Αριστερός καραμανλισμός; -του Περικλή Κοροβέση

Σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν κανόνες. Θεωρητικά, κάθε παίκτης ξέρει τους νόμους του παιχνιδιού και αυτό του δίνει μια ισότητα. Μπορεί να κερδίσει ή να χάσει, όσο και οι άλλοι συμπαίκτες του. Εκτός αν υπάρχει κάποια απάτη, που ανατρέπει τους νόμους του παιχνιδιού. Αλλά αυτό θεωρείται αθέμιτο.

Εντούτοις, στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις, και σε αυτές βάζω όλες τις συναλλαγές των ανθρώπων, από τον περιπτερά της γειτονιάς μας μέχρι τις υπερεθνικές σχέσεις μεταξύ κρατών, η απάτη θεωρείται θεμιτή.

Και για να το πούμε σε καθαρότερα ελληνικά: το να ρίξεις τον άλλο θεωρείται μαγκιά και εξυπνάδα. Και αυτό το παιχνίδι παίζεται μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου. Εδώ, κάθε έννοια δημοκρατίας και ισότητας απουσιάζει. Ο δυνατός θα επιβάλει τα συμφέροντά του και ο αδύναμος θα υποκύψει, μη διαθέτοντας κάποια εναλλακτική λύση που να είναι άμεσα εφαρμόσιμη.

Στη χώρα μας ζούμε μια ανθρωπιστική κρίση. Αν κάποιος άστεγος απανθρακωθεί ή κάποιος συνταξιούχος αυτοκτονήσει, είναι ειδήσεις που δεν απασχολούν ιδιαίτερα τα ΜΜΕ, και σχεδόν το έχουμε συνηθίσει, όπως και τόσα άλλα.

Ποιος από μας έχει δώσει ένα περισσευούμενο δωμάτιο σε κάποιον άστεγο;

Πόσα εξοχικά σπίτια μένουν άδεια σχεδόν όλο τον χρόνο;

Μαζέψαμε ποτέ κάποιον πρόσφυγα που η χώρα του καίγεται από τον πόλεμο; Κάποιοι το έκαναν. Και μας συγκίνησαν. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς.

Αλλά οι πολλοί είναι από την άλλη πλευρά. Και μπορεί να μην ψήφισαν Χρυσή Αυγή, αλλά δημιούργησαν το κλίμα για να υπάρχει. Από εμπειρικές παρατηρήσεις, σχηματίζω την εντύπωση πως η μεγάλη πλειοψηφία αυτής της χώρας αρνούνται να είναι πολίτες. Είναι καταναλωτές που έχασαν το επίπεδο ζωής που είχαν πριν από την κρίση, και αυτό διεκδικούν με την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στον πρώτο μήνα ζωής της νέας κυβέρνησης, με τα δείγματα γραφής που μας έχει δώσει, δεν θα την έλεγα κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά κράτος στο όνομα της Αριστεράς. Και για να ακριβολογήσω θα επιστράτευα ένα νεολογισμό: «Αριστερός καραμανλισμός» κατά το αντίστοιχο «Αριστερός περονισμός».

Οι ομοιότητες Τσίπρα-Περόν είναι εκπληκτικές. Απόλυτα κυρίαρχος ενός κόμματος, που δεν δείχνει να έχει οποιαδήποτε σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες, λατρεία για την εξουσία και έξω από οποιονδήποτε έλεγχο. Και βέβαια, μεγάλα ιδανικά ή μεγάλα λόγια. Ο Παυλόπουλος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τον άνθρωπο τον εκτιμώ και τον σέβομαι. Αλλά είμαστε από άλλους κόσμους.

Χάθηκε κάποιο γεροντάκι από το ΕΑΜ γι’ αυτό το αξίωμα; ΄Η μήπως αυτή η κίνηση του πρωθυπουργού εντάσσεται στην αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος; Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη σκηνή και τον ρόλο του τον πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ν.Δ. του Σαμαρά, όπως ο ίδιος την εξέφραζε, ήταν το «πλατύ όργανο» της Χ.Α. Αρα, ο αποκεφαλισμός του είναι θέμα χρόνου.

Η Κεντροδεξιά χωρίς Σαμαρά και η Κεντροαριστερά του Τσίπρα έχουν ήδη διαύλους επικοινωνίας. Ο ένας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο άλλος οι ΑΝ.ΕΛΛ., που ουδέποτε αποχωρίστηκαν τη δεξιά τους ταυτότητα. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί να γυρίσουν στο κόμμα-μητέρα.

Αν ισχύει αυτή μου η ανάγνωση της πραγματικότητας, τότε ποιο είναι το μέλλον αυτής της χώρας; Εχουμε πράγματι δυνατότητες να διαπραγματευτούμε; Ποιο πετρέλαιο και ποιο φυσικό αέριο μπορούμε να έχουμε για να το διαπραγματευτούμε με την Ε.Ε.; Κανένα από αυτά τα δύο αγαθά δεν διαθέτουμε. Εχουμε τα υπέροχα οικολογικά προϊόντα που γίνονται ανάρπαστα στην Ευρώπη και που θα μπορούσαμε να τα διαθέσουμε αλλού.

