ΒΡΑΔΥΑ ΤΖΑΖ ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ

ΤΡΙΤΗ 27-10

ΜΕ ΤΟΥΣ :

                   ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΤΣΥΦΑ   ΚΙΘΑΡΑ

       

                    ΜΙΧΑΛΗ ΖΕΓΑ   ΚΙΘΑΡΑ

                    ΓΙΩΡΓΟ ΚΛΟΥΤΖΟ  ΚΡΟΥΣΤΑ

ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΒΡΙΣΚΕΤΕ Χ. ΠΕΤΡΙΔΙ 3

Το "Πιθάρι" συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης για τους Σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ειδομένη.
Είδη απολύτου πρώτης ανάγκης που μπορείτε να προσφέρετε είναι: νερά σε
ατομική συσκευασία,γάλα εβαπορέ,χαρτί υγείας-μωρομάντηλα,σαπούνι,οδοντόκρεμες-οδοντόβουρτσες,πάνες,σερβιέτες,μακαρόνια,ρύζι,λάδι,κουβέρτες,ρούχα,αθλητικά παπούτσια(παιδικά και ενηλίκων) 

Το "Πιθάρι" θα είναι ανοιχτό 7 με 9 το απόγευμα,Δευτέρα 31/8 και κάθε μέρα εκτός Σαββάτου και Κυριακής για τη συγκέντρωση του υλικού.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6972090357

Αυτή αναλυτικά είναι η λίστα με τα πράγματα που χρειάζονται για την Ειδομένη:

βρεφικές κρέμες έτοιμες σε γυάλινα βαζάκια, χυμούς ατομικούς, χυμούς ντομάτας, πάμπερς, σαπούνια
ατομικά, γάλατα εβαπορέ μικρή συσκευασία, γάλατα μακράς διαρκείας, κρουασάν, φρυγανιές, φρούτα,
ξυραφάκια, μωρομάντηλα, σερβιέτες, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, χαρτιά υγείας, πλαστικές
συσκευασίες για τις μερίδες φαγητού με ενσωματωμένο καπάκι των 500 mg, πλαστικά πιρούνια και
κουτάλια, λάδι. Από ήδη ρουχισμού χρειαζόμαστε καπέλα,αθλητικά παπούτσια, κάλτσες. Σεντονια αδιαβροχα κουβερτες Από φάρμακα χρειαζόμαστε 1) αντιβιώσεις
(πενικιλίνεςAugmentin,
Amoxilκεφαλοσπορίνες,
μακρολίδες ...) 2) οφθαλμικά κολλύρια (tobradex,
dispersadron C, garamat, tears naturale …) 3) βλεννολυτικά σιρόπια, αντιβηχικά (Amboral, Mucosolvan,
Levotuss ...) 4) solution Betadine, οξυζενέ, spray pulvo 47, ελαστικοί επίδεσμοι(για περιποίηση
τραυμάτων) 5) σταγόνες για τη μύτη ( nasal drops otrivin, Dexa Rhina spray …) 6) κορτιζονούχες
(celestoderm, betnovate …) και μη κρέμες, κρέμες για εντριβή 7) φάρμακα για ψώρα (Spregal, BenzylBenzoate)
�� στοματικά διαλύματα για γαργάρες (hexalen, tantum verde …), 9) αντιφλεγμονώδη,
παυσίπονα...(Depon,Ponstan,Xefo,Voltaren κ.τ.λ.π.) 10) Omeprazol /Ranitidine 11)
Immodium,Duspatalin,Almora Sac  

Ανακοίνωση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

Αγαπητοί/ές αλληλέγγυοι/ες - υποστηρικτές/ριες θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τις τελευταίες εξελίξεις στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ.

Όπως όλοι γνωρίζουν παλεύουμε τέσσερα χρόνια τώρα για τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Εμείς οι εργαζόμενοι επιλέξαμε να κάνουμε κοινωνικές συμμαχίες. Αποφεύγοντας τις δεσμεύσεις που προτάθηκαν από διάφορους πολιτικούς χώρους για να έχουν "αποκλειστικότητα" στον αγώνα και να τον "τρέξουν" επιβάλλοντας στενά κομματικά πλαίσια. Αλλά παρόλα αυτά εμείς πηγαίναμε όπου μας καλούσαν.

