Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Για την αποκατάσταση της "δημοκρατίας"

Στο μήνυμά του για την επέτειο της συμπλήρωσης 40 χρόνων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας αναφέρει πως η κρίση έφερε υποχώρηση της δημοκρατίας και αυτή είναι ίσως η δραματικότερη παρενέργεια της οικονομικής περιπέτειας.
Θα ήθελα να επισημάνω πως το 1974 δεν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Δεν υπήρχε Δημοκρατία στην Ελλάδα πριν την χούντα του 1967, για να αποκατασταθεί το 1974.
Εκλογές βίας και νοθείας, εκλογικοί νόμοι που έδιναν στο δεύτερο κόμμα περισσότερες έδρες από το πρώτο κόμμα, πέρασμα της χώρας από τους Βρετανούς στους Αμερικανούς, διαρκής ανάμειξη του Παλατιού στην πολιτική ζωή του τόπου, ΚΚΕ στην παρανομία, επιτηρούμενη ζώνη, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αποστασίες, παρακράτος που ήταν το ίδιο το κράτος, διώξεις, εξορίες, βασανισμοί, πολιτικές δολοφονίες και τραμπουκισμοί δεν έχουν καμία σχέση με την Δημοκρατία.

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ Δημοκρατία.
Το νέο ελληνικό κράτος φτιάχτηκε με δάνεια -τα δάνεια ξεκίνησαν πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους- και συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας των δανείων.
Δημοκρατία μόνο με δάνεια δεν γίνεται. Αυτό είναι Δανειοκρατία.
Όποιος έχει διαβάσει την Ελληνική Ιστορία ξέρει πως το θέμα ήταν πότε θα σταματούσαν τα δάνεια.
Τα δάνεια σταμάτησαν.
Και τώρα οι κομπραδόροι, τα πολιτικά τζάκια και οι απόγονοι των δωσίλογων δεν έχουν άλλα δάνεια για να φάνε και είναι πια σε δύσκολη θέση.
Παρ΄όλα αυτά, οι Έλληνες πολίτες -που οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν τι σημαίνει δημοκρατία- τους ανέχονται ακόμα και τους διατηρούν στην εξουσία.
Ο Κάρολος Παπούλιας αναφέρει ακόμα στο μήνυμά του πως για την εμβάθυνση της δημοκρατίας είναι απαραίτητη η ανάκτηση της οικονομικής αυτοδυναμίας.
Ποια ανάκτηση της οικονομικής αυτοδυναμίας;
Πότε ήταν οικονομικά αυτοδύναμη η Ελλάδα;
Όταν έπαιρνε τα δάνεια και την αμερικανική βοήθεια που τα έφαγαν μερικές οικογένειες της αστικής τάξης που δεν είναι ούτε αστική, ούτε τάξη;
Με τα δάνεια και τις οικονομικές βοήθειες που έχει πάρει η Ελλάδα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι την χρεοκοπία του 2010, θα έπρεπε να είναι σήμερα μια από τις πιο πλούσιες και σύγχρονες χώρες του κόσμου.
Αλλά δεν πλούτισε η Ελλάδα, πλούτισαν μερικές οικογένειες.
Ο Κάρολος Παπούλιας αναφέρει ακόμα πως η απόφασή του να βάλει την υπογραφή του σε ό,τι του έφερναν μπροστά του οι κυβερνήσεις του Μνημονίου οφείλεται στο σεβασμό που δείχνει στο Σύνταγμα.

Δηλαδή, οι κυβερνήσεις του Μνημονίου ξεσκίζουν το Σύνταγμα αλλά ο Κάρολος Παπούλιας το σέβεται και υπογράφει ό,τι του πασάρουν οι κυβερνήσεις.
Αν ο Κάρολος Παπούλιας είχε λίγη τσίπα, θα είχε παραιτηθεί.
Αφού δεν παραιτήθηκε, να την χαίρεται την Δημοκρατία του.


http://pitsirikos.net/author/admin/

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

"Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή".Και όμως,μερικές είναι!

