο ένας
αναρχικός ξέρει.
Τετάρτη 9-11 9μ.μ.
LA PAZZA
GIOIA (Η ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ)
Σκην. Paolo
Virzi
Δειαρ. 118’
Παραγ. Ιταλια Γαλλία
Λουσμένη στο φως της μαγευτικής Τοσκάνης και στολισμένη με
χιούμορ και συγκίνηση παραλλαγή του «Θέλμα και Λουίζ», στην οποία δύο γυναίκες
το σκάνε από ψυχιατρική κλινική και ζουν μια απρόβλεπτη περιπέτεια. Με
εξαιρετικές ερμηνείες από τις Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι και Μικαέλα Ραματσότι, η
νέα δημιουργία από τον σκηνοθέτη του «Ανθρώπινου Κεφαλαίου» είναι ένα
απολαυστικό road movie που ισορροπεί δεξιοτεχνικά ανάμεσα στην κωμωδία και το
δράμα.
Μετά την προβολή της ταινίας ακολουθεί συζήτηση για την
δημιουργία ομάδας κινηματογράφου
Τετάρτη 16-11 9μ.μ.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (ΝΤΟΚΙΜΟΝΤΕΡ 2013)
Σκην. Δημήτρης
Μελέτης
Δειαρ. 92’
Παραγ. ΗΛΙΟΣΠΟΡΟΙ
Οικοκοινότητες και οικοχωριά, επανακτήσεις αγροτικής γης, καταλήψεις στέγης και κέντρα κοινωνικής συμβίωσης, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι αγρόκηποι, αεικαλλιέργεια (permaculture) και βιολογικές καλλιέργειες, ανταλλακτήρια και τράπεζες παραδοσιακών σπόρων, εργασιακές κολεκτίβες, ηθικές τράπεζες, αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, τοπικά ανταλλακτικά δίκτυα προϊόντων και υπηρεσιών, λαϊκές συνελεύσεις και συμμετοχικοί προϋπολογισμοί σε επίπεδο κοινότητας συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύμορφο παζλ εναλλακτικών προτάσεων σαν απάντηση στην πολλαπλή κρίση που βιώνουμε.
Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες.
Τετάρτη 23-11 9μ.μ.
THE WIND
JOURNEYS 2009
Σκην. CIRO GUERRA
Δειαρ. 120’
Παραγ Κολομβία
Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ο Ignacio Carrillo
ταξίδευε τα χωριά της βόρειας Κολομβίας, παίζοντας παραδοσιακά τραγούδια στο
ακορντεόν του, ένα θρυλικό εργαλείο που όπως είπε, κάποτε ανήκε στον διάβολο.
Τελικά παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε σε μια μικρή πόλη, αφήνοντας τη νομαδική
ζωή πίσω. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ορκίζεται να μην παίξει το
καταραμένο ακορντεόν πάλι, και ξεκινά ένα τελευταίο ταξίδι για να επιστρέψει το
όργανο στον νόμιμο ιδιοκτήτη του και δάσκαλό του. Στο δρόμο, τον ακολουθεί ένας
έφηβος, αποφασισμένος να γίνει μαθητευόμενός του. Κουρασμένος από τη μοναξιά ο
Ignacio δέχεται τον νεαρό άνδρα και μαζί διασχίζουν το απέραντο κολομβιανό
έδαφος, ανακαλύπτοντας τη μουσική ποικιλομορφία του πολιτισμού της καραϊβικής.
Σκληρός από την μοναχική του ζωή, ο Ignacio προσπαθεί να αποθαρρύνει τον νεαρό
από το να ακολουθήσει τα βήματά του, αλλά η μοίρα έχει διαφορετικά σχέδια γι'
αυτούς……
Το φιλμ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα "Ένα Κάποιο Βλέμμα", όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο: Award of the City of Rome.
Το φιλμ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα "Ένα Κάποιο Βλέμμα", όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο: Award of the City of Rome.
Τετάρτη 30-11 9μ.μ.
THE
RINGER 2005
Σκην. Barry W. Blaustein
Δειαρ.
Παραγ Αμερική
Μία κωμωδία για τους παραολυμπιακούς αγώνες και τα παιγνίδια
εξουσίας και χρήματος γύρω από αυτούς.