Όταν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στάθηκαν δίπλα μας και μας στήριξαν με όποιο μέσο μπορούσαν, στήθηκε ένα μεγάλο δίκτυο αλληλεγγύης και καταφέραμε να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης μέσα από τις συνελεύσεις που γίνονται από κοινού με την κοινωνία, όπου συναποφασίζουμε για την πολιτική, και όχι μόνο, εξέλιξη του αγώνα.
Στα πολιτικά πλαίσια που βάλαμε από κοινού με την κοινωνία συμφώνησαν και διάφοροι πολιτικοί χώροι που στηρίζουν μέχρι και σήμερα την προσπάθειά μας για τη λειτουργία του εργοστασίου κάτω από εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτοδιεύθυνση από τη συνέλευση των εργαζομένων.
Μέσα στις πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν τον αγώνα μας ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ, με λόγια και δεσμεύσεις από το στόμα του ίδιου του σημερινού πρωθυπουργού για άμεση λύση στο ζήτημα της λειτουργίας του εργοστασίου.
Βέβαια, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ οι δεσμεύσεις και τα λόγια άρχισαν να στρογγυλεύουν. Και η αποφασιστικότητα που έδειχνε ως αντιπολίτευση αντικαταστάθηκε με ατολμία και προτάσεις συμβιβασμού μέσα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που είχαμε συναποφασίσει.

Και αυτό που «κατάφερε» να κάνει είναι μετά από οκτώ μήνες διακυβέρνησης να αφήσει την υπόθεση της ΒΙΟΜΕ στα νύχια της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που ενώ καταδίκασε την Χριστίνα Φιλίππου σε δεκάδες μήνες φυλακή την αφήνει ελεύθερη, τάχα για να κάνει κοινωφελή εργασία σε δήμο όπου έχει «σχέσεις» η συγκεκριμένη κυρία, ενώ βέβαια δεν έχει πατήσει στο χώρο όπου έχει δεσμευτεί να εργάζεται.
Τη δικαιοσύνη που αφήνει ελεύθερους αυτούς που καταχράστηκαν και κατέστρεψαν την ελληνική κοινωνία πέντε χρόνια τώρα και δεν έχει κάνει το παραμικρό για να τιμωρηθούν. Σε αυτά τα χέρια μάς άφησε η πρώτη αριστερή κυβέρνηση.
Το πολιτικό στίγμα των δικαστών φαίνεται από τις μέχρι τώρα αποφάσεις τους που λένε πως δεν έχουμε έννομο συμφέρον να διεκδικούμε τα χρήματα που μας οφείλει η πρώην εργοδοσία! Και σε όποια φάση και αν έχουμε διεκδικήσει να πάρουμε τα χρήματά μας, είτε με εμπλοκή στην περιουσία της Φίλκεραμ, είτε με διεκδίκηση μέσα από τη λειτουργία του εργοστασίου, έχουμε πάρει τις ίδιες απαντήσεις.
Και φυσικά δεν κάνουν τα απαραίτητα για να βρεθεί μια λύση για τη λειτουργία του εργοστασίου και την αποφυγή της ανεργίας για τους εργαζόμενους που έχουμε αποφασίσει να το λειτουργήσουμε.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις των δικαστηρίων, βγάζουν σε πλειστηριασμό το ενοποιημένο οικόπεδο, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της ΒΙΟΜΕ, την Πέμπτη 26/11/2015, και επί τρεις Πέμπτες εν συνεχεία, και αν δεν βρεθεί αγοραστής θα συνεχίσουν μέχρι να το επιτύχουν και να μας αναγκάσουν σε έξωση από το χώρο του εργοστασίου.
Αυτό το οικόπεδο που απαρτίζεται από δεκατέσσερα ξεχωριστά οικόπεδα, από τα οποία κάποια είναι χαρισμένα από το ελληνικό δημόσιο, άλλα άμεσα και αλλά έμμεσα για την «κοινωνική προσφορά» του Φιλίππου που δημιούργησε θέσεις εργασίας, το βγάζουν σε πλειστηριασμό για να «ικανοποιηθούν» η Εφορία, το ΙΚΑ, οι  πρώην εργαζόμενοι στη Φίλκεραμ, τράπεζες και προμηθευτές.

Οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιεί η ΒΙΟΜΕ είναι περίπου το 1/7 του συνολικού οικοπέδου, ενώ ο χώρος στον οποίο βρίσκεται είναι εύκολα διαχωρίσιμος. Αλλά οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ δεν φαίνονται πουθενά(!), παρότι η ΒΙΟΜΕ ήταν θυγατρική της Φίλκεραμ, παρότι η πτώχευση της Φίλκεραμ συμπαρέσυρε στην καταστροφή και τη ΒΙΟΜΕ, παρά την κακοδιαχείριση της οικογένειας Φιλίππου για ίδιον όφελος (αφού σύμφωνα με μελέτη της DELOIT υπήρχαν οι δυνατότητες να λειτουργήσουν και οι δύο επιχειρήσεις).
Η δικαιοσύνη παίρνει για άλλη μια φορά το μέρος του κεφαλαίου και βγάζει αποφάσεις εναντίον εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία, και φυσικά η πολιτεία δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων για να δοθούν λύσεις.