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή;

0 Σχόλια
Παρ, 18/07/2014 - 09:40 --
Καθόλου ευκαταφρόνητος και ο μισθός του εκπροσώπου της Κομισιόν στην τρόικα
Αρθρογράφος: 
Νίκος Μπογιόπουλος
Πριν από δυο Κυριακές η «Real News» είχε ένα πολύ κατατοπιστικό ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ μιλούσε για τις πλουσιοπάροχες οικονομικές απολαβές που εισπράττουν τα «golden boys» της τρόικας, όπως για παράδειγμα ο κ.Τόμσεν, του οποίου οι ετήσιες αποδοχές (απαλλαγμένες από φόρο εισοδήματος) ανέρχονται ετησίως στα 242.000 ευρώ…
Καθόλου ευκαταφρόνητος και ο μισθός του εκπροσώπου της Κομισιόν στην τρόικα, του κ. Ματίας Μορς, ο οποίος για το θεάρεστο έργο του λαμβάνει μηνιαίως περί τα 15.000 ευρώ…
Όσο για τους τεχνοκράτες της τρόικας, αυτούς που ανά τρίμηνο έρχονται και μας… επιβλέπουν, οι μηνιαίες αποδοχές τους φτάνουν μέχρι και τα 10.000 ευρώ…
Νομίζουμε ότι είναι χρήσιμο να διευρύνουμε αυτόν τον κατάλογο.
Ας δούμε, λοιπόν, πόσο πληρώνεται να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία της άντλησης κερδών για τα μονοπώλια μέσα από την αφαίμαξη και την κατάλυση των δικαιωμάτων των πληβείων. Πόσο πληρώνεται να αποφασίζεις ότι οι άλλοι, οι πολλοί, θα «πρέπει» να ζουν με 400 ευρώ «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα». Πόσο πληρώνεται να φορτώνεις την κρίση στις πλάτες των αδύναμων για να εξυπηρετήσεις τους ισχυρούς. Πόσο αμείβεται, τελικά, να ανήκεις στα κονκλάβια που κόβουν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα από το λαό και την ίδια ώρα μοιράζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες.
Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ αµείβεται ετησίως µε 355.000 ευρώ. Εδώ δεν περιλαµβάνονται τα ποσά που λαµβάνει για έξοδα παραστάσεως, κατοικίας, µετακινήσεων, κ.λπ. Σηµειωτέον ότι µόνο τα έξοδα παραστάσεως και µετακινήσεων του Μπαρόζο ανήλθαν το 2009 στα 720.000 ευρώ. Επίσης, ο (εκάστοτε) Μπαρόζο, άµα τη λήξει της θητείας του, έχει εξασφαλίσει εφ’ όρου ζωής σύνταξη ύψους 62.000 ευρώ ετησίως.
Οι πρόεδροι της ΕΕ, οι «Ροµπάι» δηλαδή, όπως και οι πρόεδροι της Κοµισιόν, οι «Μπαρόζο» και οι «Γιούνγκερ» δηλαδή, έχουν επίσης εξασφαλίσει απολαβές ύψους 200.000 ετησίως και επί τρία χρόνια µετά την αποχώρησή τους από τις θέσεις τους, µε αιτιολογικό την ενίσχυσή τους από την ΕΕ για την «επαγγελµατική τους επανένταξη» (!) µετά τη λήξη της θητείας τους...
Οι αντιπρόεδροι της ΕΕ αµείβονται µε 300.000 ευρώ ετησίως.
Οι επίτροποι της ΕΕ λαµβάνουν ετησίως 240.000 ευρώ, δικαιούνται 36.000 ευρώ ως έξοδα κατοικίας, εισπράττουν 7.300 ευρώ ως έξοδα παραστάσεως, έχουν πλήρη κάλυψη εξόδων µετακινήσεων, ενώ µεταξύ άλλων λαµβάνουν 40.000 ευρώ ως έξοδα εγκατάστασης.
Συνολικά: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέραν των µισθών των µελών της, µέσα στο 2009 έτος εκκωφαντικού ξεσπάσματος της κρίσδης, στοίχισε  ποσό 4 εκατοµµυρίων ευρώ που πήγαν σε έξοδα παραστάσεως, δώρα, γεύµατα, ταξίδια και γκολφ...
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι «Τρισέ» και οι «Ντράγκι», βάσει των στοιχείων του 2007, αµείβονται µε το ποσό των 345.000 ευρώ ετησίως. Στο πόσο αυτό δε συµπεριλαµβάνονται οι αποδοχές που εισπράττουν για έξοδα κατοικίας.
Οι αντιπρόεδροι της ΕΚΤ εισπράττουν 296.000 ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι λοιπές παροχές.
Συνολικά: Για τα έξι µέλη του ∆ιευθυντηρίου της ΕΚΤ ξοδεύτηκε το 2007 για αµοιβές ποσό ύψους 1,6 εκατ. ευρώ, στο οποίο δε συµπεριλαµβάνονται λοιπές παροχές (έξοδα κατοικίας, µετακινήσεις, κ.λπ.).