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016
Ντάριο Φο – Ουλρίκε Μάινχοφ: Μια «συνάντηση»
Ενας θεατρικός μονόλογος που «ένωσε» δύο θρύλους
Ο Ντάριο Φο «έφυγε» λίγες μέρες μετά τα «γενέθλια» (7 Οκτωβρίου 1934) της Ουλρίκε Μάινχοφ, η οποία «βρέθηκε» κρεμασμένη σε κελί των φυλακών υψίστης ασφαλείας στο Στάμχαϊμ της ΣτουτγκάρδηςΟι δυο τους συνδέονται μέσω του γνωστού, εκπληκτικού μονολόγου που συνέγραψε ο μεγάλος Ιταλός με τη Φράνκα Ράμε και τον οποίο θυμίζουμε ως φόρο τιμής.
«ΟΝΟΜΑ: Ουλρίκε
ΕΠΩΝΥΜΟ: Μάϊνχοφ
ΓΕΝΟΣ: Θηλυκού
ΗΛΙΚΙΑ: Σαρανταενός χρονών…Ναι! Είμαι παντρεμένη. Έκανα δύο παιδιά με καισαρική. Ναι είμαστε χωρισμένοι με τον άντρα μου.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Δημοσιογράφος
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ: Γερμανίδα
Συγκρούστηκα με την άρχουσα τάξη και τους νόμους της που τους έχει προστάτες της, για να μπορεί να εκμεταλλεύεται και να κάνει κουμάντο σε όλα, στα πάντα. Ακόμα και στο ίδιο το μυαλό μας, στις σκέψεις μας, τα λόγια μας, τα συναισθήματα μας, τη δουλειά μας, τον τρόπο που μας αρέσει να αγαπάμε ή να κάνουμε έρωτα, ολόκληρη τη ζωή μας. Γι’ αυτό με κλείσατε εδώ μέσα αφεντικά του κράτους δικαίου. Φυσικά όλοι είναι ίσοι απέναντι στους νόμους σας, εκτός απ’ αυτούς που δεν συμφωνούν με τα ιερά σας και τα όσια.
Εσείς είστε που υποβιβάσατε τη γυναίκα. Ό,τι λοιπόν μου στερήσατε τόσα χρόνια σα γυναίκα, μου το προσφέρεται τώρα: ΙΣΗ ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ. Τι ειρωνεία! Σας ευχαριστώ! Με ανταμείψατε με το νόμισμα της πιο σκληρής φυλάκισης. Απομόνωση και κρύο μέσα σε μια φυλακή νεκροταφείο. Στην ποινή δηλαδή της εξόντωσης των αισθήσεων μου. Πόσο ευγενική έκφραση θα ήταν να ‘λεγα ότι με θάψατε ζωντανή σ’ ένα τάφο. Λευκό το κελί, οι τοίχοι, λευκά τα κουφώματα, η πόρτα περασμένη με σμάλτο, για να μην πω και το αποχωρητήριο, ο φωτισμός με νέον; λευκός κι αυτός- κι αναμμένες λάμπες μέρα-νύχτα. Πότε επιτελούς είναι μέρα και πότε νύχτα; Πως θα το μάθω; Απ’ τη χαραμάδα του παραθύρου περνάει πάντα το ίδιο λευκό φως, ψεύτικο κι αυτό, σαν το παράθυρο που είναι ψεύτικο κι αυτό, ίδια ψεύτικος κι ο δόλιος ο χρόνος που μ’ έχετε φυλακισμένη εδώ σ’ ένα λευκό ατελείωτο.
ΣΙΩΠΗ! Παντού σιωπή. Απ’ έξω ούτε φωνή, ούτε ήχος, ούτε θόρυβος. Στο διάδρομο δεν ακούγονται βήματα, ούτε πόρτες που ανοιγοκλείνουν. ΤΙΠΟΤΑ. Όλα σιωπηλά και κατάλευκα. Μια μεγάλη σιωπή και στο μυαλό μου, λευκή κι αυτή σαν το ταβάνι. Κι η φωνή μου λευκή αν δοκιμάσω να φωνάξω. Λευκό το σάλιο καθώς στεγνώνει στα χείλη μου. Λευκή η σιωπή στ’ άδεια μου μάτια στο στομάχι, στην πρησμένη από την πείνα κοιλιά μου. Πιασμένη σα γιαπωνέζικο ψάρι, δίχως πτερύγια, μες τη σιωπή του ενυδρείου. Έντονη επιθυμία για εμετό.
Βλέπω το μυαλό σε αργή κινηματογραφική κίνηση, να βγαίνει από το κρανίο μου, να αλητεύει εδώ κι εκεί και να κυλάει στο πάτωμα και να γίνεται ένα με το αιώνιο λευκό του κελιού μου. Νιώθω το κορμί μου σα σκόνη, όπως το απορρυπαντικό για το πλυντήριο. Σκύβω και το μαζεύω.Προσπαθώ να το συναρμολογήσω.