Αν οι εταίροι μας δεν ήταν έτοιμοι να βρουν μια λύση μαζί μας; Σήμερα η Ε.Ε. είναι 28 χώρες (μαζί με την προσθήκη της Κροατίας). Για ποιο λόγο να μας κάνουν οποιαδήποτε χάρη, όταν η πλούσια Ευρώπη έχει καταλάβει την υπόλοιπη φτωχή Ευρώπη και κερδίζει από αυτήν, όπως έκανε και παλιότερα με τις παλιές αποικίες;

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι ένα θέαμα. Και έχουμε βρει έναν καλό πρωταγωνιστή. Τον σταρ Βαρουφάκη. Αλλά κάποτε όλα τα σίριαλ τελειώνουν, ενώ η πραγματικότητα παραμένει αδυσώπητη.

Αλλά μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να αρχίσει αλλιώτικα. Χρέος. Ποιο χρέος; Διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Το πραγματικό το πληρώνουμε με ρήτρα ανάπτυξης.

Γερμανικές αποζημιώσεις και αποπληρωμή του κατοχικού δανείου. Επανατοποθέτηση του προβλήματος της Ευρώπης των Λαών (τα σχετικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ είναι επαρκή).

Αναφορά στην Ευρώπη των επαναστάσεων ως θεμελιακή αξία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οταν ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το νόημα είχε η ψήφος μου (και πολλά άλλα). Μήπως ήρθε η ώρα για έναν ΣΥΡΙΖΑ των πολιτών, που να βγαίνει από τις πλατείες; Μήπως Αμεση Δημοκρατία παντού, εδώ και τώρα;

Για το Νόστιμον ήμαρ: N.

Αντιγραφή από http://www.nostimonimar.gr/karamanlismos-tou/

Άρθρο του Μανώλη Γλέζου

Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.
 Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.
 Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.

 Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.
 Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.
 Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη. 

 Κρίμα και πάλι κρίμα.
Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση.
 Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό.

 Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε. 

 Πριν απ΄όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.
 Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις.  Κατ΄αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.

Μανώλης Γλέζος  Βρυξέλλες 22-2-2015

Αναδημοσίευση από http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2015/02/blog-post_574.html?m=1

Κάν' το όπως ο Βαρουφάκης

Φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ,

όπως ο Βαρουφάκης λέει πως αν δεν υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, έτσι κι εσύ αν δεν αφήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει δημοκρατία.

Γιατί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει θεμέλιο τη λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού, όπως λέει και το Σύνταγμα.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι μια διελκυστίνδα μεταξύ λαού και κυβέρνησης. Αν δεν ασκείς κριτική στους εκπροσώπους που εξέλεξες δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Αν γίνεις οπαδός και υπερασπίζεσαι την εξουσία ανεξάρτητα τι εξαγγέλλει ή νομοθετεί, τότε είσαι απλώς ένας γλείφτης που αναμένει το μερίδιό του γι αυτή του την εξυπηρέτηση, ή αν δεν έχεις να κερδίσεις κάτι, είσαι απλώς ένας ακόμα χρήσιμος ηλίθιος.

Κάν' το, λοιπόν, όπως ο Βαρουφάκης:

άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης, όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με το σύνολο των επαγγελματιών πολιτικών.

Φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ,

σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η τελευταία ελπίδα του πολιτικού συστήματος;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο στο πρόσωπο του Τσίπρα να είδαν όλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί τη μοναδική τους ευκαιρία να ξεπλυθούν;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο η πιο ισχυρή συντεχνία της Ελλάδας, η συντεχνία των Ελλήνων επαγγελματιών πολιτικών, να έχει εναποθέσει τις ελπίδες συνέχισης της ύπαρξής της στα χέρια μιας "αριστερής" κυβέρνησης;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το Δούρειο Πλυντήριο του πολιτικού συστήματος;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να επιβληθούν ακριβώς τα ίδια μέτρα που θα επιβάλλονταν και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, να ακολουθηθούν οι ίδιες ακριβώς πολιτικές, εσύ να υποφέρεις ακριβώς ίδια όπως πριν, αλλά τώρα πια με "αξιοπρέπεια", και με "υπερηφάνεια" που οι επαγγελματίες πολιτικοί σου "διαπραγματεύτηκαν σκληρά αλλά έχασαν";

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο Τσίπρας που θα διαχώριζε εκκλησία και κράτος, και θα δήμευε την εκκλησιαστική περιουσία, να αμολάει περιστέρια τα "Θεοφάνεια", και να επισκέπτεται το "Άγιον Όρος", το γνωστό για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο Γιάννης Πανούσης, πρώην ΠΑΣΟΚος, πρώην ΔΗΜΑΡήτης, να γίνει ΣΥΡΙΖΑ και Αναπληρωτής Υπουργός Δημόσιας Τάξης;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο ΝεοΔημοκράτης Προκόπης Παυλόπουλος, ο εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο της Siemens, να προτείνεται από την πρώτη "αριστερή κυβέρνηση" ως πρόεδρος δημοκρατίας, και να επιβάλλεται κομματική πειθαρχία στον ΣΥΡΙΖΑ για να τον ψηφίσουν οι βουλευτές του μαζί με τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο το Υπουργείο Άμυνας της "πρώτης αριστερής κυβέρνησης" να δοθεί στον Πάνο Καμμένο, πρώην ΝεοΔημοκράτη ενώ το κόμμα του Ανεξάρτητοι Έλληνες, η "πατριωτική δεξιά", μια ιδιότυπη ακροδεξιά με τις γνωστές θέσεις για τους μετανάστες, να συγκυβερνά;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο Γιωργάκης του "λεφτά υπάρχουν", που έβαλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ, που θα διαπραγματεύονταν "με το περίστροφο στο τραπέζι", που ο Strauss-Kahn αποκάλυψε πως η συμφωνία για είσοδο στο ΔΝΤ είχε γίνει πριν ακόμα κερδίσει τις εκλογές, θα είχε ως σύμβουλο επί των οικονομικών τον Βαρουφάκη, τον σημερινό "αριστερό" Υπουργό Οικονομικών της "πρώτης αριστερής κυβέρνησης";