Σε ό,τι αφορά το εγχώριο τμήμα της ΕΚΤ, την Τράπεζα της Ελλάδας, ο εκάστοτε διοικητής της (σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στη Βουλή ο κ.Σταικούρας τον Νοέμβριο του 2012) αμείβεται μηνιαίως με 7.615 ευρώ. Σε ανάλογα επίπεδα κυμαίνονται οι μισθοί των υποδιοικητών και των μελών του ΓΣ της ΤτΕ. Σημειωτέον ότι στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται μπόνους, πιστωτικές κάρτες και άλλα εταιρικά προνόμια…
Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο
Ο/η εκάστοτε επικεφαλής του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, όπως ο πρώην, ο «σοσιαλιστής» Ντοµινίκ Στρος-Καν, και η νυν, η κυρία Λαγκάρντ, αµείβονται ετησίως µε 421.000 δολάρια. Στο εισόδημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί και ένα επιπλέον επίδοµα ύψους 75.000 δολαρίων. Βάσει του συµβολαίου τους, δε, τα κάθε είδους έξοδά τους είναι πλήρως καλυμμένα. Φυσικά, και μεταξύ άλλων, διαθέτουν κάθε λογής υπηρετικό προσωπικό, από σοφέρ µέχρι προσωπικό µάγειρα...
***
Απ΄ ό,τι προκύπτει, για κάποιους… λεφτά υπάρχουν. Με την προϋπόθεση ότι ανήκουν μεταξύ εκείνων που εισηγούνται, εφαρμόζουν και επιβάλλουν μια πολιτική που ορίζει τον βασικό μισθό του εργάτη στα 500 ευρώ το μήνα. Τότε - και την ίδια ώρα - γι’ αυτή την «σωτήρια» συμπεριφορά τους, που συνοδεύεται από αυταρχισμό, ιδεολογική τρομοκρατία κι ακατάσχετη προπαγάνδα, οι «Τόμσεν» αμείβονται με 5, 10, 15 και 20.000 ευρώ το μήνα.
Καθίσταται προφανές: Στον κόσμο της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, το να κόβεις μισθούς από τους εργαζόμενους ή το να επιβάλλεις φόρο στους άνεργους δεν είναι μια απλώς επικερδής ενασχόληση. Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι μια εξαιρετικά επικερδής ενασχόληση. Είναι μια «δουλειά» που πληρώνεται καλά. Κι ως γνωστόν καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Εκτός από εκείνες που είναι…
Γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους αναφορές και ρεπορτάζ είναι από εκείνα που όταν τα βλέπουν οι… «αντιλαϊκιστές» σουφρώνουν τη μυτούλα τους. Εμείς πάλι, όταν τους βλέπουμε – με σουφρωμένη τη μυτούλα τους – να μιλούν για «λαϊκισμό» εκείνοι που πίνουν το αίμα του λαού, το διασκεδάζουμε… 
Διευκρινίζουμε, με την ευκαιρία, ότι η ενασχόλησή μας με το αντιμίσθιο που λαμβάνουν τα «golden boys» δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια που έγινε αμέσως μετά την κατάρρευση της «Λίμαν Μπράδερς» να εμφανιστούν τα κάθε λογής «χρυσά παιδιά» του συστήματος σαν η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης. Εκτός από αντιεπιστημονική, αυτή η «εξήγηση» είναι και έκφραση του πραγματικού λαικισμού: Να επιδιώκεται να «αιτιολογηθεί» η κρίση ενός ολόκληρου συστήματος με προτεσταντικού τύπου αναγωγές στην απληστία της κάστας των χαρτογιακάδων του συστήματος, αλλά ποτέ στην απληστία των κεφαλαιοκρατών – αφεντάδων του συστήματος.
Επιπλέον, οι αναφορές στα «golden boys» δεν έχουν τίποτα το προσωπικό. Η ενασχόληση μαζί τους έχει πολιτική σημασία και τούτο μόνο στο βαθμό που καταφέρνει να φωτίζει και να αποδεικνύει με παραστατικό τρόπο την εξής αλήθεια: Στο σύστηµα της εκµετάλλευσης και της επί πτωμάτων διαιώνισής του, η σαπίλα είναι τέτοια, ώστε το να θέτεις τον εαυτό σου στην υπηρεσία της απανθρωπιάς, συνιστά µια επικερδέστατη δραστηριότητα. Αλλά το να πληρώνεται κανείς τόσο πλουσιοπάροχα για να υπηρετεί την πολιτική της απανθρωπιάς, τι άλλο είναι από γεγονός που, τελικά, μιλά από μόνο του για την απάνθρωπη και κανιβαλική φύση αυτού του συστήματος;  
Πηγή: enikos.gr