ΔΙΑΛΥΟΜΑΙ! Πρέπει να αντέξω Να αντισταθώ. Δεν θα μπορέσετε να με τρελάνετε. Πρέπει να σκεφτώ, να σκεφτώ! Να λοιπόν που σκέφτομαι! Σκέφτομαι εσάς που μ’ έχετε κλεισμένη σ’ αυτόν τον εφιάλτη. Από το κρύσταλλο του ενυδρείου που με κλείσατε και με κοιτάζετε με ενδιαφέρον. Μείνατε άφωνοι! Τρέμετε από φόβο μήπως και μπορέσω κι αντισταθώ. Τρέμετε στη σκέψη μήπως οι άλλοι σύντροφοί μου έρθουν και γκρεμίσουν αυτό το λευκό θάνατο που επινοήσατε. Πόσο γελοίο, αλήθεια, να στερήσετε από μένα τα χρώματα! Κι έξω να βάφετε το μουχλιασμένο και γκρίζο κόσμο σας με τα πιο φανταχτερά χρώματα, για να μην μπορεί να δει κανείς τη σαπίλα που κρύβει. Και να υποχρεώνετε τον κόσμο να καταναλώνει μόνο και μόνο για το χρώμα. Χρωματίστε με ωραίο κόκκινο το σιρόπι από τα βατόμουρα, και τι πειράζει αν αυτό φέρνει καρκίνο! Το απεριτίφ σας να είναι πορτοκαλί. Τα παιδιά σας πρέπει να τρώνε πολύ το πράσινο και το αστραφτερό κίτρινο. Το βούτυρο κι η μαρμελάδα πάντα με χρωματιστά δηλητήρια. Ακόμα και τις γυναίκες σας τις βάψατε σαν καραγκιόζηδες. Εξαίσιο κόκκινο για τα μάγουλα, ανοιχτό γαλάζιο και βιολετί για τις βλεφαρίδες, ρουζ για τα χείλια κι όσο για τα νύχια ό,τι χρώμα θα έβαζε ο νους σου για να είναι σαν καρναβάλι. Χρυσαφί, ασημί, πράσινο, πορτοκαλί μέχρι και σκούρο μπλε χρησιμοποιήσατε. Και τιμωρήσατε εμένα με τη σκληράδα του ανέκφραστου λευκού, γιατί το μυαλό μου δεν έχει ανάγκη από τον κατακλυσμό των διαφημίσεων για να σκεφτεί. Αφού τα δικά του χρώματα ξεγυμνώνουν όλη σας την αθλιότητα. Και με κλείσατε σε αυτό το ενυδρείο γιατί:
Ε λοιπόν όχι! Δεν συμφωνώ με τον τρόπο που ζείτε, ούτε ζήλεψα που δεν είμαι σαν καμιά από τις γυναίκες σας;θλιβερό καρναβάλι. Όχι! Δεν θα ήθελα να είμαι μια τρυφερή ύπαρξη, με τα νάζια της και τα χαζοχαμόγελά της. Που θα στόλιζε το τραπέζι σας σε κάποιο ρεστοράν πολυτελείας το σαββατόβραδο, σαν συμπλήρωμα αναπόσπαστο σε αυτή τη φτιαχτή ατμόσφαιρα με το εξωτικό μενού και την τόσο ηλίθια και απαραίτητη διακριτική μουσική. Όχι! Δεν θα μου άρεσε να είμαι υποχρεωμένη να παριστάνω την ελκυστική και θλιμμένη, και συγχρόνως τη χαρούμενη και όλο εκπλήξεις, μετά την άμυαλη παιδούλα, κι ύστερα τη μητέρα και πουτάνα, ενώ συγχρόνως να ντρέπομαι ή να ευχαριστιέμαι με κάθε βρωμόλογο που θα ξεστομίζετε.