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο η "πρώτη αριστερή κυβέρνηση" να παίρνει τα εύσημα από τον Καμμένο, τον Καρατζαφέρη, και τον Αμβρόσιο, να συμφωνεί μαζί της μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, ενώ την ίδια στιγμή να απογοητεύει την "κομμουνιστική τάση", την "αριστερή πλατφόρμα", τη Σακοράφα, τον Κατρούγκαλο και τον Γλέζο;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να ακούς τον Schäuble να λέει "Να δω πως θα εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους του την συμφωνία", την ίδια συμφωνία ο Guardian να την περιγράφει με τον τίτλο "Από Έλληνες πολεμιστές σε λαβωμένους στρατιώτες που κουνούν τη λευκή σημαία - σε μιά βδομάδα", ο Krugman στους New York Times να την περιγράφει ως "Δελφικό Διάβημα", και ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών σου, ο Βαρουφάκης, να λέει πως η συμφωνία εμπεριέχει μια "Εποικοδομητική Ασάφεια" - "Constructive Ambiguity";

Ωραίος ο Βαρουφάκειος όρος "Εποικοδομητική Ασάφεια", φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχω δύο τελευταίες ερωτήσεις να σου κάνω:

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο η συμφωνία να είναι όντως "Εποικοδομητική", αλλά για τους Δανειστές και όχι για τη χώρα σου;

Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο η "Ασάφεια" να κρύβει τη Σαφήνεια πως οι επαγγελματίες πολιτικοί έχουν ως πρώτο, κύριο, ίσως και μοναδικό συμφέρον να υπερασπιστούν, το να παραμένουν στην εξουσία, και αυτή να είναι η μοναδική πραγματική κόκκινη γραμμή τους;

(Μανόλη Γλέζο συνεχίζεις να έχεις τον θαυμασμό μου)

Αντιγραφή απόhttp://diogenisoskilos.blogspot.ch/2015/02/blog-post_23.html#more 

Για την επονείδιστη συμφωνία στο Eurogroup της 20/2/2015

Με την κοινή δήλωση του Eurogroup της 20/22/01 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ υποκύπτει στις απαιτήσεις του ευρω-ιερατείου

Σταύρος Μαυρουδέας



Η κοινή δήλωση του Eurogroup της 20/22/01, η συνέντευξης των εκπροσώπων του Eurogroup ης τρόικας των δανειστών αλλά ακόμη και τα υπολανθάνοντα πίσω από την συνέντευξη Βαρουφάκη και το non-paper του Μαξίμου (http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231387426 ) δείχνουν ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ υποκύπτει στις απαιτήσεις του ιερατείου της ΕΕ για ουσιαστική παράταση του Μνημονίου. Η υποχώρηση αυτή ανοίγει τον δρόμο για ακόμη μεγαλύτερες υποχωρήσεις στο άμεσο μέλλον.

Τα ουσιαστικά σημεία της κοινής δήλωσης του Eurogroup – που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ είναι τα ακόλουθα.

Πρώτον, το Eurogroup δέχεται την αίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ για παράταση της Κύριας Συμφωνίας για Οικονομική Βοήθεια (Master Financial Assistance Facility Agreement (MFFA)) που συνοδεύεται από μία σειρά υποχρεώσεων (which is underpinned by a set of commitments). Ο σκοπός της παράτασης είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης (review) με βάση τις δεσμεύσεις της τρέχουσας συμφωνίας (on the basis of the conditions in the current arrangement). Δηλαδή η ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους δανειστές που εκκρεμούσε από πριν τις εκλογές. Οι πινελιές που μπαίνουν είναι, πρώτον, ότι αυτή η αξιολόγηση δεν θα γίνει τυπικά από την τρόικα (δηλαδή την συγκεκριμένη υπηρεσιακή ομάδα) αλλά από τα μέλη της (δηλαδή την ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ και την ΕΚΤ). Αυτή η πινελιά έχει μόνον αισθητικό χαρακτήρα – εκτός και αν κανείς είναι αφελής και πιστεύει ότι οι υπάλληλοι που συμμετείχαν στην τρόικα έκαναν του κεφαλιού τους σε σχέση με τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Η δεύτερη πινελιά είναι ότι η αξιολόγηση θα γίνει κάνοντας χρήση της δεδομένης (στην τρέχουσα συμφωνία) ευελιξίας (best use of the given flexibility).

Δεύτερον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ πρέπει μέχρι την Δευτέρα (23/2/2015) να παρουσιάσει ένα πρώτο κατάλογο μεταρρυθμίσεων βασισμένο στην τρέχουσα συμφωνία (based on the current arrangement) και τότε το ευρω-ιερατείο θα αποφανθεί εάν αυτά είναι επαρκώς πλήρης για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο εκκίνησης για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης (sufficiently comprehensive to be a valid starting point for a successful conclusion of the review). Εφόσον προχωρά η αξιολόγηση θα γίνεται και η τμηματική παροχή των υπολοίπων μνημονιακών δανείων. Δηλαδή, πρακτικά η ΕΕ θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή – όπως έκανε μέχρι τώρα – να εκβιάζει με την μη-καταβολή δανειακών δόσεων. Αυτό διαψεύδει εξόφθαλμα το γελοίο επιχείρημα ιδιαίτερα κάποιων νεοφανών συριζο-ταλιμπάν ότι τα (μνημονιακά) δάνεια δεν συνδέονται με (μνημονιακά) μέτρα. Επίσης είναι γελοιοδέστατο το επιχείρημα ότι τα μέτρα θα συμφωνηθούν από μηδενική βάση. Η δήλωση (και πολύ περισσότερο η συνέντευξη του Eurogroup) είναι σαφέστατη ότι βασίζονται στην υπάρχουσα συμφωνία (δηλαδή στο Μνημόνιο όπως επαναδιατυπώθηκε τον Νοέμβριο του 2012, όπως ρητά και επανειλημμένα τονίσθηκε).