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ

Η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ

KARTESIOS050714
Στην κοινή συνείδηση υπήρχε εδώ και χρόνια μία μεγάλη συντεχνία και μία υπο-συντεχνία της. Ήταν η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων και η υπο-συντεχνία των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Ελπίζω σε αυτό να συμφωνούμε όλοι. Έρχονται, λοιπόν, οι τρεις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και ως άλλοι Ζορό του αδικημένου ιδιωτικού τομέα, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις συντεχνίες του Δημοσίου προς όφελος, όπως λένε, της αγοράς.
Ξεκίνησε, λοιπόν, η κυβέρνηση των πασοκοΛοβέρδων το ξεκλήρισμα των συντεχνιών του Δημοσίου και το ολοκληρώνει πάλι μία κυβέρνηση των δεξιοΛοβέρδων, με το ίδιο ζηλευτό πάθος. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Ξαφνικά, μαθαίνουμε ότι συντεχνίες δεν υπάρχουν μόνο στο Δημόσιο αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερες στον ιδιωτικό τομέα.
Η κυβέρνηση ανακαλύπτει τη συντεχνία των φαρμακοποιών, των μικρών διαγνωστικών κέντρων, των περιπτεράδων, των αρτοποιών, των φορτηγατζήδων, των ταξιτζήδων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των ναυτεργατών, των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των μικροπωλητών, των βιομηχανικών εργατών που απολύονται σωρηδόν και κλωτσηδόν των…, των…, των…
Όλες αυτές οι επαγγελματικές ομάδες βαφτίζονται συντεχνίες με τεράστια ευκολία από την κυβέρνηση και τα ιδιόκτητα ΜΜΕ της, οπότε ξαφνικά η κοινωνία των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα μετατρέπεται σε ένα σύνολο αμαρτωλών συντεχνιών. Το οποίο, μάλιστα, δε δικαιούται ούτε να ομιλεί, ούτε να αντιδρά, ούτε να διεκδικεί. Δικαιούται μόνο να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τον χαρακτηρισμό της «βλαπτικής για τη σωτηρία της χώρας» συντεχνίας. Α, ναι, και να νιώθει ενοχές για τα πάντα. Να νιώθει ενοχές όταν υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, διότι το συμφέρον είναι διαβολικό, κακό, απεχθές και παράνομο.
Νομίζω ότι και σε αυτό συμφωνούμε οι περισσότεροι. Δεν προσπαθώ να περιγράψω κάτι καινούριο, ούτε να εξηγήσω για ποιο λόγο θα έπρεπε όλοι μαζί, ενωμένοι και δίχως διαχωρισμούς «Δημόσιου – Ιδιωτικού τομέα» να παλέψουμε τουλάχιστον για τα βασικά. Όπως έγραψα και σε μία φίλη, μας έτυχε να ζήσουμε στην κοινωνία όπου οι Εφιάλτες είναι περισσότεροι από τους Σπαρτιάτες. Ως εκ τούτου, ανθρωποφαγία μετ’ απολαύσεως.
Ο λόγος που γράφω γι’ αυτή την παραγωγή «συντεχνιών» είναι για να δούμε ποιοι μας χαρακτηρίζουν «συντεχνία» όλους εμάς. Λοιπόν, πρόκειται για το πολύ 100 οικογένειες που επί δεκαετίες εναλλάσσονται σε βουλευτικά έδρανα, κυβερνητικές καρέκλες και πρωθυπουργικά γραφεία.
100 οικογένειες που από τον παππού στον εγγονό είναι αφορολόγητοι εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, μιντιάρχες, τραπεζίτες, πετρελαιάδες. 100 οικογένειες που ελέω Θεού, διορισμών, εκβιασμών, διαπλοκής και άνευ ενδοιασμών δημιούργησαν εδώ και δεκαετίες την πολιτική και οικονομική ελίτ του τόπου. Είναι τυπικοί φεουδάρχες. Είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του νεολουδοβίκειου παλατιού. Αυτοί όλοι δεν είναι «Ιδιωτικός Τομέας». Είναι ΤΟ κράτος. Είναι το Δημόσιο μέσα στα στομάχια τους. Είναι τα δημόσια έσοδα υλικά για τις βίλες και τις πισίνες τους.
Ιδού φίλες και φίλοι η ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ! Κι αν θέλετε και τις υπο-συντεχνίες της, είναι εκείνες των ρουφιάνων της και των μαντρόσκυλών της. Των λακέδων που πληρώνονται για τη βρώμικη δουλειά. Δηλαδή να χώνουν τις βρώμικες χερούκλες τους μέσα στα μυαλά μας και να τα ρυθμίζουν έτσι ώστε να βλέπουμε γύρω μας διάφορους εχθρούς πλην του πραγματικού. Κι εκείνους που φροντίζουν να χτυπήσουν με γκλομπ όποιο κεφάλι προσπαθήσει να σκεφτεί.
Καθώς εμείς, λοιπόν, παράγουμε τον πλούτο που θα απολαύσουν οι 100 ή κυνηγάμε ελπίδες για ένα μεροκάματο των 10 ευρώ, οι 100 οικογένειες ενδυναμώνουν τη συντεχνία τους. Διότι σε αυτή την περίπτωση, η υπεράσπιση και αύξηση των συμφερόντων τους είναι Θεού θέλημα, αυτονόητο, ηθικό και καλύπτεται από χίλιους νόμους.
Είμαστε εκπαιδευμένα σκυλιά που όποτε θέλει η συντεχνία, μας πετάει το μπαλάκι στο δάσος κι εμείς τρέχουμε να το φέρουμε για ένα «μπράβο». Συχνά μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος θα πιάσει πρώτος το μπαλάκι. Σκοτωνόμαστε σαν τα σκυλιά. Δαγκωνόμαστε. Και διασκεδάζει μαζί μας η συντεχνία των 100. Η συντεχνία των κυρίαρχων.
Ο πίνακας στο μουσείο της ελίτ είναι περιγραφικότατος. Είμαστε οι γελωτοποιοί τους. Και η σκέψη ότι όλο αυτό το σκηνικό, καθώς και τους ρόλους μας, το στήνουμε εμείς ψηφίζοντας, είναι ένας καλός λόγος για να σε στείλει ψυχιατρείο. Στην πτέρυγα των εθελοντικά υποταγμένων.