Α! Να λοιπόν! Ένας ελαφρός θόρυβος. Ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει ο δεσμοφύλακας, με κοιτάζει, δεν με βλέπει, είναι σαν μην υπάρχω. Σα να έγινα διαφανής. Δε λέει ούτε λέξη. Βγαίνει. Ξανακλείνει. Ξανά σιωπή. Κανένας δεν πρόκειται να ακούσει την κραυγή μου ούτε κανένα παράπονο μου. Όλα θα γίνουν σιωπηλά, με τακτ, για να μην χαλάσει ο μακάριος ύπνος των μακάριων κατοίκων αυτού του οργανωμένου κράτους. Κοιμήσου ήσυχα καλοζωισμένε και αποχαυνωμένε κόσμε της μεγάλης Γερμανίας. Και σεις από την υπόλοιπη Ευρώπη, οι υγιώς σκεπτόμενοι. Κοιμηθείτε ήσυχα σαν πεθαμένοι. Η κραυγή μου δεν θα σας ξυπνήσει. Δεν ξυπνούν ποτέ οι κάτοικοι ενός νεκροταφείου. Όσοι αγανακτήσουν θα ξεσηκωθούν, είμαι σίγουρη. Θα είναι εκείνοι που δουλεύουν ολημερίς, εκείνοι που τους σακατεύετε σωματικά για να μην μπορούν να σκεφτούν, όλοι οι μετανάστες: τούρκοι, ισπανοί, έλληνες, άραβες κι όλοι οι άλλοι εξαθλιωμένοι και προδομένοι της Ευρώπης και μαζί με αυτούς και οι γυναίκες που δέχτηκαν την καταπίεση, τον εξευτελισμό και την εκμετάλλευση. Όλες αυτές θα μάθουν γιατί με κρατάτε εδώ μέσα και γιατί το κράτος σας θέλει να με δολοφονήσει σα μάγισσα του μεσαίωνα. Για σας την εξουσία υπάρχουν ακόμη και σήμερα μάγισσες που πρέπει να καθηλώνονται μπροστά στους αργαλειούς, στις μηχανές, στις πρέσες, τις γραμμές παραγωγής, μέσα στο θόρυβο και τις διαταγές. Και γκάπα γκουπ πρέσα, σφυρί, τρυπάνι, κινητήρας, καζάνια, φωνές και θόρυβος. Θόρυβος, φτάνει πια με τη σιωπή, πρέσα, σφυρί, τρυπάνι, καζάνια, αέριο και θόρυβο. Το αέριο, βγαίνει αέριο, εμετός, αηδία. Η αλυσίδα της παραγωγής έχει το δικό της ρυθμό. Δεν υπάρχει πια χρόνος, μόνο ρυθμός. Ρυθμός.
Σταματήστε τις μηχανές. Ησυχία. Τι υπέροχο πράγμα η σιωπή. Ευχαριστώ δεσμοφύλακες που μου χαρίσατε αυτή την απίθανη και σπάνια απόλαυση της σιωπής. Το απόλυτο. Τι απόλαυση για όλες μου τις αισθήσεις! Σα να μοιάζει να βρίσκομαι στον παράδεισο. Δεσμοφύλακες, δικαστικοί, κομματάρχες σας αγνοώ όλους. Δεν θα μπορέσετε να με βγάλετε από εδώ μέσα τρελή εκτός κι αν με σκοτώσετε. Μα το μυαλό μου θα είναι καθαρό, θα είμαι απόλυτα υγιής κι όλοι θα ξέρουν με σιγουριά ότι εσείς είστε οι δολοφόνοι, μια κυβέρνηση ένα κράτος δολοφόνων. Σας σκέφτομαι ήδη να προσπαθείτε να κρύψετε το πτώμα μου. Να απαγορεύεται την είσοδο στους δικηγόρους μου. Όχι την Ουρλίκε Μαϊνχοφ δεν μπορείτε να τη δείτε. Ναι! Ναι! Κρεμάστηκε. Όχι, όχι! Δεν θα είστε παρών στην αυτοψία. Κανένας. Μόνο οι ειδικοί του κράτους. Που έχουν ήδη έτοιμο το πόρισμα: η Μαϊνχοφ κρεμάστηκε. Όχι δεν υπάρχουν ίχνη στραγγαλισμού στο λαιμό της. Ούτε κυανωτικό χρώμα. Ναι υπάρχουν μελανιές από κακώσεις σε όλο της το σώμα. Ανοίξτε χώρο! Φύγετε! Μη βλέπετε! Απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών! Απαγορεύεται κάθε άλλη ιατροδικαστική έκθεση! Απαγορεύεται να εξεταστεί το σώμα μου! Απαγορεύεται! Ναι απαγορεύονται τα πάντα. Όμως ποτέ δεν θα μπορέσετε να απαγορεύσετε να γελάσουν ειρωνικά μπρος στις ηλίθιες φάτσες σας, για τη μεγάλη βλακεία σας. Την αιώνια βλακεία που δέρνει κάθε δολοφόνο. Βαρύς σαν το βουνό είναι ο θάνατος. Εκατομμύρια χέρια γυναικών σηκώνουν αυτό το βουνό και τώρα θα δώσουν μια να το γκρεμίσουν μονάχες τους. Με ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)