Τρίτον, γίνεται ιδιαίτερη μνεία στα εναπομείναντα κεφάλαια του ΤΧΣ – που τα έχει δανεισθεί ο ελληνικός λαός – και που το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να αξιοποιήσει για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης» της ελληνικής κοινωνίας. Τα κεφάλαια αυτά θα κρατηθούν στον EFSF (δηλαδή εκτός ελληνικής δικαιοδοσίας, θα χρησιμοποιηθούν μόνο για τις τράπεζες και θα εκταμιεύονται μόνο με άδεια της ΕΚΤ (should be held by the EFSF, used for bank recapitalization, released on request by the ECB/SSM). Εν προκειμένω πρόκειται όχι μόνο για εξευτελισμό του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κυριολεκτικά αποικιοκρατικό όρο.

Τέταρτον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ δεσμεύεται να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις (honour their financial obligations) προς τους δανειστές και να απόσχει από την ανατροπή μέτρων και την μονομερή αλλαγή πολιτικών και δομικών μεταρρυθμίσεων που θα επιδρούν αρνητικά στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοπιστωτική σταθερότητα «όπως τα εκτιμούν οι θεσμοί (της ΕΕ)» (refrain from any rollback of measures and unilateral changes to the policies and structural reforms that would negatively impact fiscal targets, economic recovery or financial stability, as assessed by the institutions). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο βασικός κορμός των μνημονιακών αλλαγών (και όχι μόνο το 70% τους) θα παραμείνει ανέγγιχτος και οποιαδήποτε αλλαγή θα πρέπει να καλυφθεί από ισοδύναμα μέτρα και μάλιστα εφόσον συμφωνήσει το ιερατείο της ΕΕ.

Και φυσικά αυτή η τετράμηνη παράταση είναι μόνο η αρχή. Δεν πρόκειται να υπάρξει απεμπλοκή από τα δεσμά της ΕΕ αλλά θα γίνει διαπραγμάτευση για ένα νέο πρόγραμμα δανειοδότησης και δεσμεύσεων που – αντίθετα με τα αντιαισθητικά Προγράμματα Οικονομικής Προσαρμογής για την Ελλάδα – θα έχει ένα πιο φανταιζί και μεγαλοσχήμονα τίτλο, π.χ. Σύμφωνο για την Ανάπτυξη. Σημειωτέον, ότι το μόνιμο ευρωπαϊκό μνημόνιο – που προϋπάρχει των μνημονίων για τα PIGS και αφορά όλες τις χώρες (αν και οι ηγεμονικές το παραβιάζουν κατά το δοκούν) – λέγεται Σύμφωνο για την Σταθερότητα και την Ανάπτυξη.

Επί της ουσίας, η σημερινή συμφωνία αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων προγραμματικών και πολιτικών κυβιστήσεων (κατά κόσμον κωλοτουμπών) του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ενώ οι προηγούμενες αποτελούσαν μία σταδιακή διολίσθηση, τώρα πλέον γίνεται ένα καθοριστικό βήμα υποταγής στην ΕΕ. Αυτή η «Βάρκιζα» – αν και μάλλον πάει πολύ να παρομοιάζει κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΕΑΜ – ανοίγει πλέον το δρόμο σε ένα ακόμη μεγαλύτερο κατήφορο. Αξίζει να θυμίσει κανείς ότι στην περίπτωση της Αργεντινής από την πτώση της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μένεμ και μέχρι την αστική αντιιμπεριαλιστική σταθεροποίηση του Κίρχνερ μεσολάβησαν πέντε λεκτικά αντινεοφιλελεύθερες και κεντροαριστερές κυβερνήσεις που εφάρμοσαν αντιλαϊκές πολιτικές και κάμποσες έφυγαν με ελικόπτερα.

Στο επόμενο διάστημα και μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της ευρω-φυλακής ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει – λίγο πιο ενεργητικά από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που το μόνο που την ένοιαζε ήταν η εξυπηρέτηση της πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής – να διαπραγματευθεί κάποια ψίχουλα φιλολαϊκών μέτρων για να εξασφαλίσει κοινωνικά ερείσματα. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα καταφέρει ακόμη και αυτό.

Αυτό που αποδεικνύει ο σημερινός τραγέλαφος είναι ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο φιλολαϊκής διεξόδου μέσα στην ΕΕ. Η τελευταία είναι το σφαγείο των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Δεν αλλάζει, δεν μεταρρυθμίζεται. Όσοι κηρύσσουν στο λαό «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή» με την ΕΕ μόνο επικίνδυνες ψευδαισθήσεις καλλιεργούν. Ο μόνος δρόμος φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση περνά από την σύγκρουση, την ρήξη και την αποδέσμευση από την ΕΕ.