Αντιγραφή από:http://kartesios.com/?author=1

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Open air συναυλία στο Πανεπιστήμιο ,Πέμπτη 31/7,9.30 μ.μ.

   
Το Πανεπιστήμιο έχει πάψει,βέβαια, να λειτουργεί στη Νάουσα.Πιστεύουμε, όμως, ότι ο χώρος του μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως βήμα ελεύθερης έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Κάνουμε λοιπόν την αρχή με την υπαίθρια συναυλία του Νεοϋορκέζου μπασίστα και εξαίρετου performer Linard Jackson με ένα funk rock σετ που περιλαμβάνει εκτός των άλλων και πολλές πασίγνωστες επιτυχίες.(Θα τον θυμάστε όσοι είχατε την τύχη να παρακολουθήσετε τη συναυλία του στο "Πιθάρι" τον Απρίλιο).
   Toν  Linard συνοδεύουν εξαιρετικοί Έλληνες μουσικοί.Στο προαύλιο του Πανεπιστημίου,Πέμπτη 31
Ιουλίου,ώρα 21.30.
Με βροχή ή με χαλάζι (και καρέκλες να ρίχνει) η συναυλία θα γίνει στην κλειστή αίθουσα του πανεπιστημίου!!!!
Είσοδος: 5 ευρώ


Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος "Πιθάρι"