Για το λόγο αυτό, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ καλούμε όλους εσάς που στέκεστε δίπλα μας όλον αυτόν τον καιρό που αγωνιζόμαστε να είστε παρόντες την Πέμπτη 26 Νοέμβρη στην πλειστηρίαση του οικοπέδου, για να αποτρέψουμε την προσπάθεια έξωσής μας από το χώρο που έχουμε καταφέρει δυο χρόνια τώρα να μετατρέψουμε σε χώρο εργασίας και σε χώρο ελευθερίας.
Σας καλούμε να σταθείτε δίπλα μας για να στηρίξουμε κάθε προσπάθεια των εργαζομένων για ανεξαρτησία της παραγωγής από το κεφάλαιο (που έτσι κι αλλιώς έχει διώξει την παραγωγή εκτός συνόρων).

Σας καλούμε να στηρίξετε τη λειτουργία του εργοστασίου γιατί εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε κάνει γνωστό πως δεν βγαίνουμε από εκεί γιατί εκεί είναι πλέον η «ζωή μας».
Σας καλούμε να σταθείτε δίπλα μας για να φωνάξουμε όλοι μαζί δυνατά πως υπάρχει λύση πέρα από τα γραφεία των ειδικών, και αυτή τη φορά τη λύση την έχουν αυτοί που είναι άμεσα εμπλεκόμενοι στον αγώνα και όχι οι φωστήρες.


H γενική συνέλευση των εργαζόμενων στη ΒΙΟΜΕ

LIVE ΣΤΟ ΠΙΘΑΡΙ

"Από το 1920 ως σήμερα"
.Συναυλία με ρεμπέτικα και λαϊκά στο "Πιθάρι"
την Κυριακή 18/10,9μ.μ.
με τους

Σάκη Βαρβέρη,Ντόντο Ζέζιο και Βασίλη Μπάρτζιο.
Είσοδος 2 ευρώ

Στο "Πιθάρι" Χρ.Πετρίδη 3

Το "Πιθάρι" συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης για τους Σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ειδομένη.
Είδη απολύτου πρώτης ανάγκης που μπορείτε να προσφέρετε είναι: νερά σε
ατομική συσκευασία,γάλα εβαπορέ,χαρτί υγείας-μωρομάντηλα,σαπούνι,οδοντόκρεμες-οδοντόβουρτσες,πάνες,σερβιέτες,μακαρόνια,ρύζι,λάδι,κουβέρτες,ρούχα,αθλητικά παπούτσια(παιδικά και ενηλίκων) 

Το "Πιθάρι" θα είναι ανοιχτό 7 με 9 το απόγευμα,Δευτέρα 31/8 και κάθε μέρα εκτός Σαββάτου και Κυριακής για τη συγκέντρωση του υλικού.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6972090357

Αυτή αναλυτικά είναι η λίστα με τα πράγματα που χρειάζονται για την Ειδομένη:

βρεφικές κρέμες έτοιμες σε γυάλινα βαζάκια, χυμούς ατομικούς, χυμούς ντομάτας, πάμπερς, σαπούνια
ατομικά, γάλατα εβαπορέ μικρή συσκευασία, γάλατα μακράς διαρκείας, κρουασάν, φρυγανιές, φρούτα,
ξυραφάκια, μωρομάντηλα, σερβιέτες, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, χαρτιά υγείας, πλαστικές
συσκευασίες για τις μερίδες φαγητού με ενσωματωμένο καπάκι των 500 mg, πλαστικά πιρούνια και
κουτάλια, λάδι. Από ήδη ρουχισμού χρειαζόμαστε καπέλα,αθλητικά παπούτσια, κάλτσες. Σεντονια αδιαβροχα κουβερτες Από φάρμακα χρειαζόμαστε 1) αντιβιώσεις
(πενικιλίνεςAugmentin,
Amoxilκεφαλοσπορίνες,
μακρολίδες ...) 2) οφθαλμικά κολλύρια (tobradex,
dispersadron C, garamat, tears naturale …) 3) βλεννολυτικά σιρόπια, αντιβηχικά (Amboral, Mucosolvan,
Levotuss ...) 4) solution Betadine, οξυζενέ, spray pulvo 47, ελαστικοί επίδεσμοι(για περιποίηση
τραυμάτων) 5) σταγόνες για τη μύτη ( nasal drops otrivin, Dexa Rhina spray …) 6) κορτιζονούχες
(celestoderm, betnovate …) και μη κρέμες, κρέμες για εντριβή 7) φάρμακα για ψώρα (Spregal, BenzylBenzoate)
�� στοματικά διαλύματα για γαργάρες (hexalen, tantum verde …), 9) αντιφλεγμονώδη,
παυσίπονα...(Depon,Ponstan,Xefo,Voltaren κ.τ.λ.π.) 10) Omeprazol /Ranitidine 11)
Immodium,Duspatalin,Almora Sac  

ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ:ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

​Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.
Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών.  Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη  και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .
Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν  τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.
Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, προστασίας της βιοποικιλότητας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες.
Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων.
Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες   (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.
Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές τις δεκαετίας του ’80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης. 
Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού, καλαμποκιού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα, ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.
Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν οι φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα.
Οι Αγάδες ψοφάνε, οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες, βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του  καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του.
Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλείες. Η Ελλάδα από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δις Ευρώ σαν επιδοτήσεις. Από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις επέστρεψαν στις εταιρείες της Δ. Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια τη χώρα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία 17/10/2010)
Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγαλώνοντας συγχρόνως και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τους σπόρους – υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα (στις μέρες μας είναι πάλι οι ίδιες οι εταιρείες που προωθούν τη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων).
Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες. Με στοιχεία της Αγροτικής τράπεζας, το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο.
Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρ’όλο  που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια.
Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων  κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών(βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.
Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.
Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.
Η Λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε και μαζί της χάθηκε και ο παραλίμνιος πολιτισμός και το ευεργετικό για τη Θεσσαλία μικροκλίμα της. Σήμερα με την μερική της επανασύσταση, κάθε προσπάθεια για εμπλουτισμό της λίμνης με υδρόβια ζωή(ψάρια, ψαροπούλια κ.λπ)  αποτυγχάνει λόγω του μολυσμένου με βαρέα μέταλλα νερού του Πηνειού, που μεταφέρονται στους ταμιευτήρες της.
Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια(τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και  αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή.
Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούνε, θα «εκτρέψουμε» τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου και υπέρ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.
Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν – εν αγνοία τους άραγε; – και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη.
Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα έρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.
Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη. Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.
Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 πλανήτες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους Αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν  βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, στην περίπτωσή μας σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα.
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η αυτάρκεια των παραπάνω αγροτικών κοινοτήτων ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους(είναι ενδεικτικό ότι καμία επιδότηση δε δίνεται στους αγρότες εάν δεν έχουν τα περίφημα καρτελάκια αγοράς υβριδικών σπόρων). Βασίζεται (ο Καπιταλισμός) στην υπερπαραγωγή και στην υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με το Marx και τις δυο πηγές πλούτου, τη γη (καραβίδες, ψάρια και υγροβιότοποι όπως οι δικές μας φλέβες) και τους ανθρώπους (αγρότες και αγροτικές κοινότητες εν προκειμένω).
Εκτός αυτού, το οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν ήταν τόσο εμφανής στα χρόνια του Marx. Μια νέα αντίθεση πέρα της αντίθεσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, (και λόγω της παγκοσμιοποίησης), γίνεται περισσότερο από ποτέ κυρίαρχα εμφανής. Είναι η αντίθεση ανθρώπου – φύσης.
Έτσι λοιπόν, εκτός από το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής (που παραμένει καθοριστικό) αυτός καθαυτός ο τρόπος παραγωγής (εκτατικός, γραμμικός, βιομηχανικός, καπιταλιστικός) όπως και να τον ονομάσει κανείς, εφόσον διέπεται από την αντίληψη της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδηγεί σε αδιέξοδο (εκτός και αν δεχτούμε ότι ο εποικισμός άλλων πλανητών από το ανθρώπινο είδος είναι εφικτός).
Για μας «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».
Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες.
Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ., η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Κοινότητες, όπως το «Πελίτι» ή ο «Αιγίλοπας», που δραστηριοποιούνται στην εύρεση, συλλογή και διαφύλαξη ντόπιων σπόρων και φυτών και των αυτοχθόνων αγροτικών ζώων και τα μικρά και μεσαία αγροκτήματα (κυρίως οικογενειακής δομής) που δημιουργούνται σιγά-σιγά παντού στον τόπο μας, παράγοντας τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, δείχνουν να ξαναπιάνουν το νήμα από το σημείο που κόπηκε…

​*Από το περιεχόμενο του βιβλίου Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης - τοπικοποίησης, του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα, Εκδόσεις των Συναδέλφων, 




Αντιγραφή από http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/-a-x-to