Αντιγραφή από https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2015/02/21/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-eurogroup-%CF%84%CE%B7/

ΩΧ! ΠΑΛΙ ΝΙΚΗΣΑΜΕ

,

Τα τελευταία χρόνια έχω βαρεθεί να κερδίζουμε χάνοντας. Από τη νίκη του Γιώργου Παπανδρέου και την είσοδό μας στο ασφαλές λιμάνι του Μνημονίου, στο επιτυχές και νικηφόρο «κούρεμα» που κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από τα ασφαλιστικά Ταμεία, φτάσαμε στην “πρώτη φορά Αριστερά” επιτυχή παράταση του τρέχοντος προγράμματος η οποία αφαιρεί από την Ελλάδα το δικαίωμα μονομερών ενεργειών. Κι ως γνωστόν, χώρα που δεν μπορεί να κάνει μονομερείς ενέργειες, αιχμάλωτη είναι.

Θα έλεγα «ας μην κοροϊδευόμαστε…». Όμως είναι ψέμα. Η αλήθεια είναι «ας κοροϊδευόμαστε». Από τη στιγμή που θέλουμε να κοροϊδευόμαστε, ας το κάνουμε. Η αυταπάτη μιας ακόμη νίκης – επιτυχίας ίσως είναι αυτό που αξίζει σε ένα λαό, ο οποίος στην πρώτη δυσκολία έτρεξε να αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες. Κι αναρωτιέμαι, γιατί να στηρίξει κάποιος άλλος λαός έναν λαό που δεν στηρίζει τον εαυτό του;

Συνήθως, μετά τις εκλογές, τα κόμματα κάνουν απολογισμό του αποτελέσματος. Αυτή την φορά τον απολογισμό έπρεπε να τον κάνουν οι ψηφοφόροι. Να αναλύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και να αποφασίσουν αν ξέρουν τι ψήφισαν και τι ζητούν από την κυβέρνηση που εξέλεξαν.

Εγώ, πάντως, δεν κατάλαβα. Και ούτε καταλαβαίνω τι ακριβώς γίνεται. Υποτίθεται ότι αλλάξαμε κυβέρνηση επειδή δεν ανεχόμασταν άλλο τους εκβιασμούς από τους δανειστές. Σήμερα χαιρόμαστε επειδή στο Eurogroup «κερδίσαμε» τετράμηνη παράταση αυτού του εκβιασμού, καθώς τον Ιούνιο λήγουν ομόλογα 6,7 δισ. ευρώ ενώ θα πρέπει να πληρώσουμε και κάτι άλλα δισ. στο ΔΝΤ, άρα αν δεν είμαστε καλά παιδιά, θα βρεθούμε πάλι προ της επόμενης απειλής χρεοκοπίας, της επόμενης αγωνίας, του επόμενου αιτήματος, γλειψίματος, συρσίματος στα πατώματα.

Υποτίθεται, επίσης, ότι στοιχηθήκαμε πίσω από την απόρριψη του «ευρώ πάση θυσία» καθώς αντιληφθήκαμε ότι οι μόνοι που θυσιαζόμασταν ήμασταν εμείς και θυσιαζόμασταν σε βαθμό ξεκληρίσματος. Αυτές τις ημέρες, όμως, συνάντησα πολλή αγωνία για το αν «θα μας πετάξουν από το ευρώ οι κωλογερμανοί».

Μάθαμε με πικρά μαθήματα ότι ο λαός δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις. Σήμερα λέω πως αυτό είναι σωστό, αλλά σωστό είναι επίσης ότι αν συμμετείχα στην κυβέρνηση δεν θα είχα καμία εμπιστοσύνη στον λαό. Σ’ έναν λαό που «δεν γουστάρει» θεωρητικώς , αλλά «γουστάρει τρελά» στην πράξη.

Αυτό που έζησα τις τελευταίες ημέρες ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι όχι μόνο ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν, αλλά κι ότι οι ηγέτες έχουν τους λαούς που τους αξίζουν. Μία υπέροχη χώρα, όπου λαός και κυβερνήσεις βρίσκονται σε αρμονία κινήσεων, ειλικρίνειας και αγωνιστικότητας. Δυστυχώς, τίποτα δεν μάθαμε. Στα ίδια ήμαστε.

Φοβάμαι, μήπως σε λίγο καιρό θα τους συμπαθώ αυτούς, όχι επειδή είναι αυτοί που είναι, αλλά απλώς επειδή έδιωξαν από το κεφάλι μου τους άλλους. Αν ήμασταν καλύτεροι εμείς, θα τους είχαν ήδη τελειώσει οι ευκαιρίες. Όμως επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε, τους αξίζουν κάποιες ακόμη. Αφού πρώτα αποφασίσουμε εμείς τι θέλουμε να κάνουν.


Αντιγραφή από http://kartesios.com/?p=183007

Φόρουμ- Πολιτικό εργαστήρι:"Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού"

δημιουργία ενός προγραμματικού πλαισίου πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης

Πολυτεχνείο, αμφιθέατρο Γκίνη, 20-22 Φεβρουαρίου 2015

Στόχος του φόρουμ- πολιτικού εργαστηρίου είναι η δημιουργία ενός συνεκτικού και περιεκτικού πλαισίου, συγκεκριμένων και εφαρμόσιμων προτάσεων για τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, εδώ και τώρα.

Θα επιδιώξουμε να συνθέσουμε την κινηματική και ερευνητική εμπειρία των τελευταίων ετών μέσα από τη διαμόρφωση προτάσεων για ένα εναλλακτικό μοντέλο κοινωνικής, παραγωγικής και πολιτικής ανασυγκρότησης και οργάνωσης, για ένα άλλο τρόπο ζωής, απαγκιστρωμένο από το δόγμα της αέναης οικονομικής ανάπτυξης και του καταναλωτισμού, από το κλασσικό μοντέλο δηλαδή του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού όπως το γνωρίζουμε.

Το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό σύστημα επιβάλει την λογική ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από το υπάρχον μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, των ελεύθερων αγορών, της λιτότητας και της χρηματο-τραπεζικής ηγεμονίας, που έχει καταστρέψει το περιβάλλον και τις κοινωνίες.

Το φαντασιακό της αέναης οικονομικής ανάπτυξης (μεγέθυνσης) και του καταναλωτισμού έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα, κοινωνική αδικία, καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, αυταρχική διακυβέρνηση, και φυσικά καταλήστευση και εξάντληση των φυσικών πόρων. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή στην οποία η ανάπτυξη, είτε μέσω της λιτότητας είτε μέσω της ζήτησης, δεν είναι ούτε εφικτή ούτε βιώσιμη.

Κι όμως υπάρχει εναλλακτική και ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασύνταξη της κοινωνίας, πέρα από τα πολιτικά κόμματα και το διεφθαρμένο κύκλωμα οικονομικών, δικαστικών και πολιτειακών παραγόντων, ΜΜΕ και σωμάτων ασφαλείας. Πέρα από τη σύγκρουση και τη διαμαρτυρία, πέρα από τη βία ή την παθητικότητα.

Η κοινωνική εμπειρία εκατοντάδων χρόνων και οι κινηματικές ζυμώσεις των τελευταίων ετών προτάσσουν ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης, μια νέα αφήγηση και αλλαγή στην πράξη, τη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας κόντρα στον παλιό κόσμο. Ένα πολιτικό πάντρεμα των προταγμάτων της οικολογίας, της αυτονομίας, της αποανάπτυξης, της κοινωνικής ισότητας, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, της ομότιμης παραγωγής, της αυτάρκειας και της κλιματικής δικαιοσύνης.

Με αφορμή την υπάρχουσα κοινωνική, οικονομική, οικολογική και πολιτειακή κρίση, καταγράφουμε, κωδικοποιούμε και συγκεκριμενοποιούμε τις προτάσεις μας, που είναι συνάμα ουτοπικές και ρεαλιστικές, ριζοσπαστικές αλλά και εφαρμόσιμες. Προτάσεις που αντικατοπτρίζουν τον ιδανικό άλλο κόσμο από κοινού που οραματιζόμαστε, αλλά που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα, εδώ και τώρα. Η ουτοπία μας στην πράξη δηλαδή, η εφαρμογή των αιτημάτων μας σε πρώτο χρόνο, από εμάς για εμάς, με τη διαμόρφωση δομών, θεσμών και εργαλείων που θα βοηθήσουν τη μετάβαση σε ένα κοινωνικά δίκαιο και οικολογικά βιώσιμο μοντέλο διαβίωσης.

Οι θεματικές στις οποίες θα αναπτυχθούν οι συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης είναι: 1) Αναζωογόνηση της υπαίθρου, αποκέντρωση και επισιτιστική αυτάρκεια. 2) Θεσμοί, άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση. 3) Κοινωνική πρόνοια και μέριμνα (υγεία- περίθαλψη, παιδεία, έρευνα, στέγαση). 4) Αλληλέγγυα- συνεργατική οικονομία και παραγωγική ανασυγκρότηση. 5) Οικολογική βιωσιμότητα, φυσικοί πόροι και ενέργεια. 6) Δικαιοσύνη, δικαιώματα, έμφυλες σχέσεις και μεταναστευτικό. 7) Δημόσιοι χώροι, κοινά και ομότιμα δίκτυα. 8) Χρέος, δημοσιονομικά και επενδύσεις.

Οι προτάσεις, εκτός του ότι κάποιες από αυτές θα μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα σε τοπικό και Περιφερειακό επίπεδο αν αναληφθούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες από τα κάτω, θα αποτελούν και ένα ουσιαστικό μοχλό πίεσης και επιρροής της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ιδιαίτερα τώρα που υπάρχει μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά.

Σε αυτό το πλαίσιο, διοργανώνουμε ένα τριήμερο φόρουμ- πολιτικό εργαστήρι στο Πολυτεχνείο (Εξάρχεια), αμφιθέατρο Γκίνη (είσοδος από οδό Στουρνάρη) στις 20-22 Φεβρουαρίου 2015, όπου θα παρουσιαστούν ολιγόλεπτες εισηγήσεις με συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης από επιλεγμένους ομιλητές και θα ακολουθήσει σύνθεση απόψεων και διάλογος. Οι προτάσεις θα καταγραφούν σε μια ειδική έκδοση πρακτικών και σε βίντεο.

Ακολουθεί το πρόγραμμα και οι 37 προσκεκλημένοι ομιλητές- ομιλήτριες.

Διοργάνωση και συντονισμός Ηλιόσποροι και Research & Degrowth Greece.

Πρόγραμμα

Παρασκευή 20.2.15

18.00: Εισαγωγή Ηλιόσποροι και Research & Degrowth Gr

18.30 – 20.30: Αναζωογόνηση της υπαίθρου, αποκέντρωση και επισιτιστική αυτάρκεια

• Γιώργος Κολέμπας, πολιτικές ευζωίας
• Γιάννης Μακριδάκης, παραγωγική ανακατάληψη της υπαίθρου
• Θωμάς Άνεμος, κοινοτική αποκέντρωση, αυτάρκεια και δίκτυα παραγωγών καταναλωτών
• Βάσω Κανελλοπούλου, προστασία φυτογενετικού υλικού και επισιτιστική αυτάρκεια

21.00 – 23.00: Θεσμοί, άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση

• Γιώργος Οικονόμου, άμεση δημοκρατία από το τοπικό στο εθνικό επίπεδο
• Νικόλας Κοσματόπουλος, από την αυταρχική στην ομότιμη διακυβέρνηση
• Αντώνης Μπρούμας, από το κίνημα στην κοινωνική αυτοθέσμιση
• Γιάννης Μπίλλας, βιοπεριφέρεια και αυτο-διοίκηση από κοινού

Σάββατο 21.2.15

15.00 – 17.00: Κοινωνική πρόνοια και μέριμνα (υγεία- περίθαλψη, παιδεία, έρευνα, στέγαση)

• Γιώργος Παπανικολάου, δημόσιες πολιτικές έρευνας προσανατολισμένες στα κοινά και παραγωγική ανασυγκρότηση
• Γιώργος Χαριτάκης, δημόσιο σύστημα υγείας, πρωτοβάθμια περίθαλψη και ταμεία αλληλοβοήθειας: από την παρεμβατική στην προληπτική ιατρική
• Δημήτρης Λάγιος, για ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαγκιστρωμένο από τον παραγωγισμό και τον καταναλωτισμό, και ένα σχολείο δημοκρατικό και ελεύθερο
• Δήμητρα Σιάτιτσα, κοινωνική κατοικία και συστέγαση

17.30 – 19.30: Οικολογική βιωσιμότητα, φυσικοί πόροι και ενέργεια

• Τάσος Κρομμύδας, ανανεώσιμο και αποκεντρωμένο ενεργειακό μοντέλο χωρίς πετρέλαιο και λιγνίτη
• Δημήτρης Μπριασούλης, η αναδυόμενη βιο-οικονομία, προϋποθέσεις και προκλήσεις
• Ελένη Καπετανάκη- Μπριασούλη, πολιτικές για τη μετάβαση σε καθεστώς συλλογικής διαχείρισης του φυσικού κεφαλαίου
• Τάσος Κεφαλάς, κοινωνική και αποκεντρωμένη διαχείριση απορριμάτων 
• Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν, ανασυγκρότηση χωρίς ανάπτυξη: προτεραιότητα στον περιβαλλοντικό και κοινωνικό σχεδιασμό από τα κάτω

20.00 – 22.00: Αλληλέγγυα- συνεργατική οικονομία και παραγωγική ανασυγκρότηση

• Γιάννης Ρεστάκης, απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις για μια οικονομία πραγματικά αλληλέγγυα και συνεργατική με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση
• Γιώργος Λιερός, από τον αναπτυξιακό παραγωγισμό στην ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας
• Θοδωρής Καρυώτης, αυτοδιαχείριση και ομότιμη παραγωγή
• Κατερίνα Αποστολίδου, αλληλέγγυα δίκτυα και πρωτοβουλίες πολιτών
• Ανδρέας Ρουμελιώτης, μια ολοκληρωμένη πρόταση για το θεσμικό- νομικό πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας

Κυριακή 22.2.15

13.30 – 15.30: Δικαιοσύνη, δικαιώματα, έμφυλες σχέσεις και μεταναστευτικό

• Ιωάννα Δρόσου, δικαιοσύνη και σωφρονιστικό σύστημα
• Αλεξία Τσούνη, μεταναστευτικό και άσυλο
• Χριστίνα Κούρκουλα, έμφυλες σχέσεις
• Ηλιόσποροι, κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για ανθρώπους, ζώα και τη μητέρα Γη

16.00 – 18.00: Δημόσιοι χώροι, κοινά και ομότιμα δίκτυα

• Πάνος Τότσικας, από το δημόσιο στο κοινό, οι δημόσιοι χώροι ως κοινόχρηστο αγαθό
• Κρίστη Πετροπούλου, ένα άλλο μοντέλο κοινωνικού και οικολογικού μετασχηματισμού για τις πόλεις
• Βασίλης Κωστάκης, στρατηγικές προτάσεις για μια ομότιμη οικονομία βασισμένη στα Κοινά
• Δάφνη Δραγώνα, αυτόνομα δίκτυα, ομότιμη παραγωγή και νέες καλλιτεχνικές πρακτικές
• Γεωργία Αγγελάκη, διασφαλίζοντας τα κοινά ψηφιακά πολιτιστικά αγαθά

18.30 – 20.30: Χρέος, δημοσιονομικά και επενδύσεις

• Γιώργος Καλλής, ευημερία πέρα από τη λιτότητα και την αύξηση της ζήτησης
• Χριστίνα Παπαδοπούλου, άνευ όρων βασικό εισόδημα για όλους
• Λεωνίδας Βατικιώτης, προοπτικές για τη βιωσιμότητα του χρέους, λογιστικός έλεγχος και διαγραφή
• Μαρίκα Φραγκάκη, διέξοδος από το δημοσιονομικό αδιέξοδο
• Μαριάννα Τόλια, μια νέα αντίληψη δημόσιων επενδύσεων σε καιρούς δημοσιονομικής ασφυξίας

20.45 – 22.00: Σύνθεση προτάσεων πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης

• Ηλιόσποροι
• Πάνος Πετρίδης
• Άγγελος Βαρβαρούσης
• Γιώργος Καλλής

Οδηγίες για τους συμμετέχοντες

• Αν έχετε συγκεκριμένες προτάσεις, σαν συλλογικότητες ή μεμονωμένα άτομα, πάνω στις ενότητες που θα αναπτυχθούν και θέλετε να συμπεριληφθούν στα πρακτικά, παρακαλούμε να μας τις καταθέσετε εγγράφως και ηλεκτρονικά μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου 2015 (iliosporoi@yahoo.gr).
• Παρακαλούμε όσοι συμμετέχουν ενεργά στον διάλογο και τις ερωτήσεις προς του ομιλητές να είναι σύντομοι και περιεκτικοί, να αποφεύγουν τις μακροσκελείς προσωπικές τοποθετήσεις και να μένουν στο θέμα και το πνεύμα της συζήτησης. Οι αρχικές εισηγήσεις θα διαρκούν 12 λεπτά και θα ακολουθεί δευτερολογία των ομιλητών- ομιλητριών, μετά τις ερωτήσεις από το κοινό.

Προσκεκλημένοι ομιλητές:

• Κολέμπας Γιώργος, συγγραφέας, βιοκαλλιεργητής, δίκτυο Οικοκοινότητα
• Καλλής Γιώργος, Καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Βαρκελώνης
• Πετρίδης Πάνος, ερευνητής Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας, Βιέννη
• Μακριδάκης Γιάννης, φυσικός καλλιεργητής, συγγραφέας
• Λιερός Γιώργος, συγγραφέας
• Άνεμος Θωμάς, εκπαιδευτής, Αγροναύτες, ομάδα οικολογικά χωριά
• Μπίλλας Γιάννης, συγγραφέας, κίνηση “Από Κοινού”
• Κωστάκης Βασίλης, πολιτικός οικονομολόγος, P2P Foundation, ιδρυτής P2P lab
• Παπαδοπούλου Χριστίνα, μέλος Ελληνικής πρωτοβουλίας για ένα άνευ όρων βασικό εισόδημα για όλους.
• Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος- δημοσιογράφος
• Τότσικας Πάνος, πολεοδόμος, μέλος «Επιτροπής αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό»
• Χαριτάκης Γιώργος, καρδιολόγος- ομοιοπαθητικός
• Οικονόμου Γιώργος, διδάκτωρ φιλοσοφίας
• Μπρούμας Αντώνης, δικηγόρος, ερευνητής και ακτιβιστής ψηφιακών δικαιωμάτων
• Καρυώτης Θοδωρής, κοινωνιολόγος
• Κοσματόπουλος Νικόλας, ανθρωπολόγος, λέκτορας Πολυτεχνικής Σχολής Λωζάνης
• Βαρβαρούσης Άγγελος, υπ. διδάκτωρ Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Βαρκελώνης
• Πετροπούλου Κρίστη, Λέκτορας Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
• Κανελλοπούλου Βάσω, παραγωγός ντοκιμαντέρ, εναλλακτική κοινότητα -Πελίτι
• Παπανικολάου Γιώργος, Ιατρός, P2P Foundation
• Μπριασούλης Δημήτρης, καθηγητής Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
• Καπετανάκη- Μπριασούλη Ελένη, καθηγήτρια Πανεπιστήμιο Αιγαίου
• Κρομμύδας Τάσος, ηλεκτρολόγος μηχανικός
• Ρεστάκης Γιάννης, ερευνητής FLOK society
• Τσούνη Αλεξία, υποψήφια διδάκτωρ ΕΜΠ, ανοιχτή πρωτοβουλία ενάντια στα κέντρα κράτησης
• Φραγκάκη Μαρίκα, οικονομολόγος- συγγραφέας
• Σιάτιτσα Δήμητρα, αρχιτέκτονας, διδάκτωρ ΕΜΠ
• Ρουμελιώτης Ανδρέας, δημοσιογράφος, enallaktikos.gr
• Αποστολίδου Κατερίνα, οικονομολόγος, φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας
• Δρόσου Ιωάννα, υπ. διδάκτωρ Πάντειος Πανεπιστήμιο, Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων
• Κούρκουλα Χριστίνα, το Μωβ
• Λινάρδος Ρυλμόν Πέτρος, οικονομολόγος
• Δραγώνα Δάφνη, ερευνήτρια - επιμελήτρια
• Κεφαλάς Τάσος, πρωτοβουλία συνεννόησης για την διαχείριση των απορριμάτων (ΠΡΩΣΥΝΑΤ)
• Λάγιος Δημήτρης, δάσκαλος
• Τόλια Μαριάννα, δημοσιογράφος- συγγραφέας
• Αγγελάκη Γεωργία, ΕΛ/ΛΑΚ

FB event: https://www.facebook.com/events/1613115995578354/

Παρακαλούμε δημοσιοποιήστε – διαδώστε.

Διοργάνωση:

Ηλιόσποροι, δίκτυο για την κοινωνική και πολιτική οικολογία, www.iliosporoi.net / iliosporoi@yahoo.gr

Research & Degrowth Greece, www.degrowth.org

 

Ηλιόσποροι - δίκτυο πληροφόρησης και ενεργοποίησης νέων για την κοινωνική και πολιτική οικολογία /// www.iliosporoi.net /// www.myspace.com/iliosporoi /// iliosporoi facebook ///iliosporoi twitter

 

iliosporoi - infoaction youth network on social and political ecology /// www.iliosporoi.net ///www.myspace.com/iliosporoi /// iliosporoi facebook /// iliosporoi twitter